Όπως ξέρουμε το παραμύθι δεν έχει ηλικία. Κάποτε οι αφηγήσεις παραμυθιών απευθύνονταν κυρίως σε ενηλίκους και έτσι εξηγούνται πολλές άγριες σκηνές που υπάρχουν στις παραδοσιακές ιστορίες…
Να λοιπόν που και σήμερα γράφονται παραμύθια που διαβάζονται κι από τους μεγάλους. Όπως η γοητευτική ιστορία που μας παρουσιάζει η Κέλλυ Κουναλάκη στο «Ταίρι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν με εικονογράφηση του Γιάννη Μπαχλάβα. Ήρωες ο Αιμίλιος και η Μίρκα που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ζευγάρι χειροποίητα παπούτσια που γεννιούνται σε ένα μικρό τσαγκαράδικο της Πλατείας Αβησσυνίας. Θα ζήσουν όμορφες περιπέτειες, θα ταξιδέψουν, θα ζήσουν έναν σκληρό αποχωρισμό… Είναι πολύ ξεχωριστός ο τρόπος που η συγγραφέας δίνει ζωή σε αυτά τα άψυχα αντικείμενα, η τρυφερότητα που έχει η ματιά της και μας βοηθά μικρούς και μεγάλους να ανακαλύψουμε τον «θεό των μικρών πραγμάτων», σε δρόμους που μας άνοιξε η ποίηση, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Γιάννη Ρίτσου. Είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσετε και θα μαγευτείτε από το όμορφο τέλος που φυσικά δεν θα σας πω ποιο είναι!
Από τις ίδιες εκδόσεις (Βακχικόν) κυκλοφορεί και το Ασυναίσθημα της Εύης Μάμαλη με μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη εικονογράφηση από τον Gregorio Perico. Πρόκειται για ένα παραμύθι -αλληγορία που μας ταξιδεύει στον κόσμο των συναισθημάτων. Το γράμμα «Α» θα ζήσει διάφορες περιπέτειες και θα ανακαλύψει τι σημαίνει να νιώθεις αλλά και να συνυπάρχεις με τους άλλους. Πως όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, αξίζει αν δώσεις τον αγώνα. Αξίζει ακόμη και να πονέσεις και να ματώσεις, να βρεθείς σε αδιέξοδα, να φοβηθείς, να κλάψεις… Ένας διαφορετικός και παραστατικός τρόπος να εξερευνήσουμε -μικροί και μεγάλοι- δύσκολες έννοιες και να καταλάβουμε και οι ίδιοι πως το α-συναίσθημα μπορεί να μεταμορφωθεί σε συναίσθημα. Πως ο μοναχικός δρόμος, όταν συναντιέται με άλλους μπορεί αν δημιουργήσει μαγικά σταυροδρόμια που ανοίγουν τους ορίζοντές μας.
Η Αγγελική Δαρλάση με το νέο της βιβλίο «Η γοργόνα που βγήκε στη στεριά» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με την εικονογράφηση της Μάριας Μπαχά, αν και απευθύνεται σε παιδιά, έχει να πει πολλά και σε μας τους μεγάλους. Όπως το έχει τραγουδήσει τόσο όμορφα ο Sting “If you love somebody, if you love someone set them free”. Και δεν είναι το μόνο μήνυμα του βιβλίου. Η μικρή μας γοργόνα κι ο ψαράς της ερωτεύονται κι ας μη ταιριάζουν οι κόσμοι τους. Της φτιάχνει μια πισίνα για να ζήσει κοντά του, μα εκείνη πνίγεται. Την οδηγεί σε ένα ενυδρείο μα κι εκεί, μετά την αρχική απόλαυση της δημοσιότητας, όλα χάνουν σιγά – σιγά τη γεύση τους και μένει η επιθυμία των ανοικτών θαλασσών.
«Επειδή σ’ αγαπώ θα σε πάω εκεί που ανήκεις» της υπόσχεται εκείνος. Κι έτσι γίνεται. Μόνο που η νοσταλγία γίνεται αβάσταχτη. Ένας φάρος θα δώσει τελικά τη λύση. Γιατί «η αγάπη πάντα βρίσκει τρόπο», όπως είπαν ένα μακρινό καλοκαίρι στη συγγραφέα η γοργόνα και ο ψαράς … Ένα πολύ όμορφο βιβλιαράκι για γλυκές καληνύχτες.
Θα κλείσουμε γλυκόπικρα με ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο που θυμίζει περισσότερο ντοκουμέντο, παρά παραμύθι. Πρόκειται για μια θαυμάσια έκδοση από κάθε πλευρά. Οι φωτογραφίες του Θεόφιλου Βενάρδου και οι ζωγραφιές της Μαρίας Μανουρά δένουν αρμονικά με τις ιστορίες της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου που θα σας συγκινήσουν βαθιά. Γιατί είναι κυριολεκτικά «Μέσα από τα μάτια τους», όπως είναι και ο τίτλος του βιβλίου που κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική. Με λεπτότητα και ευαισθησία η συγγραφέας προσεγγίζει τον κόσμο των ασυνόδευτων παιδιών – προσφύγων. Είναι «12 παιδιά, 12 ιστορίες, 12 όνειρα για το αύριο». Και συνειρμικά το μυαλό μου πήγε στο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου:
Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα παιδιά,
πήραν τη βροχή στους ωμούς, δώδεκα παιδιά,
{κράτησαν ψηλά τον ήλιο, κάνανε το κρύο φίλο,
πήγαν πιο μακριά κι απ’ τα πουλιά.}
(12 παιδιά)
Ναι. Κάπως έτσι είναι. Και σελίδα τη σελίδα, είναι στιγμές που δεν αντέχεις. Που αγανακτείς με όλα όσα οδήγησαν εκατοντάδες παιδιά στους δρόμους της προσφυγιάς. Όμως η συγγραφέας καταφέρνει να μη γράψει -παρά την αλήθεια του- ένα βιβλίο θλίψης και παραίτησης, αλλά ένα βιβλίο που παρακινεί και εμψυχώνει. Διαβάζοντάς το είναι σα να ακούς τις φωνές των παιδιών. Και ξέρεις πως έχει γραφτεί από καρδιάς, αλλά και με γνώση της πραγματικότητας και φυσικά το ταλέντο που χρειάζεται για να μετουσιώσεις σε ιστορία αυτό που έχεις μέσα σου.
Σημειώνω ότι με την αγορά κάθε βιβλίου ενισχύεται η Μ.Κ.Ο. Praksis
Κλείνω με την αφιέρωση της συγγραφέως στις πρώτες σελίδες του βιβλίου:
«Στον αείμνηστο Πρόεδρο της Praksis Τζανέτο Αντύπα, για το δίδαγμα ζωής που θέλησε να μου δώσει, μέσω των παιδιών. Η ελπίδα είναι αεικίνητη, εργατική, παθιασμένη, αγωνίστρια»…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
