Ο συγγραφέας των φτωχών και των ξεγυμνωμένων, Κάρολος Ντίκενς, ή ορθότερα Τσαρλς Ντίκενς ήταν ο κορυφαίος μυθιστοριογράφος της βικτωριανής Αγγλίας.

Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους επικριτές των ταξικών διαιρέσεων της αγγλικής κοινωνίας του 19^ου αιώνα, χαρακτηρίστηκε και ως ριζοσπάστης. Γνωστός για τον μεταρρυθμιστικό του ζήλο, αντιπάθησε την αριστοκρατική κλίκα και είχε πίστη στους κυβερνώμενους και όχι σε όσους κυβερνούσαν. Επίσης κατέκρινε τη στάση της κοινωνίας και του εκπαιδευτικού συστήματος απέναντι στα παιδιά.

Λόγω των ασταθών οικονομικών συγκυριών στη ζωή του, ο Ντίκενς αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο. Άρχισε από πολύ μικρή ηλικία να αντλεί πολύτιμες εμπειρίες για το κατοπινό του έργο. Στην ηλικία των 15 ετών δούλεψε σε εργοστάσιο βερνικιών, με σκοπό να συντηρήσει την οικογένειά του. Λίγα χρόνια αργότερα δούλεψε σε δικηγορικό γραφείο, ως ανταποκριτής, αναδεικνύοντας την τεράστια ακρίβεια και ταχύτητα με την οποία δούλευε.

Διάβαζε από μικρός τις νουβέλες των Χένρι Φίλντινγκ και Τομπάιας Σμόλετ και σε συνδυασμό με τις απάνθρωπες καταστάσεις τις οποίες έβλεπε ή και βίωνε καθημερινά, στράφηκε προς τη συγγραφή διηγημάτων.Το αγαπημένο του –αυτοβιογραφικό- έργο, το οποίο και παρουσιάζει αυτή την οικτρή οικονομική κατάσταση και τις άθλιες συνθήκες ζωής είναι ο Δαβίδ Κόπερφλιντ (1849-1850). Το πρώτο του έργο, όμως ήταν τα “Σκιαγραφήματα του Μποζ’’ (1836). Από μικρός είχε την πεποίθηση ότι θα πετύχει στη ζωή του και τελικά θα γίνει ‘’μεγάλος΄’’.Το όνειρό του άρχισε να ενσαρκώνεται την ίδια χρονιά. Το Μάρτιο του 1836 κυκλοφόρησαν τα “Χαρτιά του Πίκγουικ”, που έγιναν ανάρπαστα από το αναγνωστικό κοινό. Ήταν σαν να λέγαμε τα τηλεοπτικά σήριαλ της εποχής, εξ ου και η ικανότητα του Ντίκενς να διατηρεί αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη από ενότητα σε ενότητα και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, εξασφαλίζοντας ένα γεμάτο εντάσεις μύθο, που συνδυάζεται με τη συναρπαστική δράση.

Παντρεύτηκε και έκανε δέκα παιδιά, όμως οι εξωσυζυγικές του περιπέτειες κατέστρεψαν το γάμο του μετά από ένα διάστημα 22 ετών.Ύστερα στράφηκε ξανά στη συγγραφή.

Η φήμη του εκτοξεύεται με τα δύο επόμενα μυθιστορήματά του, Όλιβερ Τουίστ (1837-1838) και Νίκολας Νίκλεμπι (1838-1838), τα οποία αποκαλύπτουν με τα μελανότερα χρώματα τη μαύρη καθημερινότητα του Λονδίνου και του Γιορκσάιρ, με ένα σύμπαν βυθισμένο στην εκμετάλλευση, στο έγκλημα και την πορνεία.

Η ιδέα του ότι αποτελούμε μια κοινή ανθρωπότητα, πέρα από τις κοινές διαιρέσεις εκφράστηκε με την νουβέλα του ‘’Πνεύμα των Χριστουγέννων’’(1843), όπου ο τσιγκούνης Σκρούτζ, από τσιγκούνης μετατράπηκε σε ευεργέτης των φτωχών, επηρεασμένος από τον συναισθηματισμό του.

Με αυτά του τα έργα μεγάλωσε η δημοτικότητα του Ντίκενς. Ταξίδεψε στην Αμερική και οι Αμερικανοί τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Του νεαρού Τσαρλς όμως δεν του άρεσε η αμερικανική κουλτούρα. Όταν γύρισε ξανά στην Αγγλία έγραψε τα έργα  “Αμερικάνικα Σημειώματα” (1842) και  “Μάρτιν Τσάζλγουϊτ”, εκφράζοντας τις όχι και τόσο κολακευτικές εντυπώσεις για τον αμερικανικό λαό.

Τα έργα του ήταν πολλά, όλα κινούμενα στο επίπεδο της φτώχειας, της κοινωνικής ανισότητας, του θανάτου και γενικά της εξαθλίωσης. Σήμερα, το έργο του μοιάζει πιο επίκαιρο και ρεαλιστικό από ποτέ. Σε μια εποχή κατά τη διάρκεια της οποίας σχεδόν όλος ο πλανήτης πλήττεται από μια κοινωνική, οικονομική και ανθρώπινη κρίση, με τα σκαμπανεβάσματα των οικονομικών  ανάμεσα στις δύο τάξεις, η ‘’ταλαιπωρημένη’’ βικτωριανή Αγγλία, έρχεται ξανά στο προσκήνιο, για να μας υπενθυμίσει μια ιστορία που, μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα,θεωρούσαμε πως είχε χαθεί.

Βλέπουμε, λοιπόν,αυτήν την ιστορία –κατά κάποιο τρόπο- , να επαναλαμβάνεται, έχοντας συντροφιά τα βιβλία του πρωτοπόρου για την εποχή του, Κάρολου Ντίκενς, κάνοντας ταξίδια στο παρελθόν και στο παρόν.. με ένα νοερό νήμα να τα συνδέει.

Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia.org, περιοδικό socialist view (Γκάρεθ Τζένκινς)

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.