Για ένα μικρό χρέος σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν 70 χρόνια πριν. Επειδή η μνήμη των λαών της Ευρώπης δείχνει να θαμπώνει.

Λένε ότι το 1842 σε μία φυτεία στην Αλαμπάμα οι  σκλάβοι ξέθαψαν ένα θεόρατο σκελετό, τα κόκαλα μιας γιγαντιαίας φάλαινας, ενός Λεβιάθαν, από την εποχή που όλος ο κόσμος ήταν καλυμμένος με νερό από τις Άνδεις μέχρι τα Ιμαλάια, τότε ακόμη που κι η Αλαμπάμα ήταν βαθιά κάτω από τη θάλασσα.

Και κοιτώντας οι σκλάβοι τα πελώρια οστά είπαν: «Αυτά πρέπει να είναι τα κόκαλα ενός έκπτωτου αγγέλου.»

Laurie Anderson, Pieces and parts,
Life on a string

Απόσπασμα του μυθιστορήματος “Ο επιβάτης”, Νεφέλη, 2006. 

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.