Editorial, της Ντίνας Σαρακηνού

24 November 2013

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Μια αντικοινωνικότητα, ένας εγκλεισμός, μια φυγή από την πραγματικότητα, όλα αυτά μαζί σε μια υποβόσκουσα ρομαντική οδύνη για την αποδοχή του έργου του.

Σκέψεις, ιδέες, τσαλακωμένα χαρτιά, ενίοτε περικυκλωμένος από άδεια πακέτα τσιγάρων, ώρες χαμένες μέσα στο σύμπαν των λέξεων έως ότου η ιδέα που σφηνώθηκε στο νου του επιμείνει να γεννηθεί. Στη γέννα, θα χυθεί μελάνι.

Είναι ο συγγραφέας πλάσμα ακατανόητο για πολλούς. Πιο πολύ σκέφτεται και λιγότερο πράττει. Παρατηρεί τον κόσμο αλλά κυρίως το βλέμμα του στρέφεται μέσα του. Και νιώθει. Νιώθει όσα οι υπόλοιποι δεν βρίσκουν ενδιαφέροντα να νιώσουν. Ηδονίζεται όταν σκάπτει επίπονα να δει αυτά που ίσως δεν αρέσουν σε κανένα αλλά είναι αληθινά. Γιατί μόνο οι αληθινές φιγούρες των ηρώων, εντελώς μαγικά μεταμορφώνονται σε ολοζώντανες υπάρξεις. Και τα πάθη τους προκαλούν κάτι περισσότερο από συμπάθεια στους αναγνώστες. Μπροστά σ’ ένα καλοφτιαγμένο ήρωα, οι αναγνώστες αισθάνονται ανίσχυροι.

Και αυτό πετυχαίνει η συγγραφή. Να αποδυναμώσει τον αναγνώστη. Αυτή την διεύρυνση στο απαραβίαστο εντός. Σφετερίζει τις πλασματικές αντοχές του και εγκαθίσταται – σύμφωνα πάντα με το λογοτεχνικό υπόβαθρο του καθενός – σε μια ιδιαίτερη θέση μέσα του.

Θα παραμείνει ατρόμητος ο αναγνώστης; Θα αναμετρηθεί με τους ήρωες με κίνδυνο την παράδοσή του στις διηγούμενες περιστάσεις; Θα προσανατολιστεί από τα σήματα του συγγραφέα, ή θα προχωρήσει μόνος του στην ανάγνωση και θα αποφύγει την σύγκρουση, συνεπής στην συναισθηματική του ασφαλή αδράνεια;

Ο συγγραφέας παραδίδεται στις προσωπικές του ανασφάλειες για την αναγνώριση του έργου του, υπογράφοντας συμβάσεις, ή αφήνεται τολμηρά να παρασυρθεί από την έκρηξη του οίστρου του υπενθυμίζοντάς μας πως η ζωή μας θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, όσο απίθανο και ν’ ακούγεται κάτι τέτοιο; Περιφρονεί την τρομακτική έλξη της αναγνωστικής προσδοκίας ενός best seller με αντάλλαγμα την ομηρική υστεροφημία;

Και μετά έρχεται η ποίηση. Αν η συγγραφή είναι η κατάθεση σκέψεων, μαεστρικά, σε πανέμορφες καλλιγραφικές προτάσεις, η ποίηση αρχίζει εκεί όπου τελειώνει ένα συγγραφικό έργο. Ρίξε άκαρδα ένα λογοτεχνικό βιβλίο στον αποχυμωτή και θα δεις το ποίημα που κρύβει. Ίσως είναι μόνο δυο σειρές, αλλά δυο σειρές που λυτρώνουν.

Σας καλωσορίζουμε λοιπόν στο Literature.gr, εκεί όπου οι σκέψεις μας γίνονται λέξεις και προσφέρονται αβίαστα με την αλήθεια μας. Γιατί, ασφαλώς, ο καθένας μας έχει την δική του αλήθεια.