***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;
Μα, νομίζω έχω ζήσει σε πολλά. Και ελπίζω να ζήσω σε άλλα τόσα. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, έχει κανείς την εντύπωση πως εκεί συναντά τον εαυτό του. Ένα παράδειγμα είναι το εξαιρετικό βιβλίο Αυτό που η μέρα οφείλει στη νύχτα του Αλγερινού Γιασμίνα Χάντρα. Σε κάθε σελίδα ένιωθα να ανεβαίνει ένας λυγμός από την ψυχή μου. Ήμουν συγκινημένος. Και όταν προς το τέλος έπεσα πάνω σε μια πραγματική έκπληξη, έγινα ένα με το βιβλίο. Σαν να βρήκα εκεί τον εαυτό μου. Ο πρωταγωνιστής, ο Γιουνές, φτάνει από το αεροδρόμιο στην πόλη της Μασσαλίας. Θέλει να πάει κάπου κοντά στη λεωφόρο Κανεμπιέρ, όπως κι εγώ σε μια παρόμοια περίπτωση πριν μερικά χρόνια. Δίνει τη διεύθυνση στον οδηγό του ταξί κι αυτός τον κάνει κύκλους, όπως ακριβώς έκανε και σε μένα ο Αλγερινός οδηγός ταξί, όταν του έδωσα τη δική μου διεύθυνση, φτάνοντας επίσης από το αεροδρόμιο, προφανώς για να γράψει πιο πολλά το ταξίμετρο. Αισθάνθηκα λοιπόν πως βρισκόμουν κι εγώ εκεί μέσα στις σελίδες του.
Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;
Με τα σημειωματάριά μου. Στην πραγματικότητα είναι sketchbooks. Είναι μικρά, ολιγοσέλιδα, συνήθως με σκληρό, μαύρο εξώφυλλο. Εκεί κρατώ σημειώσεις με μαύρα πενάκια για διηγήματα και μυθιστορήματα. Θέλω να τα έχω δίπλα μου, όταν εργάζομαι, έστω κι αν περάσουν μήνες χωρίς να γράψω λέξη. Τα ψάχνω συνέχεια με το βλέμμα μου.
Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;
Υπάρχουν κριτικοί με διεισδυτική ματιά. Οι κριτικοί πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευφυείς. Τέτοιοι κριτικοί δεν είναι καθόλου «ευνούχοι» και μπορώ να πω ότι συμμετέχουν στην «ερωτική πράξη» με την έννοια ότι είναι δημιουργικοί αναγνώστες. Ο συγγραφέας πρέπει να θεωρεί τους κριτικούς συνεργάτες του. Κι έτσι, να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις κριτικές και ιδιαίτερα να προβληματίζεται με αρνητικές παρατηρήσεις, αν αυτές γίνονται καλόπιστα. Προσωπικά έχω ωφεληθεί από τέτοιες κριτικές. Ασφαλώς οι θετικές είναι αυτές που ενθαρρύνουν έναν συγγραφέα. Και ποιος δεν κολακεύεται σε τέτοια περίπτωση; Όποιος υποστηρίξει το αντίθετο, νομίζω, δεν είναι ειλικρινής.
Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;
Ισχύουν και τα δύο. Μια εικόνα μπορεί να είναι χιλιάδες λέξεις. Αλλά και μια μόνο λέξη αρκεί να ανακαλέσει μνήμες και άπειρες εικόνες μιας ολόκληρης ζωής. Ο Προυστ στο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο το εξήγησε καλύτερα. Μια και μόνο μυρωδιά και η γεύση ενός μπισκότου με τσάι είναι αρκετή να πυροδοτήσει τη μνήμη και τις εικόνες της παιδικής ηλικίας.
Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;
Εκ φύσεως απεχθάνομαι τα άκρα. Αυτό που δε θα ήθελα να μου κάνουν, δε θα το έκανα ποτέ στους άλλους.
Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;
Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα…
Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;
Ένα ερωτηματικό χωρίς απάντηση.
Συνεχίστε τη φράση: Μου λείπει…
η παιδική μου ηλικία. Για μένα είναι πράγματι ο χαμένος παράδεισος. Έζησα, νομίζω, υπέροχα παιδικά χρόνια. Τόσο που ακόμα και σήμερα δεν ξέρω πού τελείωνε η πραγματικότητα και πού άρχιζε η φαντασία. Έχω πολλές φορές την έντονη επιθυμία και τη νοσταλγία να ξαναζήσω αυτά τα χρόνια.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που σας έχουν πει;
Το βιβλίο σου είναι αριστούργημα…
Πότε θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
post mordem, posthumous, όταν βρικολακιάσω.
Ο Αιμίλιος Σολωμού γεννήθηκε το 1971. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Δημοσιογραφία σε σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πρωινή καθημερινή εφημερίδα. Είναι εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Πολωνία και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες διηγημάτων στην Κύπρο και τη Βουλγαρία. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: Το Σκιάχτρο (2000), Ώσπερ στρουθίον, τάχος επέτασας (2003, κυκλοφόρησε στη Βουλγαρία το 2013 από τις εκδ. ΠΛΑΜΑΚ), Ένα τσεκούρι στα χέρια σου (Άνευ, 2007, κυκλοφόρησε στη Βουλγαρία το 2016 από τις εκδ. Πανόραμα), το οποίο βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κύπρου, το Ημερολόγιο μιας απιστίας (2012, εκδ. Ψυχογιός), που απέσπασε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2013 (κυκλοφορεί στην Πολωνία, τη Γερμανία, την Αλβανία, τη FYROM και έχουν πωληθεί τα δικαιώματα και αναμένεται να εκδοθεί στη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβενία, και την Κροατία), Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση (2015, εκδ. Ψυχογιός-τα δικαιώματα πωλήθηκαν στην Πολωνία και την Αλβανία).
Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού Άνευ και διατέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Το μυθιστόρημα Ημερολόγιο μιας απιστίας παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2015 στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης στο ελληνικό περίπτερο. Το 2008 εκπροσώπησε την Κύπρο στην Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας στο πρόγραμμα «Μικρές γλώσσες-Μεγάλες λογοτεχνίες». Γράφει συχνά κριτικές σε λογοτεχνικά περιοδικά και παρουσιάζει βιβλία σε διάφορες εκδηλώσεις.
To Literature.gr προτείνει 2 βιβλία για το φετινό καλοκαίρι (2016)
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
