***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.

Καρφιτσωμένα αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικά (κυρίως μουσικά) και βιβλία παντού, σχολικά βοηθήματα, τετράδια, cd και κασέτες και αφίσες από τις ελάχιστες παραστάσεις που έρχονταν στη Δράμα. Το soundtrack της εφηβείας μου έχει όλο τον Σαββόπουλο, έχει και Φαραντούρη, έχει πολύ Κραουνάκη, Radiohead και Edith Piaf. Έχει και Παπάζογλου, έχει και κάτι ξεχασμένα ποπ της εποχής. Μέσα του ’90· πλάκα δεν είχε τότε;

Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;

Θα ήθελα πολύ να είμαι ο Μπέικον. Δεν είμαι. Νομίζω, κάποιος ζωγράφος που παλαντζάρει ανάμεσα στην ομίχλη και στην ποπ κουλτούρα. Δεν μου έρχεται κανένας.

Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;

Με τον Χουάν Πρεσιάδο. Θα έλεγα και την Οφηλία, αλλά τόσο δράμα ούτε εγώ θα το άντεχα.

Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;

Ούτε που το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό. Φαντάζομαι, είναι η θερμοκρασία που δεν χρειάζεται ζακέτα ή που δεν έχουν φανεί οι πρώτες στάλες ιδρώτα στο μέτωπο.

Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν υπάρχει κάποιος λόγος που θα με έκανε να το συνεχίσω.

Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;

Με δύο της Τζένης Μαστοράκη: «εκεί που νυχτοπερπατείς σε ξένους ύπνους» και με το «θα ’ρθεί»· αυτό το τελευταίο, έτσι όπως εντάσσεται στο ποίημα, γίνεται η πιο τραγική υπόσχεση του κόσμου.

Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;

Στις υποθετικές ερωτήσεις απαντά η πραγματικότητα. Θα δούμε όταν έρθει η ώρα.

Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;

Η γλώσσα. Τα ’χουμε δώσει όλα για όλα στον τρόπο.

Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;

Το «Πόλεμος και Ειρήνη». Σελίδες επί σελίδων περιγραφές μαχών και πολεμιστών, ούτε στον χειρότερο εχθρό μου.

Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;

Α, τι, δεν τη λέμε;

Ο Δημήτρης Αθηνάκης γεννήθηκε στη Δράμα το 1981. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Δωμάτιο μικρών διακοπών» (Κέδρος, 2012) και «χωρίσεμεις» (Κοινωνία των (δε)κάτων, 2009). Μένει στο κέντρο της Αθήνας, μεταφράζει και επιμελείται βιβλία, ακούει πολλή μουσική, βγάζει πολλές φωτογραφίες και ασχολείται, επαγγελματικά και μη, με τον ψηφιακό κόσμο. Ολόκληρη την ψηφιακή του παρουσία μπορείτε να τη βρείτε εδώ.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.