«Και μη σας φαίνεται παράξενο. Γιατί κι ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός.

Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης.

Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους.

Σας επαναλαμβάνω. Μη με θεωρήσει κανείς ανόητο.

Αν όμως δε γίνεται αλλιώς, πάρτε με για ανόητο ώστε να καυχηθώ κι εγώ για λίγο.»  (Επιστολή Β‘ προς Κορινθίους, κεφ.11, 14-16.)

   ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ

Ψυχρολουσία: μια λέξη ίσως όχι τόσο καλαίσθητη για κάποιους, αλλά η αρμόζουσα να εκφράσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ολημερίς ο Μάρκος. Μια πολυσύλλαβη λέξη εμπεριέχουσα την ένρινη παρήχηση και ανοίγοντας και κλείνοντας με ένα σύριγμα, έχει δύναμη και αποδίδει μια διαρκή ένταση και μια απελπιστική κατάληξη, που σε κάνει να παραιτείσαι.

Όρθιος έξω από το σπίτι του Μάνου και του Στέφανου, σκεφτόταν την επόμενη κίνηση του. Το πιο εύκολο, ήταν να πάει στο νοσοκομείο. Το πιο δύσκολο, ήταν να αναλογιστεί τι συνέβη σήμερα.

Καθώς οι δρόμοι καταπίνονταν από τις ρόδες του περιπολικού, σκεφτόταν την ταραχή όταν ανακοίνωσε στον Σπύρο ότι έκαναν για άλλη μια φορά λάθος και στο Μάνο ότι ο αδελφός του είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Μπήκε σιωπηλός στην είσοδο του νοσοκομείου και πάρκαρε. Βάδιζε με βήμα γοργό, όχι τόσο γιατί ανησυχούσε για την αγαπημένη του, αλλά για να καταπνίξει τις σκέψεις που είχε και τον ταλάνιζαν. Την είδε μπροστά του. Ήταν εμφανώς εξαντλημένη. Κίτρινη από την αιμοδοσία. Την αγκάλιασε σφικτά και θυμήθηκε την τελευταία φορά που έκαναν έρωτα στην αμμουδιά. Εκείνη κατάλαβε. Κάτι τον βασάνιζε πάλι.

*****

Ο Χριστόφορος ξαναμπήκε στο σπίτι του φονικού. Είχαν πάρει τη σωρό του άτυχου φίλου του. Δεν υπάκουσε στις εκκλήσεις του Χάρη να πάνε στο νοσοκομείο για εξετάσεις, μήπως το οστικό κύμα είχε προκαλέσει κάποια βλάβη στα όργανα του. Ο Χάρης έδειχνε το ενδιαφέρον του κι αυτό αρκούσε για να τον ανακουφίσει.

Ο Τίμος χτύπησε το κουδούνι. Του άνοιξε ο Χάρης. Είχε τρομάξει ύστερα από το άκουσμα της είδησης. Ο απόστολος Κυρίου στόχευε ουσιαστικά στην κεφαλή της εκκλησίας – επί της γης τουλάχιστον. Όμως για ποιον λόγο να θέλει να τον σκοτώσει; Εκείνος, μέσα στην παράνοιά του, σκότωνε όσους είχαν παραβεί τη θέληση του Θεού. Ο αρχιεπίσκοπος όμως, ήταν καλοκάγαθος άνθρωπος, που σε κέρδιζε αμέσως. Ο Χάρης υποστήριξε ότι αυτός ο τρελός τους βλέπει όλους αμαρτωλούς. Από την άλλη, ο Χριστόφορος πίστευε ότι η επίθεση οφειλόταν στη χθεσινή συνέντευξη. Τον θεώρησε εχθρό του επειδή προσπάθησε να τον βγάλει άρρωστο. Το κακό είναι πως την πλήρωσε ένας μητροπολίτης αντί γι’ αυτόν. Ο Χάρης, φυσικά, δεν το έβλεπε έτσι. Ευχαριστούσε το Θεό που ο θείος του δεν είχε πάθει τίποτα. Τον αγαπούσε. Φυσικά και τον αγαπούσε. Ήταν ο μόνος συγγενής του.

*****

Είχε από ώρα σουρουπώσει και το προαύλιο του νοσοκομείου δεν ενδεικνυόταν για ρομαντικούς περιπάτους, αλλά την Εύα και το Μάρκο δεν τους ένοιαζαν αυτά. η Εύα εξιστορούσε στον άντρα πώς συνέβη το ατύχημα.  Ο Στέφανος επέστρεφε με το μηχανάκι από τη δουλειά και κάποιο αυτοκίνητο παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη. Οι γιατροί τώρα ήταν καθησυχαστικοί. Είχε κατάγματα στα πόδια αλλά θα γινόταν καλά. Παραλίγο να κοπεί η μία αρτηρία, αλλά στάθηκε πολύ τυχερός. Τότε ο Μάρκος βρήκε την ευκαιρία να της μιλήσει για τις μέχρι πρότινος υποψίες τους ότι ο Μάνος κι έπειτα ο Στέφανος, ήταν ο απόστολος Κυρίου.

Η Εύα δεν ήθελε να ακούει πια γι’ αυτό το θέμα κι ασφαλώς ο Μάρκος δεν ήθελε άλλο να το συζητάει. Φιλήθηκαν κι ένιωσαν την αδήριτη ανάγκη να κάνουν έρωτα. Όσο σκοτεινό και να ήταν το σημείο, προφανώς δεν ήταν ο κατάλληλος χώρος. Το περιπολικό που πριν λίγη ώρα οδηγούσε ο αστυνόμος ίσως μια καλή εναλλακτική.

*****

Ο Χριστόφορος μπήκε αργά στο ναό. Ο Θεόφιλος δεν έκρυψε τη χαρά του μόλις τον είδε. Κύλισε το καροτσάκι του προς το μέρος του και άπλωσε τα χέρια του για να τον αγκαλιάσει. Αγωνιούσε από την ώρα που άκουσε για την έκρηξη στην τηλεόραση. Ήταν ζωντανός. Ο ευεργέτης του ήταν ζωντανός και υγιής.

*****

Κι οι δύο το χρειάζονταν. Ο Μάρκος και η Εύα έπρεπε κάπου να διοχετεύσουν όλη αυτήν την υπερένταση των ημερών. Αυτή την ώρα ένιωθαν ευτυχισμένοι. Σαν ένα στρώμα άμμου και λάσπης, όλο το άγχος είχε κατακάτσει κι είχαν αναδυθεί στην επιφάνεια τα πιο όμορφα συναισθήματα.

*****

Ο Στέφανος συνήλθε. Ο Μάνος καθόταν στην καρέκλα δίπλα του. Δεν ήταν ώρα για πολλές κουβέντες, αλλά τον έτρωγε η περιέργεια. Τι το ήθελε το κόκκινο σπρέι ο αδελφός του; Όλος ο χαμός είχε γίνει γι’ αυτό το κυλινδρικό αντικείμενο που είχε βρει παραχωμένο σε ένα συρτάρι. Τέλος πάντων. Θα μάθαινε αργότερα.

*****

Η Λένα περπατούσε μόνη μέσα στη νύχτα. Δε φοβόταν. Είχε περάσει τόσα στη ζωή της που τίποτα δεν την τρόμαζε πλέον. Ήταν απομονωμένη από όλους. Μέσα στην πορεία των τελευταίων χρόνων, παραδόξως, μόνο δικό της άνθρωπο ένιωθε  τον Μάρκο. Και έπρεπε να του το πει. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να του το δείξει. Η λεωφόρος της υπέδειξε το στενό όπου έπρεπε να στρίψει για το σπίτι της. Αλλά εκείνη συνέχισε προς άλλη κατεύθυνση.

*****

Ξημέρωσε κι ο Μάρκος καθόταν πίσω από το γραφείο του. Η μυρωδιά της Εύας ήταν ακόμα πάνω του, παρόλο που είχε κάνει μπάνιο. Ήρθε η ώρα του απολογισμού. Τα οβάλ γραφεία δεν τους ταίριαζαν κι έτσι έφτασαν στο προσωπικό του ο Σπύρος κι η Βασιλική.

Τα συμπεράσματα πολλά… ούτε ο Μάνος ούτε ο Στέφανος θα μπορούσαν να είναι ο απόστολος Κυρίου. Αφενός ο πρώτος βρισκόταν μαζί τους την ώρα της επίθεσης στον αρχιεπίσκοπο κι αφετέρου ο δεύτερος ήταν τραυματισμένος κι ανήμπορος. Αν δέχονταν τη μαρτυρία της Θάλειας ότι ο απόστολος Κυρίου ήταν άντρας κι ότι δε μεταμφιεζόταν σε άντρα τότε έμεναν δύο επιλογές, η μία πιο δύσκολη απ’ την άλλην. Είχαν εκ των προτέρων αποκλείσει τον Θεόφιλο, καθώς, όντας σε αναπηρικό καροτσάκι, ήταν αδύνατον να διαπράττει όλα αυτά τα εγκλήματα και να μπορεί να διαφεύγει γρήγορα κι εύκολα. Άλλωστε, ο απόστολος Κυρίου είχε ειδωθεί να στέκεται όρθιος και να περπατά. Έτσι, δύο ύποπτοι παρέμεναν, αποκλείοντας και τις γυναίκες τις ομάδας. Από τη μια ο γιος ενός από τους πλουσιότερους άνδρες της χώρας κι από την άλλη ο ανιψιός του ίδιου του αρχιεπισκόπου. Από πού να ξεκινήσουν τις έρευνες; Και τα δύο πρόσωπα έκαιγαν. Το παραμικρό λάθος θα έκανε τις καρέκλες τους να τρίζουν.

Το θέμα τους έκανε και τους τρεις να κατεβάσουν τα μούτρα. Ο Αγαμέμνων που έφτασε αργοπορημένος, τους μετέφερε άλλη μια ζοφερή εικόνα. Η κοινωνική κατακραυγή δεν ήταν αμελητέα υπόθεση. Όλοι τους κατηγορούσαν για ανικανότητα. Ο απόστολος Κυρίου είχε στρέψει τα βέλη του στον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο και σκότωσε έναν αξιαγάπητο μητροπολίτη. Όλη η Ζάκυνθος θρηνούσε για το χαμό του. Σήμερα μεταφέρθηκε η σωρός στο νησί, όπου και θα εκτεθεί σε διήμερο προσκύνημα. Ο κόσμος ζητούσε προστασία και δικαιοσύνη. Σε λίγο ο υπουργός θα τηλεφωνούσε στον αρχηγό τους και θα απαιτούσε να δράσει. Όλοι είχαν φτάσει στα όριά τους.

*****

Η Στεφανία συζητούσε με την Εύα τη δεινή θέση στην οποία βρισκόταν το αστυνομικό σώμα. Ουσιαστικά αυτός ο άνθρωπος είχε καταφέρει να ξεφτιλίσει όχι μόνο την εκκλησία αλλά και την ελληνική αστυνομία. Η Εύα αναγνώριζε την άσχημη κατάσταση και προσπαθούσε να βοηθήσει με κάποιον τρόπο. Οι ύποπτοι ήταν στην ομάδα της. Προσπαθούσε να διακρίνει ποιος θα μπορούσε να είναι ο δολοφόνος.

*****

Ο απόστολος Κυρίου γονάτισε μπροστά στον Εσταυρωμένο και προσευχήθηκε:

«Κύριε, Μεγαλοδύναμε, επίτρεψέ μου να σου εκφράσω την αγάπη μου. Εγώ, ο ανάξιος δούλος σου, ανέλαβα την αποστολή που μου ανέθεσες. Έχω καθαρίσει αυτήν εδώ τη γη από τέσσερις ψευδοπροφήτες, τέσσερις ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι να χρησιμοποιούν το όνομά σου. Όμως, Κύριε, συγχώρεσε με. Φοβάμαι. Μου βάζεις πολλά εμπόδια. Κινδυνεύω να με πιάσουν. Κι αν με πιάσουν, στενοχωριέμαι γιατί δε θα μπορέσω να ολοκληρώσω το έργο σου. Σε παρακαλώ, δώσε μου δύναμη και φώτιση. Δώσε μου τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να με προστατεύει. Κι αν χρειαστεί, Κύριε, όπως κι ο απόστολος Παύλος αντιμετώπισε τους διωγμούς και τις δυσκολίες, θα αντέξω κι εγώ. Θα γίνομαι πιο δυνατός όσο με κάνουν να νιώθω αδύναμος. Μόνο να είσαι δίπλα μου, Κύριε. Να με καθοδηγείς. Είναι βαρύ το φορτίο μου. Κάπου παρακάτω ίσως κάνω λάθος. Πρέπει να τελειώνω γρήγορα, Κύριε.»

*****

Ο Μάρκος απεχθανόταν τον καφέ που διέθετε το κυλικείο στη ΓΑΔΑ κι έτσι κατέβαινε ως το καφέ της απέναντι γωνίας να αγοράσει. Εκεί ξαναείδε έκπληκτος τη Λένα. Δεν άντεξε και την πλησίασε.

«Ξέρεις, ως αστυνομικός δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι τυχαίο που σε συναντώ πάλι εδώ.»

«Δεν είναι, αστυνόμε. Η μοίρα μας φέρνει κοντά. Όπως έξι χρόνια πριν, έτσι και τώρα…»

«Έξι χρόνια πριν; Πότε;» πραγματικά ο Μάρκος απόρησε.

«Δε θα σου πω αστυνόμε. Οφείλεις ως αστυνομικός να θυμάσαι. Κι είμαι σίγουρη ότι θα θυμηθείς.»

«Δεν έχω όρεξη για αινίγματα. Αν θες κάτι να πεις, πες το ξεκάθαρα.»

«Υπομονή, αστυνόμε. Έρχεται η ώρα που ο κύκλος θα κλείσει.»

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ του Γιώργου Πανόπουλου

Επιμέλεια: Εύα Φωτεινιά

Παραγωγή εικονογράφησης εξωφύλλου: Δημήτρης Κορμπάς

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ελίνα Παυλιδάκη  
 

Για την εξέλιξη και την πορεία του βιβλίου μπορείτε να ενημερώνεστε άμεσα κάνοντας like και στη σελίδα μας στο facebook:

https://facebook.com/profile.php?id=658844804230067

το παρόν έργο συνιστά προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας και προστατεύεται από το ελληνικό δίκαιο με το Ν2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικών δικαιωμάτων. Επομένως απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή του κειμένου με οποιοδήποτε μέσο χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού. Παραχωρείται στην ιστοσελίδα dev.literature.gr με σκοπό τη αποκλειστική πρώτη δημοσίευση και η όποια αναδημοσίευση του κειμένου στο διαδίκτυο επιβάλλει να αναφέρει  την πηγή της συγκεκριμένης και μόνο ιστοσελίδας.. ως δημιουργός δηλώνω υπεύθυνα ότι δεν παραιτούμαι του δικαιώματός μου της κατόπιν έντυπης και ηλεκτρονικής έκδοσης.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.