Αρχές φθινοπώρου, ένα από τα αγαπημένα βιβλία του 2013, «Η Χορεύτρια του Διαβόλου» του Στέφανου Δάνδολου, κυκλοφορεί στην Τουρκία σε μετάφραση του Mustafa Fotumaci. Με αφορμή το γεγονός αυτό, ο Τούρκος μεταφραστής έγραψε ένα σημείωμα στην γλώσσα μας, μέσα από το οποίο μοιράζεται με τους Έλληνες αναγνώστες τα συναισθήματα που ένιωσε μεταφράζοντας το μυθιστόρημα:
«Ήταν απροσδόκητο για μένα το μήνυμα που πήρα ένα πρωί από το πρακτορείο Kalem Ajans για να μεταφράσω το δεύτερο μου βιβλίο στα Τουρκικά από τα Ελληνικά. Ήταν το μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου, Η Χορεύτρια του Διαβόλου. Δέχτηκα την πρόταση ευχαρίστως γιατί για μένα το να μεταφράζω κείμενα από Ελληνικά σε Τουρκικά είναι ένα πάθος. Αυτή τη φορά αποφάσισα να μην διαβάσω το βιβλίο από πριν, αλλά να το μεταφράσω κατευθείαν, έτσι ώστε να διατηρώ την αγωνία του αναγνώστη. Όσο προχωρούσα στην μετάφραση τόσο καταλάβαινα ότι ήμουν αντιμέτωπος με ένα διαφορετικό βιβλίο. Πρώτα απ’ όλα είχε μια πολύ ωραία λογοτεχνική γλώσσα. Το κείμενο χρειαζόταν «μαγκιά» για να το μεταφέρεις σε άλλη γλώσσα και αυτό ενέτεινε τον ενθουσιασμό μου. Ένα καθαρότατο ολο-ελληνικότατο κείμενο. Αλλά μόνο ο τρόπος έκφρασης ήταν διαφορετικός; Όχι. Και η υπόθεση ήταν πολύ πρωτότυπη. Δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ ό,τι είχα διαβάσει μέχρι τότε. Ερωτικό βιβλίο; Όχι ακριβώς. Ιστορικό; Πάλι όχι ακριβώς. Αστυνομικό; Όχι. Δράση; Όχι. Κατασκοπευτικό; Όχι. Αλλά τι; Λίγο απ’ όλα, μια υπερσύγχρονη πλοκή θέματος, χωρίς όμως να στερείται το γούστο και την αισθητική του παλιού καλού κλασσικού. Μια σύγχρονη πλοκή υποψήφια για τα κλασσικά. Ένας λαμπρός, νέος σε ηλικία, λογοτέχνης, ο Δάνδολος, που υπόσχεται πολλά. Ένα βιβλίο με κατασκοπεία, ιστορία, δράση, έρωτα, ανθρωπιά, απογοήτευση, αλλά και ελπίδα μαζί, ούτε happy end ούτε όμως μαύρο end. Αυτό το τελευταίο είναι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Τίποτα δεν έμοιαζε με τα άλλα βιβλία. Πώς μπόρεσε ο Δάνδολος και ζύμωσε την απογοήτευση με την ελπίδα μαζί, τι ωραία εξύμνησε τον έρωτα και μας ξαναθύμισε την αγνή αγάπη σε μια εποχή που εμείς εξυμνούμε σχεδόν μονάχα τον σαρκικό. Καμία υπερβολή, όλα ανθρώπινα, δύσκολες αποδοκιμασίες και καταστάσεις που απαιτούν υπομονή, και στο μεταξύ ο αναγνώστης κάπου-κάπου να δακρύζει συγκινημένος. Διαβάζουμε την ιστορία μέσω μιας αγωνιώδης κατασκοπικής πλοκής και ταυτιζόμαστε πότε με τον έναν ήρωα, πότε με τον άλλον. Από δω και πέρα θα παρακολουθώ τον Δάνδολο με πολύ μεγάλη προσοχή. Και είμαι βέβαιος ότι το Τουρκικό κοινό θα λατρέψει την καταραμένη και πονεμένη ιστορία της Σολάνζ Νταλμόν όσο και οι Έλληνες αναγνώστες».
httpv://www.youtube.com/watch?v=D-DKltXTe7o
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
