Νίκος Καζαντζάκης: […Τη μέρα κείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν…]
***Απόσπασμα από το βιβλίο: Αναφορά στο Γκρέκο Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μήνας. Αυτός φέρνει μαθές τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια. Τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο, αυτός ο προστάτης μου, έλεγα, σ’ αυτόν θα κάνω την προσευχή μου. Όταν θέλω τίποτα, […]
Διήγημα: «Πατρικό» της Ντορέττας Αδαμάκη
«Πολλές φορές όταν σκέφτομαι την ιστορία, τη δική μου ιστορία, της οικογενείας μου, βλέπω μπροστά μου ντουβάρια, λευκά ντουβάρια παρατεταγμένα να σχηματίζουνε δωμάτια και μετά έξω από τα δωμάτια χώμα, ρίζες, κορμοί κομμένοι και μια ελιά. Την ελιά που είχε φυτρώσει στο σπίτι μας στη θάλασσα. Μας είχαν πει, ήμασταν μικρές τότε, πως την είχε […]
Διήγημα: «Άθενς Χαρτ» της Αλεξάνδρας Σάνδη
Τα μάτια της θύμιζαν μάτια μωρού που θηλάζει. Για αυτό δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μετά ήταν κι αυτό το γλυκό χαμόγελο, τόσο σταθερό λες και όλη η φτιαξιά του προσώπου της θεμελιώθηκε πάνω του. Την αγάπησα για εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που συναντηθήκαμε εκεί, στο φανάρι της Πειραιώς, λίγο πριν το Άθενς Χαρτ. Την […]
«Ο Αλιβάνιστος» Πασχαλινό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Αφού εβάδισαν επί τινα ώραν, ανά την βαθείαν σύνδενδρον κοιλάδα, η θεια Μολώτα, κι η Φωλιώ της Πέρδικας, κι η Αφέντρα της Σταματρίζενας, τέλος έφθασαν εις το Δασκαλειό. Αι τελευταίαι ακτίνες του ηλίου εχρύσωναν ακόμη τας δύο ράχεις, ένθεν και ένθεν της κοιλάδος. Κάτω, εις το δάσος το πυκνόν, βαθεία σκιά ηπλούτο. Κορμοί κισσοστεφείς και […]
Διήγημα: Τηνιακές Πασχαλιές της Ευαγγελίας Μινάρδου – Αδάμου
Ένα μπαλκόνι κάπου κοντά στη γειτονιά μου, εδώ, στην πόλη όπου ζω, είναι τρεις μέρες τώρα που δαγκώνει την καρδιά μου. Γεμάτο γλάστρες με πολύχρωμες μαντιές. Ρόδινες, μωβ, λευκές, πιτσιλωτές, που ξεγελούν τα κάγκελα και αποδρούν ελεύθερες, να συναντήσουν τους περαστικούς. Όμως εγώ, πώς γίνεται φέτος να αποδράσω; Έγκλειστη… Αλλά, ετούτες οι πανέμορφες μαντιές βρίσκουν […]
Διήγημα: «Μια αξιοσημείωτη νύχτα στο Αιγάλεω» του Χρήστου Θεοφιλάτου
Ήταν μια από αυτές τις αναποφάσιστες να καταλήξουν, γνωριμίες από υπολογιστή, όπου είχε μεσολαβήσει ένα διάστημα μακράς και αποθαρρυντικής σιωπής μετά από κείνον τον πρώτο καφέ που είχαν πιει μαζί στο Σύνταγμα. Σαν κανένας απ’ τους δυο να μη καιγόταν στ’ αλήθεια. Παρόλα αυτά, εκείνη που πήρε τελικά την πρωτοβουλία να σπάσει τη βουβαμάρα […]
Διήγημα: «ΜΑΡΙΑ» της Στέλλας Τσίγγου
ἄγωμεν οὖν πορευθῶμεν, καὶ ἴδωμεν ξένην ταφήν, καὶ θρῆνον τὸν τῆς Μαρίας, καὶ τὸν τάφον Λαζάρου ὀψώμεθα[1] Ο Λάζαρος ο κουτσός δεν είχε τίποτε να χάσει. Από τον καιρό της πρώτης Επανάστασης είχε δώσει όλη του την περιουσία στον αγώνα. Μονάχα το σπίτι τού έμενε – τι σπίτι δηλαδή, καλύβι, αλλά τη δουλειά του […]
Διήγημα: «Επικίνδυνα Ύψη» της Μαργιάννας Χύμου [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Το φύλλο ζούσε μια μοναχική ζωή χωρίς εκπλήξεις. Αγαπούσε τον αέρα που χτένιζε το σώμα του τα πρωϊνά και γνώριζε όλες τις ιστορίες του δάσους απ’ τους νυχτερινούς ψιθύρους της βροχής. Συχνά τα βράδια αναρωτιόταν πόσο καιρό να βρίσκεται πάνω σε αυτό το κλαδί. Μήνες; Χρόνια; Παρότι δεν μπορούσε να […]
Διήγημα: «ΞΕΡΟΦΥΛΛΑ» του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Οι δύο αδελφές έκαναν το κουμάντο με δάκρυα στα μάγουλα, απορίες στα μάτια και έγνοιες στα μυαλά. – Τώρα τι κάνουμε; Φωνάζουμε το γιατρό; – Πρώτα πέτα μακριά το ποντικοφάρμακο. Μην το δει κανένας. Να τηλεφωνήσουμε στον ανιψιό μας, το γιατρό, στην Καρδίτσα. – Όχι τον αγροτικό; Δυο βήματα […]
Διήγημα: «Δεν θα ρωτήσεις» της Ουρανίας Κανιούρα [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Θα γυρίσεις μια μέρα νωρίτερα από τη δουλειά και θα τη βρεις μπροστά από τον καθρέφτη να προβάρει ένα καλοκαιρινό φόρεμα. Είναι πολύχρωμο, ανοιχτό στους ώμους. Σε τίποτα δεν θυμίζει κάποιο ρούχο από τη συντηρητική γκαρνταρόμπα της. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις πως το φόρεμα είναι δικό σου, χρόνια έχεις να […]
Διήγημα: «Έφηβος ξανά» του Αργύρη Ανδρεαδέλλη [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Του πήρε κάμποσα χρόνια να χωρίσει, ώσπου το άκουσε απ’ τα δικά της χείλη «δεν πάει άλλο». Η πρώτη ελεύθερη σκέψη πήγε στις γυναίκες. Τώρα θα είχε όσες ήθελε, θα ξεσπούσε όπως στις ταινίες, όπως στις περιγραφές όλων των χωρισμένων του κόσμου. Είχε σταθεί πιστός δεκαπέντε χρόνια για λόγο […]
Διήγημα: «Ακόμη ένα φθινόπωρο…» της Εύης Σαμαρά [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Παιδική αγάπη το φθινόπωρο. Ανυπομονούσε να τελειώσει το ολόφωτο καλοκαίρι και να δώσει τη θέση του σε αυτή την σκυθρωπή εποχή. Πρώτη φθινοπωρινή αγάπη το σχολείο. Με ασυγκράτητη χαρά βουτούσε στα νέα βιβλία, μια γουλιά από τις καινούριες γνώσεις που θα προσφέρονταν φέτος. Αγάπη που μέστωσε κι ωρίμασε κι η […]
Διήγημα: «Παρα-Σολ» της Αναστασίας Καραδήμα [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Όταν αρχικά στάθηκε δίπλα της στο πεζοδρόμιο εκείνη δεν έδωσε σημασία. Ήταν η στιγμή που είχε υψώσει τα μάτια στο φαιό στερέωμα για να αντικρύσει δυο χοντρές σταγόνες βροχής να προσγειώνονται στα μάγουλά της, μετατρέποντας την πρότερη υποψία ότι ο φθινοπωρινός ουρανός θα φέρει βροχή σε βεβαιότητα. Λίγα λεπτά […]
Διήγημα: «Οιδίπους Γείτονας» του Μανόλη Μαργωμένου [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Με το που χάλασε ο καιρός, βυθίστηκε. Το συνήθιζε τα τελευταία χρόνια. Το ταξίδι της χρονιάς διαρκούσε από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Έμπαινε στο σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο και διέτρεχε την χώρα από τον βορρά μέχρι τον νότο, ρέμπελος. Τους υπόλοιπους μήνες δεν τολμούσε να ξεμυτίσει από την ασφάλεια της βιβλιοθήκης […]
Διήγημα: «Ο Κόσμος της Λίμνης» του Σπύρου Ε. Κρόκου [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Τα μεσημέρια στον οίκο ευγηρίας είναι μια πρόβα αναμνήσεων… ή μάλλον, μια πρόβα υπόκλισης, πριν πέσει η αυλαία. Η επιβεβλημένη για τα γέρικα κόκκαλα σιέστα, ερημώνει το διαλυμένο κτήριο από τις ανθρώπινες φασματικές φιγούρες και το κοινόχρηστο μπαλκονάκι της τραπεζαρίας μετατρέπεται σε εξώστη μιας ανομολόγητης θεατρικής παράστασης. Το σκηνικό επιβάλλει […]
Διήγημα: «Κάτι λείπει» της Ζωής Αναστασιάδου [Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες Τα φύλλα των δέντρων δεν είχαν χαθεί ακόμα, ούτε και η ελπίδα της. Μόλις είχε μπει ο Οκτώβρης, ο μήνας που όλοι λένε πως κάτι του λείπει, όπως κάτι έλειπε και από κείνη. Ξύπνησε με ζαλάδες και ανακατωσούρες, όπως κάθε πρωί. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη, χλωμή όπως […]
Διήγημα: «Συνεπιβάτης» του Γιάννη Πολυβώτη [3η θέση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
3η θέση στον Διαγωνισμό «Φθινοπωρινές Ακροβασίες» του Literature.gr Κάθομαι στο πρώτο βαγόνι του ηλεκτρικού, πλάτη‒πλάτη με τον άγνωστο οδηγό που εργάζεται ολομόναχος πίσω από το φθαρμένο χώρισμα. Η ώρα είναι περασμένη, αλλά ο συρμός μισογεμάτος. Τριάντα έξι κεφάλια ‒ τα ξαναμετρώ. Ναι, απαριθμώ ακριβώς τριάντα έξι κεφάλια. Κάποια ταλαντώνονται στον ρυθμό μιας αόρατης μουσικής, […]
Διήγημα: «Η γυναίκα με τη κόκκινη ρόμπα» της Χριστίνας Ποτήρη [2η θέση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
2η θέση στον Διαγωνισμό «Φθινοπωρινές Ακροβασίες» του Literature.gr Το πάρκο ήταν γεμάτο κόσμο. Ζευγάρια που κρατιόντουσαν αγκαλιά και έσφιγγαν τα μέλη τους για να ζεσταθούν. Παιδιά που έπαιζαν με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα, δυο σκύλοι που ερωτοτροπούσαν κουνώντας τις ουρές τους, πουλιά που τιτίβιζαν και δοκίμαζαν τα φτερά τους σχεδιάζοντας το ταξίδι τους, κι ένα καπέλο που […]
Διήγημα: «Επέτειος» του Βασίλη Βασιλείου [1η θέση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες]
1η θέση στον Διαγωνισμό «Φθινοπωρινές Ακροβασίες» του Literature.gr Κοντοστάθηκε στην είσοδο του πάρκου. Χρειαζόταν μερικές ανάσες. Δεν είχε κουραστεί. Χρειαζόταν ωστόσο τις ανάσες, όπως κάθε φορά που έβγαινε στη σκηνή. Ήταν σχεδόν η ίδια ανάγκη, αν και τώρα δεν είχε να αντιμετωπίσει κόσμο ή προβολείς. Τώρα χρειαζόταν μόνο να βαδίσει μέχρι τις αλέες και […]
Διήγημα: «Μουσική δωματίου» της Βάνιας Σύρμου
Όταν η ζωή αποφασίσει να σου χαμογελάσει ξανά, θα σε βρει όπου κι αν κρύβεσαι, όσο κι αν αντιστέκεσαι. Θα καταφέρει να μπει κρυφά μέσα απο ‘κείνη τη μικρή χαραμάδα που άφησες άθελά σου όταν αποφάσισες να την κλείσεις ξαφνικά απέξω. Κι όταν ξαφνιαστείς που θα τη δεις αναπάντεχα μες στο σκοτάδι, εκείνη θα ‘ρθει […]
Διήγημα: «Τα μισοτηγανισμένα ψάρια» του Δημήτρη Αλεξίου
Ο Μελέτης άπλωσε τα ψάρια στο αλεύρι αργά και μερακλίδικα. Δεν είχε μάθει στη ζωή του να κάνει τα πράγματα βιαστικά. «Δώσε χρόνο στα πράγματα να γίνουν» του έλεγε πάντα ο παππούς του ο συνονόματος και δεν πέρασε ούτε ημέρα που δεν τήρησε αυτή τη συμβουλή. «Μελέτη δυο ποτηράκια να φέρεις, ήρθε κι ο Μηνάς», […]
Διήγημα: «Όσο πάρει» της Αθανασίας Θεοδωρίδου
Το θραύσμα του μαύρου βακελίτη αναπήδησε απ’ το ακουστικό του τηλεφώνου έτσι όπως βίαια αποσπάστηκε απ’ τη μήτρα του μόλις αυτό προσγειώθηκε στη βάση. Προδιαγεγραμμένη πορεία, «όσα φέρνει η ώρα» και τα λοιπά, ο μαύρος βακελίτης καρφώθηκε στο μεσόφρυο της Νίνας. Της αυτουργού. Νίνα απ’ το Πολύμνια, «όνομα μούσας πήρες και το ‘κανες γιορντάνι στα […]
Διήγημα: «Η καταδίωξη» της Αιμιλίας Πλατή
Έμεινε να κρατάει το ακουστικό στο χέρι. Από το τηλέφωνο η φωνή του ακουγόταν ακόμα σαν να μη είχαν ποτέ χωρίσει. Σαν να μην είχε μπει άλλος άντρας στην ζωή της. Τι είχε κάνει; Τι έπρεπε να είχε πει σε αυτήν την ξαφνική πρόσκληση; Εκείνη και ο Κωνσταντίνος είχαν τελειώσει. Του το είχε πει […]
Διήγημα: «Νερό στα τριαντάφυλλα» της Αλεξάνδρας Σάνδη
Το πρώτο σου χαμόγελο φώτισε το δωμάτιο, έλαμψαν τα ξεφτίσματα των τοίχων και φάνηκαν όλες οι ρωγμές. Για λίγο ντράπηκα, αλλά συνέχισα να κοιτάω την οδοντοστοιχία σου με θαυμασμό κι εσύ συνέχισες να μου τη δείχνεις. Η ντροπή πάντα με ακολουθούσε σαν πιστό κατοικίδιο και κάποιες φορές κολλούσε πάνω μου, γινόταν κομμάτι μου, όπως τότε […]
Διαβάστε ONLINE την παράξενα τρυφερή Χριστουγεννιάτικη ιστορία της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Ο Αζόρ και ο κύριος των εννιά»
Μία παράξενα τρυφερή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία της Φωτεινής Τσαλίκογλου διατίθεται ONLINE από τις Εκδόσεις Καστανιώτη […Δεν έμαθε να ελπίζει. Έμαθε να τακτοποιεί την πείνα του. Τις παγωμένες μέρες, όταν ακόμα και τα αποφάγια λιγόστευαν, αναζητούσε με τη γλώσσα του στον αέρα σταγόνες βροχής και το στόμα του γέμιζε υγρασία. Χόρταινε. Στον κάδο με τα […]
Διήγημα: «The Lockdown Complex» του Γιώργου Γλυκοφρύδη
1995, Δεκέμβριος, Παρίσι Το Παρίσι εκείνο το απόγευμα του Δεκεμβρίου είχε ήλιο. Ιδιαίτερα σπάνιο για το Παρίσι, Δεκέμβριο μήνα να έχει ήλιο, αλλά τίποτε δεν είναι απίθανο. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα και τα café γεμάτα ανθρώπους. Ούτως ή άλλως είναι γεμάτα τα bistro στο Παρίσι, αλλά το να έχει προηγηθεί μια ημέρα ήλιου βοηθά […]
Διήγημα: «Το φόρεμα» της Αιμιλίας Πλατή
Όλοι γι’αυτό μιλούσαν. Δεν υπήρχε πιο μεγάλο πολυκατάστημα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πολυ-κατάστημα… μέχρι και καινούρια λέξη είχε βρεθεί για να περιγράψει το Μινιόν. Φαντάσου…. Για τα ψώνια συνήθως πήγαιναν στην Νέα Ιωνία. Ωραία αγορά και προπαντός φτηνή. Έβρισκες να αγοράσεις, χωρίς να χρειαστεί να ξεφύγεις από τον προϋπολογισμό σου. Η μαμά βέβαια πάντα κοιτούσε […]
Διήγημα: «Αυστραλία» του Γιάννη Δενδρινού
Τα χέρια του τρέμανε. Έβγαλε δυο πουκάμισα από τη βαλίτσα, έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του και τα περιέφερε μπρος στα γουρλωμένα μάτια των παιδιών σαν λάβαρα. Είχανε φανταχτερά χρώματα, αποχρώσεις του πράσινου και του γαλάζιου, και κάτι σχέδια ακαθόριστα, εξωτικά, που φέρνανε σε φοίνικες και καμπυλωτά ράμφη παπαγάλων. Αυτή με την κόρη […]
Διήγημα: «Ροζαλία Σώφρονος» του Γκυ ντε Μωπασάν, Επίμετρο – Μετάφραση: Δέσποινα Πυρκεττή
Ροζαλία Σώφρονος, Γκυ ντε Μωπασάν Υπήρχε πράγματι σ’ αυτή την υπόθεση ένα μυστήριο που ούτε οι ένορκοι, ούτε ο δικαστής, ούτε καν ο εισαγγελέας δεν κατάφερναν να εξηγήσουν. Η νεαρή Σώφρονος (Ροζαλία), οικόσιτη οικιακή βοηθός του ζεύγους Βαραμπώ, από τη Μαντ, έμεινε έγκυος εν αγνοία των αφεντικών της, γέννησε κατά τη διάρκεια της νύχτας στη […]
Διήγημα: «ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΗ ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ» του Σαΐτ Φαΐκ, Μετάφραση από τα τουρκικά: Γιώργος Σαλακίδης
Από τη συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο Σύννεφο στον Ουρανό (Havada Bulut, 1951) Μετάφραση από τα τουρκικά: Γιώργος Σαλακίδης ΤΗΝ 1Η ΑΠΡΙΛΗ ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ, Σαΐτ Φαΐκ Η πρώτη Απρίλη 1943 ήταν μια ονειρεμένα όμορφη μέρα. Στο δρόμο όλοι οι νέοι ήταν όμορφοι. Το μπλε τ’ ουρανού είχε ξεπλυθεί από όλους τους χειμώνες […]