Τα παιδικά μου χρόνια ….. ήταν γεμάτα αγάπη, παιχνίδια, βιβλία, καβγάδες και φιλιώματα με τον αδελφό μου.
Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα……ο Νίκος Καζαντζάκης, ίσως… Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι αυτή τη στιγμή.
Μου αρέσει να περνώ ώρες… διαβάζοντας, συζητώντας, περπατώντας στην παραλία της Θεσσαλονίκης, πίνοντας καφέ και ούζο με φίλους, σκαλίζοντας τα ράφια παλαιοβιβλιοπωλείων.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα…. «Χωρίς οικογένεια» του Ε. Μαλό, «Τρελαντώνης» της Π. Δέλτα, «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ι. Βερν.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει… Δεν γράφω μόνο, κάνω πάρα πολλά πράγματα, μέχρι πριν ένα χρόνο εργαζόμουν 10 ώρες την ημέρα επί 35 χρόνια. Θα μου άρεσε να ήμουν αρχιτέκτονας και να σχεδιάζω μουσεία, βιβλιοθήκες, θέατρα.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω… τον Μάνο Χατζιδάκι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Λατρεύω ότι έχει γράψει αυτός ο θεόπνευστος συνθέτης.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν…. Ποια ήταν η γνώμη μου για το βιβλίο κάποιου νέου παιδιού που μου το έδωσε (με το έτσι θέλω) για να το κρίνω. Και δεν μου είχε αρέσει καθόλου.
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν… Κάτι; Μα όπως λέει και το λαϊκόν άσμα «τούτη η γη σας θέλει σπίρτο και φωτιά»! Εντάξει, κάνω πλάκα αν και το πιστεύω απόλυτα πως χρειάζεται γενική αναδιάρθρωση. Λοιπόν, ένα μόνο… Να μην υποφέρουν τα παιδιά.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πώς είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα… Όπως όλων των ανθρώπων, νομίζω. Αρκεί όλοι να έχουν ανάγκη, κάποιες ώρες την ημέρα, να απομονώνονται και να συνομιλούν με τον εαυτό τους.
Μετανιώνω που… δεν έκανα ακόμα ένα παιδί.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν… «Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα» του Κ. Γιαλένιου. Πολύ καλό.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες… Είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, με ελαττώματα και προτερήματα, με νίκες και ήττες.
Ένας εκδότης οφείλει… να προωθεί τη λογοτεχνία.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…. να μην απορρίπτουν ένα βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο ή το εξώφυλλο μόνο. Διαμαντάκια υπάρχουν παντού.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή… είναι της μόδας. Και όπως συνηθίζουμε σαν λαός, υπερβάλλουμε και σ’ αυτό.
Με ενδιαφέρουν οι… αναγνώστες που παρατηρούν τη γλώσσα, τη δομή και τη λογοτεχνικότητα ενός βιβλίου, όχι μόνο την ιστορία που διηγείται.
Με τη γραφή μου στοχεύω… Δεν στοχεύω τίποτα. Γράφω πρωτίστως για τη σωτηρία της ψυχής μου. Εντάξει, κι αυτός μπορεί να είναι ένας στόχος, λοιπόν.
Δεν θα έγραφα ποτέ για… Ποτέ, δεν λέω «ποτέ». Όταν καταγράφεται όμως η σημερινή κατάσταση σε ένα βιβλίο –αυτό γίνεται συνήθως στα διηγήματα– δεν είναι δυνατόν να γράφουμε μόνο για ναρκωτικά, παιδοφιλία, βία και διεστραμμένες σεξουαλικές σχέσεις. Φυσικά και υπάρχουν όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα, δεν μπορούμε να τα αγνοούμε. Δεν καταλαβαίνω, μόνο το κακό εμπνέει; Δεν μου αρέσει, κατά συνέπεια, να γράφω μονόπλευρα.
Ζήλεψα το βιβλίο της… Αρουντάτι Ρόι «Ο θεός των μικρών πραγμάτων».
Η ζωή είναι όμορφη γιατί… υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με τη συγγραφή… κανείς δεν με συμβούλεψε, δυστυχώς. Προσπαθώ να το κάνω εγώ σε όσους μου το ζητούν.
Θα τα παρατούσα όλα για… Να κάνω τον γύρο του κόσμου. Χωρίς κανένα ενδοιασμό!
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον…. Νίκο Καζαντζάκη και στην «Ασκητική» του. «…Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους».
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο… Η παραπάνω φράση.
Το επόμενό μου βιβλίο… Ελπίζω να μου προσφέρει το ίδιο απολαυστικό ταξίδι που μου έχουν δώσει όλα τα προηγούμενα.
Διαβάστε το τρίτο και τελευταίο μέρος της επιτυχημένης τριλογίας των Παλιών Ασημιών
Καισάρεια, Μερσίνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη: η πορεία του ξεριζωμού, ο επώδυνος δρόμος της προσφυγιάς των Ελλήνων της Μικρασίας θα συνδεθεί με την τελευταία πράξη του δραματικού έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ. Τραγικά αδιέξοδα, αποφάσεις ζωής και θανάτου, αιματοβαμμένες συγκρούσεις θα αναδείξουν τη βαθύτερη ουσία της αγάπης αυτού του ζευγαριού η οποία θα κληθεί να διασώσει τη συνέχειά της…
Εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις, υπερβαίνοντας τις επιταγές της Ιστορίας, η αγάπη αυτή, ογδόντα χρόνια μετά, θα ενώσει δύο ανθρώπους την Έλσα και τον Άλεξ από δύο τόσο διαφορετικούς κόσμους που θα έλεγε κανείς πως ούτε μια κοινή ματιά δεν θα μπορούσαν να ρίξουν στο λαξευμένο στον βράχο μοναστήρι της Παναγιάς που χαμογελάει, στην απόκοσμη Μόνη των Παλιών Ασημιών…
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε, μεγάλωσε και συνεχίζει να μεγαλώνει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει εργασθεί σε μεγάλες ελληνικές εταιρίες, με αντικείμενο πάντα την Επικοινωνία.
Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: Το Μέλι το Θαλασσινό (2008) , Περπάτα με τον άγγελό σου (2009), Οι μεσημβρινοί της ζωής (2011), τριλογία που αποτελείται από τα βιβλία: Στους ήλιους του έρωτα, Στα φεγγάρια της αλήθειας, Στη Γη της Αγάπης, και Χίλιες ζωές απόψε (2013). Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο επίσης κυκλοφορούν: Τα Παλιά Ασήμια (2014) και Μια Προσευχή για τα Παλιά Ασήμια (2015).
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
