***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά η δική μου αγαπημένη εποχή του χρόνου είναι το καλοκαίρι. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε καλύτερο από μια βουτιά σε κάποια από τις όμορφες ελληνικές θάλασσες. Κι έχουμε χιλιάδες!
Και μετά τη βουτιά ή το βραδάκι καθώς ακούμε το τραγούδι των τριζονιών ή του γκιώνη απολαμβάνουμε κι ένα καλό βιβλίο ή διαβάζουμε μαζί με τα παιδιά.
Η διασκέδαση μπορεί να είναι μεγάλη. Όπως συνέβη όταν διαβάσαμε μαζί με τον μικρό μου γιο τη «Λέξη σαν μύγα» της Ιωάννας Μπαμπέτα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας σε εικονογράφηση της Μάρως Αλεξάνδρου. Θα μπορούσε να λέγεται «Οι κακές λέξεις και πως να τις αντιμετωπίσετε». Όλα ξεκινούν όταν στην τάξη της κυρίας Αμαλίας ο Αργύρης λέει μια κακή λέξη, που σαν μύγα αρχίζει να στριφογυρνά και να αναστατώνει τα παιδιά. Ο Θοδωρής, ο ήρωας της ιστορίας θα πει τη λέξη στο σπίτι και θα αρχίσει ένας …χαμός!
Η αρχική αντίδραση με φωνές και τιμωρίες από τους γονείς των παιδιών θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα και η λέξη -μύγα θα εγκατασταθεί για τα καλά στην τάξη προκαλώντας μια σειρά από επεισόδια.
Όταν δάσκαλοι και γονείς αλλάζουν τακτική μη δίνοντας σημασία, κάνοντας πως δεν άκουσαν τη λέξη η μύγα δεν βρίσκει πια ενδιαφέρον και φεύγει… Εκεί που γελάσαμε πολύ με τον γιο μου είναι όταν μετά τις διδαχές των γονιών και την εξαφάνιση της μύγας, ο Θοδωρής βλέπει ποδόσφαιρο με τη μαμά και τον μπαμπά. Και τότε… Ένα σφύριγμα του διαιτητή προκαλεί την οργή του μπαμπά που λέει τη λέξη -μύγα. «Όλοι κάνουμε λάθη», σχολιάζει ο Θοδωρής!
Το βιβλίο αυτό είναι η απόδειξη πως μέσα από τη διασκέδαση μπορούν τα παιδιά να κατανοήσουν σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη συμπεριφορά τους, αλλά θα έλεγα ότι εξίσου χρήσιμο είναι και για εμάς τους γονείς . Η Ιωάννα Μπαμπέτα για μια ακόμη φορά μας χάρισε ένα εξαιρετικό βιβλίο…
…Και ο Βασίλης Κουτσιαρής με τη σειρά του με το νέο του βιβλίο «Το θέλω τώρα!» με την εξαιρετική εικονογράφηση της Πωλίνας Παπανικολάου που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Μίνωας, βρίσκει τον πιο διασκεδαστικό τρόπο να μας μάθει ορισμένα πράγματα για τα «Μικρά αφεντικά». Αν δεν την έχετε ζήσει ως γονείς, την έχετε ζήσει σίγουρα ως θεατές τη σκηνή όπου το «μικρό αφεντικό» απαιτεί με κάθε τρόπο να του πάρουν ό,τι επιθυμεί από το σούπερ μάρκετ. Ουρλιαχτά, κλάματα, τραβολογήματα. Τα χάνουν όλοι. Πρωταγωνιστές και μη. Ο συγγραφέας μέσα από την ιστορία μας δείχνει ουσιαστικά σε παιδιά και γονείς ποιος θα ήταν ο δρόμος που μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Και πραγματικά λειτουργεί, όπως στην περίπτωση της ηρωίδας του βιβλίου της Μαρίας. Τα παιδιά στην ουσία είναι δυστυχή όταν δεν έχουν όρια και η οικογένεια γίνεται δυσλειτουργική. Το καλό είναι πως υπάρχουν βιβλία σαν κι αυτό που μπορούμε τώρα το καλοκαίρι να το διαβάσουμε όλοι μαζί!
Για μεγαλύτερα παιδιά και για ενηλίκους -η καλή παιδική λογοτεχνία απευθύνεται σε όλους μας- προτείνω τη «Μία -Το αόρατο κορίτσι» της Δέσποινας Μάντζαρη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και έχει τιμηθεί με το Βραβείο του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου. Η Μία στην πραγματικότητα δεν είανι αόρατη. Απλώς δεν έχει χρώμα, με αποτέλεσμα να πέφτει θύμα κοροϊδίας. Γιατί ζει στην πόλη Μηδέν ενός παράξενου πλανήτη όπου υπάρχουν διάφορες φυλές, όπως οι Μπλε, οι Κόκκινοι κ.α. Υπάρχουν και οι πολύχρωμοι, οι «Ουράνιοι Τόξοι», όμως αυτοί αντιμετωπίζονται ως απόβλητοι της κοινωνίας. Η Μία ανήκει κανονικά στη Μπλε φυλή, μένει στην αντίστοιχη περιοχή και πηγαίνει στο σχολείο όπου όλα τα άλλα παιδιά έχουν μπλε χρώμα… Ο πατέρας της είναι μάλιστα αντιδήμαρχος (και θα ήταν δήμαρχος -όπως λέει ο ίδιος – αν δεν είχε αυτή τη κόρη με το διάφανο δέρμα). Ακόμη και τα αδέρφια της την αντιμετωπίζουν ως παρείσακτη. Και ειδικά η μεγάλη της αδερφή… Η Μία ωστόσο τα αλλάζει όλα όταν αποδεικνύεται δεξιοτέχνης του Μποκάρ, ενός περίεργου μουσικού οργάνου. Από φρικιό και μεταλλαγμένη γίνεται περιζήτητη στις παρέες… Ωστόσο δεν θα αντέξει την υποκρισία των υποτιθέμενων «φίλων». Με τον Εντάρ, που στην αρχή δεν τα πάνε καθόλου καλά, θα γίνουν αληθινοί φίλοι και θα ζήσουν μια συναρπαστική περιπέτεια. Εξαιρετική φαντασία και φυσικά αλληγορία για τα όσα ζούμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Μια νέα συγγραφέας με ταλέντο που ελπίζουμε να απολαύσουμε και σε επόμενα βιβλία. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και το θαυμάσιο εξώφυλλο εικονογραφημένο από τη Λέλα Στρούτση.
Αν ήταν να παρουσιάσω ένα -ένα τα βιβλία της σειράς θα μου έπαιρνε καιρό, Δεν έχω λοιπόν παρά να σας προτείνω να πάτε μαζί με τα παιδιά στο βιβλιοπωλείο και να τα αφήσετε να διαλέξουν. Η ποικιλία είναι μεγάλη και το κάθε παιδί θα βρει αυτό που το ενδιαφέρει. Αναφέρομαι στη σειρά «Μυθολογικά παραμύθια» των εκδόσεων Μεταίχμιο που είναι γραμμένα από εξαιρετικούς συγγραφείς και εικονογραφημένα από επίσης σημαντικούς καλλιτέχνες. Εμείς διαβάσαμε -και απολαύσαμε – τον «Ορφέα και την Ευρυδίκη» της Καλλιόπης Κύρδη με εικόνες της Σάντρας Ελευθερίου, τον «Πηλέα και τη Θέτιδα» του Αντώνη Παπαθεοδούλου (εικόνες Βασίλης Γρίβας), την «Οργή του Εγκέλαδου» του Κώστα Πούλου (εικόνες Σοφία Παπαδοπούλου), τους «Στάβλους του Αυγεία» της Μαρίας Αγγελίδου (εικόνες Ίρις Σαμαρτζή). Τα παιδιά θα βρουν τον μύθο που τα ενδιαφέρει και θα θέλουν να το ακούσουν ξανά και ξανά. Είναι σημαντικό να γνωρίσουν τη μυθολογία μέσα από τέτοιες ποιοτικές εκδόσεις.
Θα κλείσω -όχι μόνο λόγω επικαιρότητας- με ποδόσφαιρο. Η νέα σειρά «Οι κανονιέρηδες των γηπέδων» του Ολλανδού προπονητή Χέραρτ Βαν Χέμερτ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε εικονογράφηση Μαρκ Γιάνσεν, είναι κατάλληλη και για αγόρια που δεν τα πάνε τόσο καλά με το διάβασμα. Είναι κατά τη γνώμη μου ένας ωραίος τρόπος για να προσεγγίσουν τον κόσμο του βιβλίου παρακολουθώντας τις περιπέτειες του «Νταν του Γκολτζή» που μετακομίζει, αλλάζει πόλη και ομάδα και έχει αν αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες. Εμείς διαβάσαμε τη «Νέα ομάδα» και τον «Παικταρά» και πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε. Παράλληλα μέσα από το ποδόσφαιρο ο συγγραφέας καταφέρνει να μας μεταδώσει την αξία της φιλίας και της συνεργασίας, ενώ παράλληλα καταρρίπτει τα πρότυπα που θέλουν το ποδόσφαιρο αποκλειστικά «αγορίστικο». Τουλάχιστον στις παιδικές ομάδες της Ολλανδίας τα κορίτσια έχουν έναν ισότιμο ρόλο και ο συγγραφέας δίνει βάρος σε αυτόν τον τομέα.
…κι αφού διαβάσουμε το βιβλίο, μπορούμε να πάμε να εφαρμόσουμε ό,τι μάθαμε, παίζοντας όλοι μαζί ποδόσφαιρο: Μικροί, μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια!
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
