ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Προχώρησε ως τη σάλα. Σερβιριζόταν το πρωινό και ένας χαμηλός, υπόκωφος ήχος ερχόταν από τα πρησμένα στόματα όσων ανάρρωναν από τον ύπνο. Ο ένας πίσω από τον άλλον και μόνο οι ήχοι των πιάτων να ακούγονται και ο καφές με ένα δειλό, μικρό νέφος πάνω από τα πιάτα. Σε λίγο πάνω στα τραπέζια θα βρεις […]

20/01/2024, 16:45

Είχε ξεχάσει. Δεν ξεπέρασε ποτέ, απλά έμαθε να ζει με την απουσία. Και με τα χρόνια, η έλλειψη έγινε συνήθεια. Ήταν ικανοποιημένη, είχε φτιάξει μια οικογένεια για την οποία ήταν περήφανη. Με κάποιον άλλο όμως που ήταν απλά ένας καλός άντρας… Μήπως αυτό είναι το πιο σημαντικό τελικά; Η συνήθεια σέρνει μαζί της τη λήθη. […]

07/12/2023, 04:17

Αχ, αυτό το κοριτσάκι μου! Αχ, αυτή η Μυρτούλα μου! Ώρες-ώρες πετάει κάτι έξυπνα, που μου έρχεται να την αγκαλιάσω και να την πνίξω στα φιλιά. Κι άλλες φορές πάλι, ρίχνει μια ξαφνική βόμβα, που μου έρχεται να… να… ούτε κι εγώ ξέρω τι θέλω να την κάνω. Για να καταλάβεις, τις προάλλες, την Κυριακή, […]

17/11/2023, 11:26

Η εξέγερση Η 17η Νοεμβρίου είναι ημέρα ελευθερίας στην Ελλάδα, για να τιμήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, όταν Έλληνες φοιτητές και πολίτες διαμαρτύρονταν ενάντια στην χούντα των συνταγματαρχών. Κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος, συνέλαβαν και τιμώρησαν πολλούς φοιτητές και πολίτες, ενώ εκείνη την ημέρα σημαδεύτηκε από τον θάνατο πολλών ανθρώπων. Ζοφερή κατάσταση. […]

17/11/2023, 01:53

Κρατούσα ένα μεγάλο δέμα, τυλιγμένο με ροζ φιόγκο. Το δώρο μου για τα γενέθλιά της. Έλαμπε από ευτυχία η δεκάχρονη Μυρτώ καθώς έσβηνε τα κεριά της τούρτας της. Θα της είναι λίγο μεγάλο, σκέφτηκα. Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα της αρέσει. Μόλις το δει θα ξετρελαθεί. Δεν θα της πω τίποτε άλλο. Μόνο ότι της […]

17/11/2023, 01:11

η Εσθήρ θέλησε μια καινούρια ζωή. Και έθαψε κάθε τι παλιό και απέμεινε τρυφερή, σαν κάθε άλλον εκεί έξω που κάποτε πόνεσε πολύ Η Εσθήρ πια θυμάται λίγα πράγματα από εκείνη την εποχή. Περισσότερο την μυρωδιά του θανάτου μέσα από τους φούρνους, τα πρόσωπα κάποιων ανθρώπων, όλο φόβο και στέρηση. Αυτό μόνο. Μα τώρα έχει […]

26/10/2023, 17:45

Εκείνος ξύπνησε νωρίς. Χειμώνας, Σάββατο, βροχή, η ώρα έκτη πρωινή. Ο Άλλος, κοιμόταν του καλού καιρού. Ροχάλιζε μακαρίως και πότε-πότε του ξέφευγε και κάποια λέξη που δεν θα την βρεις σε κανένα λεξικό του κόσμου. Πάντα το ήξερε πως ο Άλλος μιλούσε στον ύπνο του, ευτυχώς σε μια γλώσσα που μόνο ο ίδιος καταλάβαινε. Δεν […]

26/10/2023, 12:21

Ξημέρωσε, μια ωραία και ηλιόλουστη Παρασκευή. Κοίταξε τριγύρω, το φως έκοβε μεγάλα κομμάτια από το ξύλινο πάτωμα και άναβε φωτιές εμπρός στα πόδια του. Ένιωσε μια ασύδοτη χαρά, ακόμη περισσότερο όταν έφερε στο νου του την Νίνα. Τον τρόπο που τον αγαπούσε, εκείνη που γινόταν ολόκληρη ένα φιλί πάνω στα χείλη του, το χαμόγελό της, […]

13/10/2023, 22:51

Βάδιζε σκυφτός. Με τα χέρια χωμένα στις τσέπες για να αποφύγει την πρωινή υγρασία. Και το κεφάλι χωμένο βαθιά στον γιακά της μάλλινης ζακέτας του. Ήταν αποφασισμένος να μην κοιτάξει γύρω του. Σε λίγες ώρες θα έφευγε με το τελευταίο φορτηγό και δεν ήθελε να πάρει μαζί του καμιά τελευταία εικόνα. Του αρκούσαν όσα είχε […]

03/10/2023, 16:21

” So let’s put a new coat of paint on this lonesome old town…”      Πως αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων. Γιάννης Ρίτσος Αποζητούσα μια αλλαγή  στη ζωή μου. Την προτιμούσα συγκλονιστική, αλλά δεν μου προέκυπτε κι έτσι χαμήλωνα τις προσδοκίες μου. Όταν […]

10/08/2023, 17:50

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ Ά ΗΜΕΡΑ 4η Ξεκίνησε ως μια έκτακτη ανακοίνωση στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Μια ασυνήθιστη ίωση του αναπνευστικού, είπαν, με επιπλοκές πέρα από κάθε ιατρική φαντασία, είχε διαφύγει από μια πόλη της Κίνας όπου το όνομά της θύμιζε τεχνική καράτε. Πρώτα έκλεισαν τα αεροδρόμια. Τέρμα τα “από” και “προς”. Κάτι, που μεταξύ μας, δεν το […]

05/08/2023, 21:00

Ο κύριος Φρίντριχ, ένας μπαρουτοκαπνισμένος, βλοσυρός γεράκος, με ευθυτενή στάση σώματος και λεβέντικη κορμοστασιά για την ηλικία του που θα την ζήλευε 20χρονος αθλητής, βαδίζει σε μια μεταποκαλυπτική, παρηκμασμένη πόλη. Στο σκαμμένο του πρόσωπο τα αυλακωμένα του μάγουλα θυμίζουν κρατήρες ηφαιστείου, μπορείς να διακρίνεις όλες τις χρονικές γραμμές της ζωής του. Ένα πρόσωπο που προδίδει […]

22/07/2023, 14:36

Πέταξε ψυχή μου, πέταξε. Η Καρυάτιδα άφησε το αβάσταχτο φορτίο της και σαν να φυσά μες στις αίθουσες του μουσείου, κάποιος είπε, οι πτυχές των πραγμάτων κρατώντας έπειτα μια μεγάλη παύση. Οι άλλες την κοιτάξανε, μα τίποτε δεν είπαν. Κρατήσανε τον ρυθμό της σαν φυλαχτό από άλλη γη. Η νύχτα εξελισσόταν εν γένει κλασσική. Μα […]

24/06/2023, 16:58

 ***Στον Κυριάκο Κατσαδώρο∙  για την προσφορά του στην ψυχική υγεία Ο δυνατός βοριάς έφερνε κοριτσίστικες ομιλίες, γέλια και χαχανητά προς το μέρους τους. Ξαπλωμένοι εδώ και ώρα στην καυτή άμμο, πίσω από τις θίνες που προστάτευαν τα χωράφια από το χειμέριο κύμα, σήκωναν κατά καιρούς προσεκτικά το κεφάλι να δουν τα κορίτσια. Τα περισσότερα φορούσαν […]

18/06/2023, 15:19

Ετοιμαζόταν για αυτή τη στιγμή όλη του τη ζωή. Όλη την μίζερη, κακοφωτισμένη, ρημαγμένη ζωή του. Για τη στιγμή που θα πετούσε από πάνω του τη λίγδα της αποτυχίας, αυτό το άθλιο ξερατό που σε τυλίγει με μια μυρωδιά απάνθρωπη και σε ακολουθεί παντού. Στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, στα μπαρ. Που […]

16/06/2023, 21:00

Έριχνε χιόνι όλη νύχτα μες το  μακρόσυρτο  και δυσοίωνο όνειρο. Έριχνε χιόνι απαλό σαν παιδική ανάμνηση, ο κόσμος σε λήθαργο και σε μια απόκοσμη ακινησία, προμήνυμα κακών μαντάτων, σκέφτηκε, ενώ  με το χέρι  έδιωχνε ακαθόριστα κάποια σμήνη μελισσών που γόνεψαν, π’ ανάθεμά τον πατέρα τους χειμώνα καιρό κι η μάνα είναι αποθαμένη χρόνια τώρα, που […]

22/12/2022, 14:08

Η Ελένη καπνίζει βαριά τσιγάρα. Τα έχει ακουμπήσει δίπλα της πάνω στο μπαρ του τρένου και κρατά στο χέρι τον αναπτήρα. Σχεδόν ξεδιάντροπα τραβά τον καπνό κάτω και μετά τον φυσά στο πρόσωπο του νεαρού που γνώρισε πριν λίγο. «Κακή, φοιτητική συνήθεια…», λέει και του χαμογελά περιπαιχτικά. Αφήνει να περάσει λίγος χρόνος, όσος χρειάζεται για […]

10/09/2022, 04:14

Έσκυψα στα γόνατα κάτω από το τραπέζι. Το σήκωσα με περίσσεια προσοχή και το έβαλα κάτω από το φωτιστικό για να δω καλύτερα. Τα πιτσιρίκια έκαναν κύκλο γύρω μου. Είχε διαλυθεί. Σε μερικά σημεία έλλειπαν κομματάκια ολόκληρα. Όσο το κοίταζα, με μάτια που άνοιγα όσο πιο πολύ γινόταν για να μην στάξουν, ράγιζα και εγώ.  […]

07/08/2022, 13:16

Οι ασθενικές ακτίνες του ήλιου έπεφταν πάνω στην αμφίβολης καθαριότητας τζαμαρία και παγιδευμένες από το υλικό που ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν νίκησαν κατά κράτος, ζέσταιναν αργά και νωχελικά τη σχολική αίθουσα. Μυρωδιά από πρωινά χνώτα και άπλυτα, αρσενικά, εφηβικά κορμιά πλανιόταν στον αέρα και βάραινε την φτωχή σε οξυγόνο ατμόσφαιρα. Το επίμονο μουρμουρητό της φωνής του […]

22/06/2022, 08:36

Τρεις νύχτες τώρα περπατούσαν μέσα από δύσβατα μονοπάτια σαν αγρίμια κυνηγημένα από τον αμείλικτο θηρευτή τους. Και σαν έφτανε το ξημέρωμα, κρύβονταν στις πυκνές φυλλωσιές και πρόσμεναν να πέσει πάλι το σκοτάδι για να κινήσουν. Ήταν η Όλγα, μια τριαντάχρονη γυναίκα με το μερικών μηνών βρέφος της, και η Μυρτώ η παρακόρη της, ένα κορίτσι […]

28/05/2022, 19:33

«Νυχτερινή Βροχή», Νίκας 2021       Ήρθε η μέρα να πω τον επικήδειο του Gips μου. Παράξενο πολύ, αλλά δεν τον νοιώθω αβάσταχτο, όπως πάντα πίστευα ότι θα ήταν. Κάποια μέρα πρέπει να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτόν τον πολυλογά. Τον φωνακλά που συγκατοίκησε μαζί μου με το ζόρι σχεδόν δεκαεννέα χρόνια, αλλά δεν […]

15/03/2022, 00:55

Οι λησμονημένοι Μικρή Ιστορία Από το βιβλίο Της Μυστικής συνενοχής   Τους είχαν ξεχάσει. Κανείς δεν θυμόταν πως ζούσαν εκεί μέσα. Κατά καιρούς μάθαιναν νέα τους μα γρήγορα τους λησμονούσαν. Όλοι τους είχαν συνηθίσει στο προσκήνιο, μα τώρα πια εμπρός τους είχαν τοποθετηθεί κόντρα στους κανόνες της τάξης, σκηνικά ακατόρθωτα. Ολόκληρη η σκηνή, φανταστείτε, διέθετε […]

03/03/2022, 22:08

Ξαφνιάστηκα σου λέω. Κοιτούσα για ώρα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Παραδομένος στην κούραση του τέλους μιας δύσκολης μέρας, ξαπλωμένος σχεδόν, στη θέση δίπλα στην πόρτα του μετρό και με το κεφάλι ακουμπισμένο κάτω ακριβώς από τον χάρτη της διαδρομής, ο άνδρας ατένιζε με  βλέμμα άδειο πίσω από τα μυωπικά του γυαλιά, το κενό. Το γκρι […]

26/02/2022, 18:14

Στον πατέρα μου   Αφήσαμε τα τελευταία σπίτια του χωριού και πήραμε να σκαρφαλώνουμε προς τ’ Απάνω Κάστρο. Ήξερα από παιδί ότι, μετά από ένα με ενάμισι χιλιόμετρο, τη θέση του χωματόδρομου έπαιρνε ένα κακοτράχαλο μονοπάτι. Στην πραγματικότητα ούτε για μονοπάτι πρόκειται. Ένας ξεροπόταμος είναι, που μέχρι τέλος Μάρτη διατηρεί λίγο νερό στην κοίτη του. […]

05/02/2022, 17:41

Κάποιες από τις φορές που ξυπνάει (στο δωμάτιο πια με το αλλιώτικο φως) ανοίγει κατευθείαν το μικρό λεξικό τσέπης. Σε κάποιο μακρινό παρελθόν του είχαν δώσει αυτήν τη συμβουλή. Σκέφτεται πως του αρέσουν εκεί οι λέξεις, τακτοποιημένες, ξεχωριστά στεκούμενη η κάθε μία, τοποθετημένες θαρρείς σε βιτρίνα για να διαλέξει ο πελάτης. Οι λέξεις αποσπασμένες από […]

06/01/2022, 17:03

Στους δρόμους κόλαση σε χρυσή κορνίζα. Αν δεν ήταν η γιορτινή έκφραση στα πρόσωπα των οδοκαθαριστών και των πολιτσμάνων, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι στην πρωτεύουσα μπαίνουν οι εχθροί. Πηγαινοέρχονται τρίζοντας και θορυβώντας τα γιορτινά έλκηθρα και οι άμαξες… Στα πεζοδρόμια τρέχουν οι επισκέπτες με τη γλώσσα έξω και τρίβοντας τα μάτια τους… Τρέχουν […]

31/12/2021, 01:34

*** Cover Photo By Miltos Gikas – https://www.flickr.com/photos/aries_tottle/15843248094/, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=53132966   Τον βλέπει, τώρα πια τον βλέπει καθαρά. Ως τα χθες απλά τον ένιωθε  να την πλησιάζει,  με κείνη την αίσθηση του αναπόδραστου –ήταν θέμα χρόνου. Κοιτούσε κάτω απ’ το κρεβάτι της εφημερίας, έψαχνε, ήξερε το χρώμα του, τον ένιωθε κάθε φορά που […]

03/12/2021, 14:49

***Photo by Ryan Smart from FreeImages    Ο Θεόφιλος Εμπειρικός είχε έναν από τους πιο περίεργους θανάτους στην ιστορία: πέθανε από ερωτική ασφυξία στο Μανδράκι της Ύδρας το 1769. Ήταν η ημέρα που αντίκρισε για πρώτη –και τελευταία– φορά τα μελένια μάτια της Ιωσηφίνας Σαΐτη. Ο Θεόφιλος Εμπειρικός δεν ήταν όποιος κι όποιος: από την […]

01/12/2021, 00:51

Το βουητό της τουρμπίνας που εκκινεί μόλις που ακούγεται στο πιλοτήριο· κυριαρχεί ο μονότονος ήχος του εξαερισμού. Σκοτάδι έξω απ’ τα τζάμια του αεροπλάνου, γραμμές από πράσινα λαμπάκια στο κέντρο των τροχόδρομων, μπλε στις άκρες αριστερά και δεξιά, ο πύργος ελέγχου φάτσα-φόρα φωτισμένος, λες κι είναι κάνα κυριλέ κλαμπ. Οι οθόνες του αεροπλάνου στο χαμηλό, […]

04/11/2021, 21:58