Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Νομίζω ότι ζούμε στην καλύτερη εποχή -υπάρχουν βέβαια πάντα δυνατότητες βελτίωσης!- για τη γυναίκα, τη θέση της, και τις δυνατότητες επιλογών της στην πολιτισμένη κοινωνία. Χαίρομαι και απολαμβάνω την σημερινή εποχή, πράγμα που σημαίνει ότι κανένα λογοτεχνικό έργο του παρελθόντος δεν μπορεί να καλύψει αυτή την ανάγκη για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση που έχω.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Δεν ξέρω αν είναι φετιχιστική σχέση, πάντως είναι σχέση εξάρτησης, κι αυτό είναι ο καφές μου. Είτε κάθομαι στο γραφείο και εργάζομαι, είτε οπουδήποτε αλλού, κατά προτίμηση στον καναπέ μου, μιας και εκεί νιώθω πιο αναπαυτικά, χρειάζομαι κοντά μου τον καφέ μου.                                                                                                                                                                                                          

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Θα αυτοαναιρούμουν αν υποστήριζα κάτι τέτοιο μιας κι εγώ γράφω κριτική λογοτεχνίας. Πρόκειται για μία ξεχωριστή τέχνη, όπως όλες οι τέχνες, που χρειάζεται θεωρητικό λογοτεχνικό υπόβαθρο, μόρφωση, σπουδές, εξάσκηση, είναι μία τέχνη που την εκτιμώ πολύ. Την έχω σπουδάσει και συνεχίζω να τη σπουδάζω με αγάπη και προσήλωση. Ένας καλός κριτικός λογοτεχνίας μπορεί να «χειρουργήσει» ένα λογοτεχνικό κείμενο και να δει στο εσωτερικό του πράγματα, που ακόμα κι ο ίδιος ο συγγραφέας του κειμένου δεν έχει προσέξει, μιας και πολλές φορές το συγγραφικό του ταλέντο τον οδηγεί σε ασυνείδητες ευφυέστατες επιλογές. Ένας καλός κριτικός λογοτεχνίας μπορεί επίσης να φωτίσει σημεία που ο ίδιος ο συγγραφέας από σεμνότητα δεν θα το κάνει σε μία συνέντευξή του ή σε ένα κείμενο που θα αφορά το ίδιο του το έργο. Θα πρέπει όμως στις μέρες μας να διαφοροποιηθεί η έννοια της κριτικής λογοτεχνίας από την βιβλιοπαρουσίαση. Σεβαστά και άξια και τα δύο, το κάθε ένα επιτελεί τη λειτουργία του, αλλά δεν παύουν να αποτελούν διαφορετικά είδη σχολιασμού γραπτού λόγου με διαφορετικές απαιτήσεις και βαθμό δυσκολίας.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Η εικόνα έχει ανυπέρβλητη δύναμη. Πολλές φορές μια εικόνα δεν μπορεί να ειπωθεί και να περιγραφεί ούτε με χίλιες λέξεις. Πολλές φορές μια εικόνα χρειάζεται μόνο σιωπή και κατάνυξη. Αλλά και μία λέξη ίσως κάποιες φορές είναι δύσκολο να περιγραφεί με εικόνες. Κάθε ένας από εμάς διαφορετικά εννοεί τις λέξεις, ειδικά εκείνες με την αφηρημένη σημασία, π.χ. αγάπη, θαλπωρή, θλίψη, λύπη, χαρά. Και χίλιες εικόνες λοιπόν ίσως να μην μπορούν να καλύψουν την έννοια που έχει για κάποιον μία λέξη. Οι εικόνες όπως και οι λέξεις έχουν τα δικά τους σημαινόμενα, τις δικές τους αναγνώσεις και ένα διαφορετικό ειδικό βάρος στον κάθε έναν από εμάς. Γι’ αυτό και η εικόνα σε οποιαδήποτε μορφή της (ζωγραφική, κινηματογράφος, φωτογραφία κλπ) όπως και ο λόγος (ποίηση, λογοτεχνία, στιχουργική κλπ) συγκαταλέγονται στις τέχνες. Η τέχνη έχει άπειρες ερμηνείες.                                                                                                                                                                                                         

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;

Πώς να χαστουκίσω κάποιον που τον θεωρώ συγγραφέα; Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι εκτιμώ την δουλειά του είτε είναι της αρεσκείας μου είτε όχι. Αν ως άνθρωπος με κάνει να διαφωνώ με τις απόψεις του και πάλι δεν θα τον χαστούκιζα, όπως δεν θα χαστούκιζα κανέναν που διαφωνώ μαζί του.

Για το ποιον θα φιλούσα… όλους όσους θεωρώ συγγραφείς και τους εκτιμώ τόσο στην δουλειά τους όσο και στη δημόσια θέση τους ως πνευματικοί άνθρωποι. Αλλά αν έπρεπε να ονοματίσω κάποιον, εκείνος που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι ο Νίκος Σιδέρης. Τα βιβλία του Νίκου Σιδέρη, τα λογοτεχνικά μα και τα επιστημονικά, τα ψυχανάλυσης και συμβουλευτικής, το έργο του γενικά με έχει πάει παραπέρα ως άνθρωπο και ως γονιό, όπως και η κάθε συζήτηση που έχω μαζί του κάθε φορά που τον συναντώ. Ναι, τον φιλάω όποτε τον βλέπω και χαίρομαι πολύ τόσο που τον έχω διαβάσει όσο και που τον έχω γνωρίσει από κοντά και έχω την τιμή να απολαμβάνω την φιλία του.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί αυτό, και μιας και υπάρχουν άπειρες φράσεις κλισέ, ίσως να σας έλεγα ότι δεν θα ξεκινούσα με μία κλισέ φράση.

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;

Το ερωτηματικό. Αναρωτιέμαι συχνά για το λάθος και το σωστό, για τις επιλογές μου, ειδικά για εκείνες που επηρεάζουν τη ζωή των παιδιών μου. Απορώ για πράγματα καθημερινά, ζητάω συμβουλές, ρωτάω για να μάθω… Νομίζω οι περισσότερες σκέψεις μου τελειώνουν σε ένα ερωτηματικό.

Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει…

…να αφιερώνω χρόνο σε ανθρώπους και δραστηριότητες που αγαπάω. Ο χρόνος δεν με φτάνει ποτέ. Και μου λείπουν και οι δικοί μου άνθρωποι που είναι από γεωγραφικής άποψης πολύ μακριά μου, οι γονείς μου, οι γιαγιάδες μου, ιδιαίτερα η αδερφή μου, που είναι ακόμη πιο μακριά και την βλέπω ακόμη πιο σπάνια.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει;

Πραγματικά δεν ξέρω. Όσο κι αν ακούγεται πρωτοφανές έχω επιλέξει γύρω μου ανθρώπους που δεν λένε ψέματα. Οπότε αν κάποιος, κάπου, κάπως, κάποτε μου είπε κάποιο ψέμα δεν τον θυμάμαι, δεν το θυμάμαι, γιατί δεν ήταν δικός μου άνθρωπος.

Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

Ποιον θα ενδιέφερε η αυτοβιογραφία μου; Ούτε εμένα την ίδια δεν θα με ενδιέφερε να τη διαβάσω!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

Η Αργυρώ Μουντάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Χανιά. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακά στη Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά με ειδίκευση MBA–TQM. Εκπονεί στο τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ διδακτορική διατριβή. Είναι καθηγήτρια Γερμανικών στη δημόσια εκπαίδευση.

Συγγραφικά εμφανίστηκε το 2005 με το «Υπναρούδι και η Ελεάννα» (Πατάκης). Το πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι «Το κορίτσι του Πέτρου» (Μεταίχμιο,2014). Αρθρογραφεί έντυπα και ηλεκτρονικά με πολλές συνεργασίες κάνοντας κριτικές λογοτεχνίας, βιβλιοπαρουσιάσεις, κριτικές θεάτρου και κινηματογράφου, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ με επίκεντρο τον πολιτισμό και τις τέχνες. Θέμα που την απασχολεί έντονα σε κοινωνικό και συγγραφικό επίπεδο είναι η μετανάστευση.

Επισκεφθείτε το facebook  και την προσωπική της ιστοσελίδα  της συγγραφέα.  

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.