Κανείς δεν είναι σε θέση να αρνηθεί τη σπουδαιότητα αυτού του κοσμήματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Ακόμα και σήμερα η διαχρονινικότητά  του είναι παρούσα. Με κεντρικό πρόσωπο μια ηλικιωμένη πλέον χήρα και δίνοντας της το όνομα Φραγκογιαννού, όνομα του συζύγου της φυσικά. Επρόκειτο  μια τραγική φιγούρα μιας βασανισμένης γυναίκας μαθημένης να υπηρετεί χωρίς να φέρνει αντιρρήσεις πρώτα τους γονείς της , μετά τον άντρα της και αργότερα τα παιδιά της. Αντικατοπτρίζει τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας σε μια εποχή παλαιότερη μεν όχι και πολύ μακρινή δε όσον αφορά στις αντιλήψεις που διακατέχουν την ελληνική κοινωνία, η οποία αν και εκμοντερνισμένη διατηρεί ακόμα στοιχεία «οπισθοδρομικά».

Η ηρωίδα λοιπόν, γνώριζε πολύ καλά μέσα από την εμπειρία της πως η ζωή μιας γυναίκας είναι  γεμάτη βάσανα και θεωρούσε πως η γέννηση ενός κοριτσιού δεν φέρνει παρά δυστυχία και στο ίδιο το παιδί αλλά και στην οικογένειά του. Φτάνει στο σημείο να γίνει φόνισσα ξεκινώντας από τον φόνο της νεογέννητης εγγονής της και στη συνέχεια και άλλων κοριτσιών, αφού η εμμονή της να σώσει τα κορίτσια από τον βίο και τις δυσκολίες που εκείνη έζησε δεν σταματά πουθενά. Υπήρξε επαναστάτρια με τον δικό της τρόπο βέβαια ακόμα και μέσω της βίας. Αντέδρασε στο κατεστημένο της τότε ανδροκρατούμενης κοινωνίας, η οποία είχε υποβάλλει το γυναικείο είδωλο σ΄ ατελείωτη σκλαβιά και περιορισμούς.

Γιατί όμως πιο πάνω σημείωσα πως είναι διαχρονική; Μα είναι φανερό πως ακόμα και στη σύγχρονη κοινωνία βρίσκουμε κάποια κοινά σημεία. Πάντα στην ελληνική κοινωνία επικρατούσε το σκεπτικό πως τα αγόρια είναι τα «παιδιά» και είναι επιθυμητά σε μια οικογένεια, για πολλούς λόγους όπως η μικρή προικοδότηση σ’ αντίθεση με τα κορίτσια και η συνέχιση του ονόματος. Μια κοπέλα από την άλλη έπρεπε μια ζωή να υπηρετεί  κάποιον και βέβαια κάποιοι ίσως σκεφτούν πως αυτά ανήκουν στο παρελθόν αφού ο επικρατών  ανδροκρατούμενος κόσμος  έχει ανατραπεί και έχει δώσει την θέση του  στην ισότητα των δύο φύλων. Πλέον το θηλυκό έχει δικαίωμα στη μόρφωση, στη καριέρα, στη κοινωνική ζωή, στις διαπροσωπικές σχέσεις με το άλλο φύλο. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα επικρατεί η άποψη πως οι άνδρες έχουν περισσότερα δικαιώματα ενώ δεν παύει ν ΄ασκείται κοινωνική κριτική ως προς τις επιλογές του τρόπου ζωής των γυναικών. Ο ρατσισμός επίσης λαμβάνει σημαντική θέση κυρίως σ΄ ότι αφορά στις ικανότητες ενώ αρκετοί  θα συμπληρώσουν πως ακόμα και η ευφυΐα του άνδρα υπερτερεί. Όμως ήδη από το γεγονός πως η γυναίκα συνδυάζει μόρφωση, οικογένεια, εργασία με απόλυτη επιτυχία, φανερώνει πως αν και η γυναίκα έχει αναλάβει περισσότερους ρόλους, τους καλύπτει απόλυτα. Ακόμα και στην πολιτική να κατείχε σημαντικές θέσεις και ηγετικές θεωρώ πως δεν θα υπήρχαν πόλεμοι παρά μόνο ειρήνη.

Με λίγα λόγια, κατά την ταπεινή μου άποψη οι εποχές μπορεί ν΄ αλλάζουν , οι κοινωνίες το ίδιο όμως κάποιες ιδέες ποτέ. Για κάποιους η γυναίκα είναι ένα πρόβλημα, ένα άτομο που γεννήθηκε για να υπηρετεί, να γεννά και να μεγαλώνει παιδιά και να είναι σωστή στις συζυγικές τις υποχρεώσεις. Όμως η γυναικεία φύση υπερτερεί κατά πολύ των ιδεών αυτών. Χωρίς γυναίκες ο κόσμος δεν θα είχε νόημα. Είναι μια οντότητα πολυδιάστατη και ο ρόλος ύπαρξής της μοναδικός. Το σώμα της είναι, θα τολμούσα να πω, ένας ναός όπου εκπληρώνεται το θεϊκό σχέδιο για τη δημιουργία της ζωής, την γέννηση ενός ανθρώπου. Ανακεφαλαιώνοντας για να μην μακρηγορώ, θα κλείσω με την γνωστή ρήση πυρ, γυνή και θάλασσα, λέξεις με βαθύ νόημα που μόνο τυχαίο δεν είναι που η μία λέξη ακολουθεί την άλλη.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.