Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Σαραντατρία χρόνια αργότερα, το Μονόγραμμα του δικού μας Οδυσσέα Ελύτη, παραμένει ακόμα ένας αριστουργηματικός  ύμνος γεμάτος με πάθος και νεανικότητα. Ένας ύμνος στον αληθινό έρωτα και όχι σε φθηνές απομιμήσεις.

Στίχοι που μιλούν στην ανθρώπινη ψυχή αποδίδοντας την αγάπη, τον θρήνο της απώλειας της ιδανικής αγάπης και του μοναδικού έρωτα. Μια ερωτική εξομολόγηση εκ των έσω της ψυχής ενός ατόμου που αγάπησε έως το τέλος και μόνο μία φορά.

Όμως ο Οδυσσέας Ελύτης όταν έγραφε πως «το αδοκίμαστο και από το αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι. Είναι νωρίς ακόμα μες τον κόσμο αυτό να μιλάμε για ‘σενα και για ‘μενα», ίσως να διαισθανόταν και να είχε επίγνωση για το πόσο η φύση των ανθρώπων, όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα αλλάξει. Ίσως να μην γνώριζε πως ο έρωτας  τον οποίο παρουσίασε στο έργο του, ως την αρχή και το τέλος της ζωής , μελλοντικά να μην σήμαινε τίποτε παραπάνω από  μια διαγραφή φίλου σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωση. Όταν  σημείωνε την πρόταση «ή κανείς ή και οι δύο μαζί» ίσως να καταλάβαινε το μέγεθος του νοήματος, το οποίο μόνο όσοι έχουν αγαπήσει τον άλλον μ’ όλη τη δύναμη τους και τις αντοχές τους θα μπορούσαν να το κατανοήσουν.

Το απόλυτο τίποτα, το οποίο επέρχεται αναπόφευκτα λόγω της απώλειας του ερωτικού συντρόφου ή του ατόμου στο πρόσωπο του οποίου, συνάντησε τον έρωτα, σπάνια συναντάται ανάμεσά μας. Οι άνθρωποι πάντα σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή ρεαλιστικά, με βάση τη λογική και το συμφέρον καθώς και την γνώμη της κοινωνίας. Πόσο μάλλον σήμερα που οποιαδήποτε στοιχείο  ρομαντισμού σπανίζει. Το «Σ’ αγαπώ» έχει γίνει μια λέξη χωρίς περιεχόμενο  την οποία την ακούμε συχνά αλλά με την απουσία του βαθύτερου περιεχομένου. Κάποτε έλεγαν «Σ’ αγαπώ»,  το εννοούσαν και φυσικά το έλεγαν μια φορά και αυτή διαρκούσε για πάντα. Η ανάγκη εύρεσης του άλλου μισού, του ιδιαίτερου και ονειρικά ιδανικού συντρόφου, αντικατοπτρίζεται στο ποίημα. Πόσο όμως αντικατοπτρίζεται ο έρωτας εν έτει 2014 σε αυτό το ποίημα; Ο καθένας μπορεί να φέρει στο μυαλό του έστω μια φορά αν αυτή υπήρξε βέβαια όπου ερωτεύτηκε τρελά, χωρίς λογική, χωρίς νου. Και να σκεφτεί πώς κατέληξε. Πάντως όχι με κάποιο δακρύβρεχτο τρόπο. Δεν συμφωνώ βέβαια με τις ακραίες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Η ζωή μας είναι ένα δώρο Θεού, πόσο κλισέ φράση αλλά τόσο περιεκτική. Απλώς ήθελα να σημειώσω πως δεν μας νοιάζει και πολύ γιατί σκεφτόμαστε εγωιστικά, κυνικά και φυσικά ανθρώπινα.

Ο έρωτας θα μπορούσε να είναι χαρακτηριστικό κάποιου θεού  ή κάποιας ανώτερης δύναμης διότι οι άνθρωποι δεν ήταν πραγματικά έτοιμοι να δεχτούν έναν έρωτα μ’ ένταση και αγνότητα. Πόσο μάλλον να το νιώσουν. Πλέον ο έρωτας έχει εμπορευματοποιηθεί και έχει απομυθοποιηθεί. Κάποτε ένα βλέμμα, ένα νεύμα ήταν αρκετό για να δέσουν τη ζωή τους δύο άνθρωποι για πάντα. Δεν υπήρχε επιστροφή. Αλλά και τώρα αν σκεφτούμε πόση ανάγκη έχουμε να ερωτευτούμε αληθινά και απεριόριστα, τότε ήδη θα έχουμε κάνει την διαφορά. Είναι λυπηρό να διαπιστώνουμε  πως το αίσθημα αυτό έχει γίνει τόσο πεζό. Την μια μέρα δύο άνθρωπο δηλώνουν τρελά ερωτευμένοι επισφραγίζοντας τον «δήθεν» ερωτά τους με αφιερώσεις τραγουδιών, των οποίων η μόνη χρησιμότητα είναι τα κέρδη των δισκογραφικών εταιριών και των κέντρων διασκεδάσεως, και την άλλη μέρα έχουν βρει τον επόμενο σύντροφο δίχως δεύτερη σκέψη.

Δύσκολα ένας θνητός μπορεί να αποδώσει τόσο όμορφα με λέξεις αυτό το συναίσθημα και  αυτή η μεγάλη προσωπικότητα τα κατάφερε εξαίσια. Πάντα διαχρονικός και περιεκτικός, μας προσέφερε ένα πραγματικό δώρο. Ένα δώρο το οποί αντέχει στον χρόνο και η αξία του ανεβαίνει ταξιδεύοντας σε αυτόν. Ας το διαβάσουμε άλλη μια φορά και ας προβληματιστούμε. Δεν είναι κακό να είμαστε και λίγο ρομαντικοί αντίθετοι με το πνεύμα της εποχής. Δεν είναι κακό να είμαστε και λίγο οπισθοδρομικοί θα τολμήσω να πω σε αυτό το θέμα. Αν ψάξουμε μέσα μας θα δούμε πως και η αγνότητα και η καθαρή και ανιδιοτελής αγάπη δεν είναι μια ιστοριούλα  του περασμένου αιώνα που απλώς μας διάβασαν, είναι ένας δρόμος προς την πραγματική ευτυχία μακριά από μονοπάτια ματαιοδοξίας και κυνικών σκέψεων. Ας νιώσουμε για μια φορά έστω και την αγωνία να χάσουμε τον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε και αγαπήσαμε και όχι την αγωνία αν θα χάσουμε κάποιο αντικείμενο ή καθετί άλλο υλικό. Ας κάνουμε μια φορά την διαφορά και ας διαβάσουμε δυνατά στον σύντροφο μας τον στίχο: « Σ΄αγαπώ , μ’ ακούς;».

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular