Ο George Orwell έγραφε ότι «Ένας συγγραφέας δεν είναι υποχρεωμένος να γράφει σχετιζόμενος άμεσα με την ιστορία της εποχής του», «αλλά ένας συγγραφέας που παραβλέπει τα κυριότερα γεγονότα της είναι είτε άξεστος είτε απλά χαζός».

Έτσι λοιπόν τα στελέχη του Literature.gr, με την επιθυμία να δώσουν την ευκαιρία έκφρασης σε όσους αγαπούν την λογοτεχνία, μη παραβλέποντας τις συνθήκες που όλοι βιώνουμε, αποφάσισαν να προκηρύξουν έναν ηλεκτρονικό λογοτεχνικό διαγωνισμό για ένα από τα μεγαλύτερα θέματα της λογοτεχνίας, τον έρωτα.

Βιώνεται η οικονομική κρίση ως αίσθηση προσωπικής αποτυχίας; Επηρεάζει συνολικά τις εκφράσεις στις προσωπικές μας σχέσεις; Έχει καταφέρει να ισοπεδώσει τον έρωτα, αφαιρώντας το νόημα από τη ζωή μας, ή τελικά είναι προσωπική απόφαση του καθενός μας ο τρόπος αντιμετώπισή της;

Από τα 134 διηγήματα που λάβαμε θεωρήθηκαν έγκυρα τα 113.  Κατόπιν αξιολόγησης όλων των έγκυρων συμμετοχών επιλέχτηκαν τα 10 καλύτερα διηγήματα.

Οι βραβευθέντες μας τίμησαν απαντώντας σε ερωτήσεις μας.

—–

Η  Μαριάννα Γλιαρμή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην όμορφη Σάμο. Από το 2004 ζει στην Αθήνα όπου σπούδασε και εργάζεται. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του ΕΚΠΑ και κάτοχος MA in Clinical Counseling Psychology, LaSalle University of Pennsylvania. Της  αρέσει να παρατηρεί, να μελετά και να μαθαίνει. Αγαπά την πεζογραφία, την ποίηση, τη φύση, τα ζώα, τους ανθρώπους και τη ζωή γενικότερα.

Τι συναισθήματα πιστεύετε προκαλεί στον αναγνώστη το διήγημά σας ‘Αέναοι, αιώνιοι, σχεδόν θεϊκοί’;

Δύσκολη ερώτηση. Προσδοκώ ότι θα δημιουργεί συναισθήματα συγκίνησης και κατά κάποιο τρόπο, ελπίδας και πίστης στον άνευ όρων έρωτα, υπό οποιοδήποτε καθεστώς, ακόμη κι αυτό της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε.

Είναι η πρώτη σας συγγραφική απόπειρα;   

Είναι η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα που τόλμησα να μοιραστώ με άλλους.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο από την παιδική σας ηλικία;

Είναι πολλά! Αγάπησα λίγο παραπάνω «Το Μυστήριο της Τράπουλας» του Jostein Gaarder.

Ο Μιχάλης Γριβέας γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Μεταπτυχιακές σπουδές Περιφερειακής Ανάπτυξης στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Το πρώτο του μυθιστόρημαμε τίτλο: «Η γυάλα» (εκδοτικός οίκος ΙΩΛΚΟΣ) κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τον Απρίλιο 2014. Υπό έκδοση βρίσκεται το δεύτερο μυθιστόρημά μου  με τίτλο «Ο θεός της ρουλέτας».

Πως εμπνευστήκατε το διήγημα σας  ’Η νύφη με το τεμαχισμένο Πρόσωπο’’;

Πλέκοντας τις ερωτικές ιστορίες τριών διαφορετικών γυναικών επιχείρησα να ενοποιήσω, σουρεαλιστική αδεία, τις τρείς κυριότερες ερωτικές συμπεριφορές που κυριαρχούν την εποχή της κρίσης σ’ ένα και μόνο πρόσωπο. Στην νύφη, με το συμβολικό όνομα Ελλάδα, που στην καρδιά, την ψυχή και το κορμί της συνυπάρχουν και μάχονται και οι τρείς «ερωμένες» ταυτόχρονα. Το παρελθόν, που αποτελεί και το βασικό αίτιο της κρίσης, της ερωτικής (και όχι μόνο) ελαφρότητας, γκλαμουριάς, συναλλαγής και λαμογιάς.  Το παρόν, που προκαλείται από την κρίση, της ερωτικής (και όχι μόνο) αφυδάτωσης, μαρασμού και κατάθλιψης. Το μέλλον, που ελπίζω να ξεπηδήσει μέσα από την κατάρρευση  του χθες, της ερωτικής (και όχι μόνο) εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας, αγάπης και ρομαντισμού. Τη νύφη με το τεμαχισμένο πρόσωπο εμπνεύστηκα σαν μια σπαραχτική φιγούρα που συνταράσσεται από το θρήνο του θανάτου του παλιού, μπλεγμένο με τις χαρμόσυνες οδύνες του καινούργιου που γεννιέται την ίδια ώρα!

Έχετε λάβει μέρος σε άλλους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;

Στο literature ήταν ο πρώτος λογοτεχνικός διαγωνισμός που έλαβα μέρος. Η διάκριση που απονείματε στο διήγημά μου «Η νύφη με το τεμαχισμένο πρόσωπο» μου έδωσε το απαραίτητο «χτύπημα στην πλάτη» ώστε, μετέπειτα, να συμμετάσχω και σε άλλους δύο. Ήδη στάθηκα «τυχερός» αφού βραβεύτηκε και δεύτερο διήγημά μου με τίτλο «23,5 μοίρες κλίση» σε διαγωνισμό με θέμα:  «Χειμώνας» από την ιστοσελίδα «eyelands» και τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες».

Η λογοτεχνία αποτελεί  μια διέξοδο από την κρίση;

Θεωρώ ότι η λογοτεχνία, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης, αποτελούν το μεγαλύτερο όπλο ενός έθνους  για ν’ αντιμετωπίσει αντίξοες συνθήκες και να εξέλθει δυνατότερο από μια κρίση. Ακολουθώντας την αρχαία ρύση «ουδέν κακόν αμιγές καλού» μπορούμε να δούμε την οικονομική δυσπραγία, που μαστίζει τον λαό μας, σαν ένα εφαλτήριο εμπνεύσεων και εμβαθύνσεων στις, χαμένες εν πολλοίς τα τελευταία χρόνια, αξίες. Η πεζογραφία, η ποίηση, η μουσική και όλες οι εκφάνσεις πνευματικής δημιουργίας ευελπιστώ ν’ ανθίσουν σε τούτα τα χρόνια της παρακμής κυοφορώντας την νεοτερικότητα που έχει ανάγκη μια αυριανή ακμή.

Ο Γιώργος Ιατρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια στιχουργικής και κουκλοθέατρου στο Μικρό Πολυτεχνείο και δημιουργικής γραφής στο Ε.ΚΕ.ΒΙ. Ασχολείται με τα περισσότερα είδη λογοτεχνίας, και ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία. Από το Φεβρουάριο του 2012 γράφει στο μουσικό διαδικτυακό περιοδικό “Ορφέας”. Τέλη του 2014 θα κυκλοφορήσει στα ηλεκτρονικά ράφια το πρώτο του βιβλίο. Καταθέτει όλες του τις σκέψεις στο www.updot.gr. Επίσης, από τον Μάιο του 2014 έχει  ξεκινήσει ένα ανοιχτό λογοτεχνικό project που ακούει στο όνομα “25^η ώρα.

Η αγάπη σας για τη λογοτεχνία πότε ξεκίνησε;

Όταν διάβασα τον Μικρό Πρίγκηπα, το 2008.

Πείτε μας δυο από τους αγαπημένους σας συγγραφείς

Νίκος Καζαντζάκης, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Ποιο τραγούδι θα προτείνατε να ακούει ο αναγνώστης καθώς διαβάζει το διήγημά σας ΄Η πολυκατοικία΄;

Όλοι οι φίλοι μου θα με παρεξηγήσουν, αλλά αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό “Μιχάλης Χατζηγιάννης – Η αγάπη που μένει”

Η Μαριάνθη Μάνη σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες  στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι τελειόφοιτη του μεταπτυχιακού τμήματος Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας. Εργάστηκε σαν αρχισυντάκτης σε μηνιαίο καλλιτεχνικό περιοδικό για τον έντεχνο χορό. Το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το παραμύθι της «Ιππόκαμπος και Ανεμώνη».

Αν διαλέγατε ένα Ευρωπαίο συγγραφέα  εν ζωή που θα θέλατε να γνωρίσετε ποιος θα ήταν αυτός;

Δεν θα επέλεγα να βρεθώ τετατετ με αγαπημένο συγγραφέα. Απολαμβάνω οποιαδήποτε πληροφορία ενδυναμώνει τους δεσμούς μου με το κείμενο και νοητά με συνδέει με την κατεργάρα ψυχή που μειδιά πίσω από αυτό. Αλλά να εμπλακώ προσωπικά με την κοπελιά που ανεβάζει το νερό από το πηγάδι?  Δροσίστηκα, θα το θυμάμαι. Μέχρι εκεί.  Σκεφτείτε με πόσα πρόσωπα θα ήσασταν ερωτευμένοι αν δεν είχε συμβεί να τα γνωρίσετε.

Το διήγημα σας ‘Ασκήσεις επί χάρτου΄είναι εμπνευσμένο από αληθινά

 πρόσωπα;     

Είναι αυτοσχεδιασμός πάνω σε περαστικές ανθρώπινες εικόνες.

Γεννιέται κάποιος λογοτέχνης ή γίνεται;

Σε όλους αρέσει να διηγούνται ιστορίες αλλά λίγοι είναι αυτοί που έχουν διάθεση να τις ακούσουν (το διαπιστώνω  κάθε φορά που κυνηγάω  τους φίλους μου). Στο μέτρο αυτό, οι άνθρωποι γεννιούνται λογοτέχνες.  Οικειοθελής προσέλευση ακροατηρίου μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος έγινε λογοτέχνης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τον παλαιό κύκλο φίλων και γνωστών του ουδείς έχει απομείνει.

Ο Θωμάς Μυλωνάς ζεί στη Χαλκίδα και είναι φιλόλογος. Ασχολείται  και με τη μετάφραση  από την ιταλική γλώσσα. Διατηρεί  μια σελίδα χρονογραφοδιηγήματος στο περιοδικό ¨Αν¨. Επίσης έχει συμμετάσχει σε δύο ανθολογίες διηγημάτων. Γράφει  κυρίως μέσα στο τρένο για την Αθήνα και στο καφενείο Ρεξ τέρμα παραλία.         

Ποιος διάσημος  ξένος συγγραφέας  θα θέλατε να διαβάσει ‘’Το Ασανσέρ’’  και να σας πει τη γνώμη του;

Θα ήθελα να το διαβάσει κάποιος συγγραφέας καταδεκτικός και φιλεύσπλαχνος, δηλαδή με τίποτα ο Φίλιπ Ροθ. Οπότε, ας πούμε, η Άλις Μονρό, που όσο να πεις είναι και γυναίκα και μπορεί να δείξει μια άλφα συμπόνια.

Ποιο είναι για εσάς το μεγαλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών;

Κάθε φορά που διαβάζω ένα  όμορφο μυθιστόρημα ενθουσιάζομαι σαν να ήταν ο πρώτος έρωτας της ζωής μου και -πιθανά- ο τελευταίος. Τρώω  κόλλημα μεγάλο. Μετά πέφτω πάνω σε άλλο όμορφο μυθιστόρημα και γίνεται εκείνο η βασίλισσα της καρδιάς μου. Και ούτω καθ΄εξής. Θα έλεγα λοιπόν, ότι το πιο πρόσφατό μου μεγαλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών, είναι το ¨Η Συνείδηση Του Ζήνωνα¨ του Ίταλο Σβέβο, ένα μυθιστόρημα του 1920 που θεωρείται και κλασικό, αλλά εισάγει ένα σωρό μοντερνιστικά στοιχεία. Το ανακάλυψα τελείως τυχαία πριν κανά μήνα, ή για να ακριβολογήσω, όπως γίνεται συνήθως με τα βιβλία, ήρθε εκείνο και με βρήκε.

Υπάρχει  καλή και κακή λογοτεχνία;

Με βάση το προσωπικό μου βίωμα, νομίζω ότι η λογοτεχνία για να είναι λογοτεχνία  oφείλει, πρώτα απ΄όλα, να ανοίγει ένα δρόμο μες στη ζωή. Να σε βάζει πιο μέσα στη ζωή, πιο βαθειά. Αυτό είναι ζήτημα αυθεντικότητας και ειλικρίνειας του-της συγγραφέα, δεν είναι τεχνικό ζήτημα, αν γράφει καλά ή κακά. Επομένως, κατά την ταπεινότατη γνώμη μου, δεν υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία, υπάρχει λογοτεχνία. Αν ψάξεις, θα τη βρεις και θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Γκαραντί.

O Νίκος Μπόβολος ήταν κακός μαθητής, με μια ιδιαίτερη έφεση στη γλώσσα. Ό,τι δε διάβαζε  για το σχολείο, το έκανε  με τα εξωσχολικά βιβλία. Δουλειά από τα 16, στρατός και ξαφνικά blogger. Κάπου εκεί το γράψιμο έγινε πιο συχνό και τον οδήγησε σε σχολή δημοσιογραφίας. Κέρδισε πολλά εκεί και με το πτυχίο στα χέρια του  ψάχνει για δουλειά. Καλά τα 6 χρόνια ζαμπονοκοπτικής στο σούπερ μάρκετ, αλλά θέλει πιο δραστήριο.

Τι σημαίνει για εσάς η διάκριση του διηγηματός σας ‘’Γιατί Παππού’’;

Το να διακρίνεσαι σε έναν τέτοιο διαγωνισμό με κριτική επιτροπή αποτελούμενη από μερικούς από τους μεγαλύτερους έλληνες λογοτέχνες του σήμερα είναι τουλάχιστον τιμητικό. Η διάκριση αυτή σημαίνει πως ένα από τα γραπτά μου αξίζει να το διαβάσει και κάποιος άλλος εκτός από τους φίλους μου! Μόνο χαρούμενος μπορώ να είμαι γι’αυτό.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε ποίηση;

 Είμαι από αυτούς του περίεργους που πρώτα άρχισαν να διαβάζουν ποίηση στην εφηβεία και μετά διάβασαν ιστορίες με πλοκή. Έτσι έγινε και με το γράψιμο. Πρώτα έγραψα (κάκιστη) ποίηση και στη συνέχεια έγραψα μικρές ιστορίες με πλοκή. Τώρα νομίζω τα καταφέρνω κάπως καλύτερα, αν και δεν είμαι ο πιο αντικειμενικός κριτής.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον:

Σε αυτή τη χώρα που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό που μπορείτε ωστόσο να περιμένετε από μένα είναι να προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο με τα γραπτά μου. Ή έστω ένα ελάχιστο κομμάτι αυτού. Και να μην τα καταφέρνω. Και να συνεχίζω να προσπαθώ.

Ο Βαγγέλης Ντελής γεννήθηκε το 1969 στο χωριό Ορφανά του Νομού Καρδίτσας. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάζεται  ως καθηγητής φιλόλογος από το 1992. Έχει διακριθεί σε συνολικά 25 πανελλήνιους διαγωνισμούς Ποίησης και Λογοτεχνίας. Μερικοί  απ’ αυτές είναι της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο μυθιστορήματος και νουβέλας, των Δελφικών αγώνων Ποίησης όπου κέρδισε το τρίτο βραβείο, της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, του Παρνασσού για ποιητική συλλογή, του περιοδικού Δευκαλίων ο Θεσσαλός όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο διηγήματος, του Πειραικού Συνδέσμου και του περιοδικού Μανδραγόρας, του Φιλολογικού Συνδέσμου Βέροιας και αρκετών άλλων.

Το ”Πορτρέτο” είναι αληθινό;

Κατά ένα μεγάλο μέρος είναι αληθινή ιστορία. Έχω μάλιστα το συγκεκριμένο πορτρέτο που μου έφτιαξε μια γυναίκα χωρίς να έχουμε γνωριστεί, απλά επικοινωνούσαμε τηλεφωνικά. Πρόσθεσα όμως και κάποια στοιχεία. Η βάση της ιστορίας όμως είναι αληθινή.

Ποιον συγγραφέα του 19ου αιώνα θα θέλατε να είχατε γνωρίσει;

Από τους Έλληνες θα ήθελα να είχα γνωρίσει τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και να είχα μιλήσει μαζί του στο καφενείο που σύχναζε. Με εντυπωσιάζει η εσωστρέφειά του, ο χαμηλότονος τρόπος γραφής και η καταπληκτική ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Από τους ξένους συγγραφείς ξεχωρίζω τον Τζακ Λόντον, ιδιαίτερα στο μυθιστόρημα ”Μάρτιν Ήντεν”. Μου αρέσουν πολύ οι ήρωές του και τα ψυχογραφικά τους στοιχεία.

Σε τι είδους πνευματικής κατάστασης βρίσκεστε όταν γράφετε;

Προσπαθώ να γράφω κάθε μέρα, οπότε δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πνευματική κατάσταση. Ειδικά στα πεζά έργα μου και ιδιαίτερα στα μυθιστορήματα η συγγραφή είναι σαν εργασία.  Στην ποίηση είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα, καθώς εκεί χρειάζεται πολύ περισσότερο η έμπνευση και η στιγμή που θα θέλω να πω κάτι, αλλά ταυτόχρονα θα βιώνω και μια μοναξιά, ηθελημένη ή όχι.

Η Βίκυ Ρηγάτου, διπλωματούχος Μηχανολόγος και Αεροναυπηγός Μηχανικός, επέλεξε ως τρόπο ζωής τη γνώση και την έκφραση συναισθημάτων. Έτσι, παράλληλα με τη διδακτορική της διατριβή, ασχολείται με τη συγγραφή κάθε είδους, τη μουσική, το πιάνο, τα ταξίδια, το θέατρο και τη γυμναστική.

Ο έρωτας επιβιώνει στα χρόνια της κρίσης;

Αν και το διήγημά μου δεν αγκαλιάστηκε από κάποιο happy ending, εννοώντας την υπερίσχυση του έρωτα που κρατάει δεμένο ένα ζευγάρι κόντρα στα εμπόδια, θέλω να πιστεύω ότι η σημερινή κρίση που βιώνουμε αποτελεί μόνο πρόφαση και φτηνή δικαιολογία για να μην έχει το κουράγιο κάποιος να ερωτευτεί και να προσπαθήσει για το μοναδικό πράγμα από το οποίο μπορεί πλέον να αντλήσει χαρά και ευτυχία. Οπότε ναι, όταν δύο άνθρωποι θέλουν πραγματικά, ο έρωτας επιβιώνει κάτω απ’ όλες τις συνθήκες.

Θα μπορούσατε να γράψετε ένα βιβλίο με αφορμή το διήγημα σας ‘Η Γέφυρα’’;

Η ιδέα της συγγραφής ενός βιβλίου τριγυρνάει καιρό τώρα στα στενά του μυαλού μου και κάποια στιγμή σκοπεύω να αφιερώσω χρόνο στην υλοποίησή της. Πόσο μάλλον αν βασιστώ στο θέμα του διηγήματός μου, που ήδη έχω σκιαγραφήσει το περιεχόμενο των κεφάλαιών του. Θα ήταν μεγάλη η χαρά μου να μοιραστώ, μέσω ενός βιβλίου, ολοληρωμένα πια, συναισθήματα και προβληματισμούς με τους αναγνώστες του.

Ποιος συγγραφέας σας έχει επηρεάσει περισσότερο;

Με ενδιαφέρει το γράψιμό μου να μην ακολουθεί πεπατημένα μονοπάτια και να αντικατοπτρίζει καθαρά τη δική μου διαδικασία σκέψης και αποτύπωσής της στο χαρτί. Παρ’όλα αυτά δε μπορώ να μη θαυμάσω τον τρόπο που ο Ντοστογιέφσκι πλησιάζει τις ψυχές των ηρώων του και ρίχνει φως στις πιο σκοτεινές πλευρές τους. Τόσο κοντά, σαν να αγγίζει την ύπαρξή τους, και ταυτόχρονα τόσο μακριά, ώστε να μπορεί να κριτικάρει ως απλός παρατηρητής.

Η Λίνα Ρόκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα στην οποία γυρνά κάθε φορά που της λείπουν τα πράσινα παντζούρια. Ξεκίνησε να γράφει τον Φεβρουάριο του 2011. Το διήγημά της connεξιον διακρίθηκε στο διαγωνισμό Λόγω Τέχνης 2011 και συμπεριλήφθηκε στο e book με τα 20 καλύτερα κείμενα. Διηγήματα της έχουν δημοσιευθεί σε blogs και στον τύπο. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην popaganda.gr

Το διήγημα σας ‘Επιτάφιος’’  απέσπασε το έπαθλο της υποτροφίας μαθημάτων λογοτεχνίας της επιλογής σας, από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της  Στοάς του Βιβλίου. Αν διαλέγατε ένα χρώμα για το  διήγημά σας ‘’ Επιτάφιος ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Δεν μου είναι εύκολο να επιλέξω ένα χρώμα ή για να είμαι και λίγο αυστηρή δεν είναι δυνατόν να επιλέξω μόνο ένα χρώμα. Κάθε ιστορία που πλάθουμε δεν είναι παρά το αποτύπωμα του ψυχισμού μας όπως αυτός κινείται και πάλλεται ανάμεσα στις λέξεις. Γλιστράει, ελίσσεται, κολυμπά και καθώς αλλάζει θέσεις άλλοτε αστράφτει κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο κι άλλοτε κρύβεται στην πιο σκοτεινή γωνιά. Έτσι και ο Επιτάφιος ξεκινά το σούρουπο, την ώρα που το φως μάς εγκαταλείπει και μας αφήνει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας με το σκοτάδι. Αν διάλεγα μια εικόνα θα ήταν αυτή ενός καθαρού έναστρου ουρανού μια ανοιξιάτικη νύχτα. Εικόνα που μας καθησυχάζει καθώς μας δίνει την αίσθηση ότι μπορούμε, εφόσον στρέψουμε το βλέμμα προς τα εκεί, να διακρίνουμε το φως μέσα στο σκοτάδι. Αν αυτό αρκεί, είναι μια άλλη ιστορία.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας που σας ελκύει;

Το καλογραμμένο. Και όταν λέω καλογραμμένο δεν αναφέρομαι στα καλολογικά στοιχεία αλλά στο γεγονός ότι ο συγγραφέας κατάφερε κι έγραψε απελευθερωμένος την αλήθεια του, χωρίς να δεσμεύεται από φίλτρα και επιτηδεύσεις. Αν νιώσω ότι ο συγγραφέας είναι αυθεντικός, ότι μοιράζεται την αλήθεια του μαζί μου τότε το κείμενο με ελκύει και με συγκινεί. Πότε νιώθω την αλήθεια του συγγραφέα; Όταν την αναγνωρίζω, όταν η δική του αλήθεια αγγίζει την δική μου, όταν νιώθω οικεία μέσα στο σύμπαν του. Βλέπουμε και αγαπάμε στους άλλους αυτό που ήδη έχουμε μέσα μας. Κι επειδή ξαναδιαβάζοντας την παράγραφο που μόλις έγραψα μετρώ ότι μέσα σε τόσες λίγες γραμμές έχω χρησιμοποιήσει ήδη τέσσερις φορές τη λέξη αλήθεια αυτό που τελικά με ελκύει και με συγκινεί στη γραφή είναι τα πόσα «ψέματα» χρησιμοποιούμε μόνο και μόνο για να πούμε την αλήθεια μας, αυτή που δεν μπορούμε με άλλο τρόπο να εκφράσουμε.

Ποιες είναι οι λογοτεχνικές σας επιρροές; 

Ό,τι έχω διαβάσει, ό,τι έχω δει, ό,τι έχω γευθεί, με λίγα λόγια ό, τι έχω ζήσει μέχρι τώρα. Νιώθω ένα σώμα ευάλωτο, με ανοιχτούς πόρους, έτοιμο να δεχτεί, να απορροφήσει κάθε ερέθισμα, κάθε πληροφορία. Όλα μπαίνουν στο χωνευτήρι του μυαλού μου κι έτσι γεννιούνται τα κείμενα, μικρά αθώα παιδιά που προκαλούν αντιδράσεις και που δέχονται κάθε πιθανή ερμηνεία για την ύπαρξη τους. Τα κοιτώ με τρυφερότητα και αγωνία αλλά ξέρω, καθώς τα βλέπω να μπουσουλούν μακριά μου, ότι πλέον δεν μου ανήκουν.

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους συμμετέχοντες.

Χορηγός Φιλοξενίας

Χορηγός Υποτροφίας Μαθημάτων Λογοτεχνίας

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.