Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.

Το δωμάτιο ήταν απλό∙ κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα, αφίσες από αγαπημένες ταινίες και στοίβες βιβλίων στο πάτωμα, στα έπιπλα, οπουδήποτε μπορούσε να ξεκινήσει μία. Το soundtrack δε θα μπορούσε να είναι παρά κυκλοθυμικό – άλλωστε για εφηβεία μιλάμε: Aerosmith, Bon Jovi, U2, Ξύλινα Σπαθιά, Μότσαρτ, Loreena McKennit, Spice Girls, Britney Spears, Vanessa Mae, Iced Earth, ακόμα και soundtrack από Disney Songs. Δε ζαλιστήκατε ακόμα;

Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;

Αγαπώντας ιδιαιτέρως τη ζωγραφική… από απόσταση. Θα προτιμήσω να σας απαντήσω στο ποιος σκηνοθέτης θα ήμουν αν το έργο μου ήταν κινηματογραφική ταινία. Christopher Nolan για έναν και μοναδικό λόγο: έχουμε κοινό γούστο στις σιωπές και τις σκιές…

Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;

Η αλήθεια είναι ότι ερωτεύτηκα πολύ εύκολα τον Τόμας Κέιλ [Το αριστερό χέρι του Θεού, Paul Hoffman] αλλά η φύση μου θα γυρίζει πάντα στον Mr. Darcy.

Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;

Μάξιμουμ 7 βαθμοί Κελσίου. Ακριβώς γιατί ο ιδανικός τόπος που διαβάζω και, κυρίως, γράφω τυγχάνει να είναι σε ιδανικό υψόμετρο, στους ιδανικούς πρόποδες δάσους με ιδανική απομόνωση. Οπότε καταλαβαίνετε ότι όλα είναι τόσο ιδανικά εκεί που είναι επιτακτική ανάγκη να γυρίζω όσο συχνότερα είναι δυνατό.

Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

Υπήρξε στο παρελθόν ένας προσωπικός λόγος που με οδήγησε σε απότομη διακοπή για έναν χρόνο. Πέρασα πάρα πολύ ωραία αυτόν το χρόνο, προσπάθησα να βρω μιαν άλλη ενασχόληση και να αντιμετωπίσω το βιβλίο καθαρά φιλαναγνωστικά. Μπούρδες. Το κεφάλι μου γέμιζε ιστορίες και τα χέρια μου με έτρωγαν –κι όχι γιατί θα «έπαιρνα λεφτά». Θωρακίστηκα και έκατσα ξανά στην καρέκλα μου. Ήταν σαν να μην είχα λείψει μία μέρα. Νομίζω πως όχι, δε θα υπάρξει ξανά κάτι που να με οδηγήσει στο να σταματήσω το γράψιμο.

Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;

Βέβαια. Πολλές φορές, σε πολλά βιβλία, σε πολλά τραγούδια και σε πολλές ταινίες. Δένομαι κομμάτι παραπάνω όποτε ξεκινά μια ιστορία [γιατί για μένα, όλα αυτά ιστορίες είναι ή κομμάτια τους].  Εύχομαι να μην σταματήσει ποτέ αυτό.

Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;

Νομίζω ότι καμία πράξη δεν είναι ακραία, ή θεωρείται θυσία όταν γίνεται για έναν άνθρωπο που αγαπάς πολύ. Νομίζω ότι απλώς γίνεται. Φυσικά. Κι ας βλέπουν οι γύρω όλο αυτό το δραματικό που περιβάλλεται μία τέτοια πράξη. Εσύ πράττεις αυτό που οφείλεις μέσα σου να πράξεις.

Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;

Η ίδια η τέχνη. Όποια κι αν είναι αυτή: λογοτεχνία, ζωγραφική, θέατρο… Η ίδια η τέχνη είναι μία θεματική που φέρνει στο προσκήνιο, πιστεύω, πολλές παραμέτρους της ανθρώπινης ψυχής και ύπαρξης. Η τέχνη, για μένα, είναι ένας καθρέφτης, ό,τι βλέπεις κι από τη μία και από την άλλη μεριά είναι αληθινό.

Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;

Πολλά αλλά καλύτερο θεωρώ ο καθένας να τα κρατάει μέσα του. Άλλωστε, ό,τι είναι υπερτιμημένο για μένα μπορεί να μην είναι για ένα αγαπημένο μου πρόσωπο κι αντίστροφα. Γιατί να το χαλάσει ο ένας στον άλλον;

 Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;

Γιατί πονάει. Με αποτέλεσμα να πληγώνουμε ακόμα περισσότερο.

Η  Λίλλυ Σπαντιδάκη γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Ασχολείται με τη λογοτεχνία επαγγελματικά και ερασιτεχνικά, ενώ στον ελεύθερο χρόνο της μαθαίνει στις γάτες της ανάγνωση. Το βιβλίο της Χωρίς σκηνή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.