Να που δυο βιβλία με ταξίδεψαν στον χρόνο και με πήγαν στην εποχή που στο περιοδικό Votre Beaute είχα τη στήλη «Μη πατάτε τις ουρές» και προσπαθούσα να μοιραστώ την αγάπη για τα ζώα με τις αναγνώστριες του περιοδικού. Κάθε μήνα συζητούσα κι με έναν διαφορετικό καλεσμένο και παρουσίαζα τη σχέση του με τα ζώα μέσα από τα μάτια της γάτας ή του σκύλου του. Όμως η στήλη έδινε βάρος και στην άγρια ζωή που έχει μεγάλη σημασία να προστατεύουμε…
Την ίδια εκείνη εποχή είχα ασχοληθεί αρκετά με τον τρόπο που θα μπορούσαν τα ζώα να αξιοποιηθούν και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Με πατέρα και παππού κτηνίατρο είχα πρόσβαση σε ό,τι καινούργιο υπήρχε διεθνώς πάνω στο θέμα.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε κάνει ένα πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ιταλία εντάσσοντας τα ζώα στη σχολική τάξη…
Διαβάζοντας το πολύ όμορφο και τρυφερό βιβλίο της Κατρίνας Τσάνταλη «Το Σοφάκι και ο Ντο» (εκδόσεις Διόπτρα), άρχισα να ψάχνω τα παλιά μου αρχεία και να βρίσκω στοιχεία. Βλέπετε είναι ένα βιβλίο που αξίζει όχι μόνο να διαβαστεί από παιδιά και γονείς, αλλά και να αξιοποιηθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Κι αυτό γιατί δεν μοιράζεται μαζί μας μόνο την αγάπη για τα ζώα, αλλά μας μαθαίνει και πως μπορούμε αυτή την αγάπη να την εκφράσουμε με καλύτερο τρόπο. Η μικρή ηρωίδα, το Σοφάκι, όπως πολλά παιδιά, γοητεύεται με την ιδέα να αποκτήσει ένα δικό της σκυλάκι. Αυτή η επιθυμία των παιδιών που ξεκινά από τα πιο όμορφα και αγνά κίνητρα, πολλές φορές οδηγεί σε άσχημα αποτελέσματα.
Οι γονείς υποκύπτοντας στις παρακλήσεις του παιδιού του παίρνουν ένα ζωάκι. Μόνο που πολλές φορές κανείς δεν είναι προετοιμασμένος να αναλάβει και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται ένα ζώο στο σπίτι. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που φθάνουν ακόμη και να το εγκαταλείψουν.
Η συγγραφέας με πολλή φαντασία και ευρηματικότητα μας παρουσιάζει τον Ντο. Ένα νεραϊδοσκυλάκι:
«Οι μεγάλοι δεν με βλέπουν, / μόνο τα μικρά παιδιά. / Κι είμαι εδώ για να σου μάθω/ πως να φέρεσαι σωστά/ στα σκυλάκια, στα γατάκια/ και σε άλλα πλασματάκια»
Ο Ντο αναλαμβάνει να διδάξει το Σοφάκι. Και το κάνει πολύ καλά.
Να φροντίσει να υπάρχει νερό στις μεγάλες ζέστες για τα αδέσποτα, να ταΐζει τις γατούλες, αλλά και να μάθει πως δεν υπάρχει λόγος να αγοράζεις ένα ζώο, όταν υπάρχουν τόσα που ζητούν την αγάπη και τη στοργή μας και τα φροντίζουν οι φιλοζωικές οργανώσεις…
Δεν αργεί να υπάρξει και η συνάντηση με ένα μικρό τραυματισμένο αδέσποτο σκυλάκι. Που η μικρή ηρωίδα θα περιθάλψει και θα αγαπήσει. Τον μικρό Μπορντό…
Έτσι τα παιδιά, διαβάζοντας το βιβλίο παίρνουν πολύτιμα μαθήματα. Το ίδιο και οι γονείς. Αξίζει να πούμε πως η έκδοση συνοδεύεται από δυο εμπεριστατωμένα κείμενα της Σάντυ Κουτσοσταμάτη και της Φίλιας Αραπάκη, με οδηγίες για γονείς και εκπαιδευτικούς. Η πολύ όμορφη εικονογράφηση είναι του Κώστα Θεοχάρη.
Τα σκυλάκια, αλλά και τα γαϊδουράκια, οι σαρανταποδαρούσες, οι ιππόκαμποι, οι αράχνες, οι σκορπίνες, οι σκαντζόχοιροι, οι σουπιές, οι κουκουβάγιες κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από την πλούσια πανίδα της Ελλάδας, είναι οι ήρωες του Gerald Durrel στο δεύτερο μέρος της περίφημης Τριλογίας της Κέρκυρας με τον τίτλο «Ζώα, πουλιά και συγγενείς».
Όπως και στο «Η οικογένεια μου και άλλα ζώα» που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, ο συγγραφέας με χιούμορ και ευαισθησία ζωντανεύει τον κόσμο των ζώων με τον πιο εκπληκτικό τρόπο. Πώς να μη συγκινηθείς διαβάζοντας για τους μικρούς ιππόκαμπους που βγαίνουν από την κοιλιά του μπαμπά τους και τους παρακολουθεί ο μικρός τότε φυσιοδίφης, πώς να μη γελάσεις με τα όσα παθαίνει η οικογένεια όταν ο μικρός ήρωας αποφασίζει να κάνει ανατομία μιας νεκρής θαλάσσιας χελώνας στο μπαλκόνι του σπιτιού; Ή με τον πανικό όταν στο σαλόνι εμφανίζεται ο Παύλος, μια αρκούδα!
Η τρυφερότητα και η παρατήρηση εναλλάσσονται με σπαρταριστά γέλια. Είναι το πιο όμορφο, συναρπαστικό και ενδιαφέρον μάθημα ζωολογίας, από έναν συγγραφέα που αγάπησε με πάθος τα ζώα και ασχολήθηκε με την προστασία τους σε όλη τη ζωή του.
Είναι τόσο ζωντανές οι περιγραφές, οι εικόνες που μεταφέρει σε κάθε σελίδα τους πως σχεδόν ανασαίνεις, βλέπεις μπροστά σου να απλώνεται όλος αυτός ο θαυμαστός κόσμος. Θάλασσας και λίμνες, δάση και λιβάδια, παραλίες. Αλλά και οι άνθρωποι της Κέρκυρας με τις παραδόσεις, τις συνήθειες και ….όλες τους τις τρέλες! Όπως και η οικογένεια Ντάρελ που σκιαγραφείται με μοναδικές σατιρικές πινελιές.
Όμως δεν είναι μόνο αυτές όλες οι απίστευτες εικόνες που σε ταξιδεύουν. Είναι και το μάθημα ζωής. Ο τρόπος που ο μικρός ήρωας μαθαίνει μέσα στη φύση, αφού έχει πείσει ακόμη και τον δάσκαλό του για …παραλιακά μαθήματα. Σε κάνει να φανταστείς ένα σχολείο ελεύθερο, χωρίς καταναγκασμούς προσαρμοσμένο στις κλίσεις καις τις ανάγκες των παιδιών κι όχι στις απαιτήσεις ενός «ωρολογίου προγράμματος» που έχει εκπονηθεί από κάποιους γραφειοκράτες…
Ο Τζέραλντ Ντάρελ (1925- 1995), το 1959 ίδρυσε το Ζωολογικό Πάρκο του Τζέρσεϊ, κέντρο για τη διάσωση των επαπειλούμενων ειδών, και το 1963 το Ίδρυμα Τζέρσει για την Προστασία της Άγριας Ζωής, που μετονόμασθηκε σε Ίδρυμα Ντάρελ και συνεχίζει μέχρι σήμερα τη δράση του
«Τα ζώα είναι η μεγάλη πλειοψηφία χωρίς ψήφο και φωνή και μπορούν να σωθούν μόνο με τη δική μας βοήθεια», έλεγε ο Ντάρελ.
Ο συγγραφέας τους δίνει φωνή και μοιράζεται μαζί μας τις απίθανες γνώσεις του.
Πιστεύω πως, συνδυάζοντας τα δυο βιβλία που παρουσιάζουμε σήμερα, θα μπορούσαμε να προσφέρουμε το καλύτερο μάθημα στα παιδιά. Μακάρι να βρεθούν οι εκπαιδευτικοί που θα τα μοιραστούν μαζί τους στη τάξη.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
