Άρωμα Σαββάτου, Μάης 2001 μ.Χ, του Πασχάλη Πράντζιου
Πόση αγάπη χαμένη, εξοδευμένη, ανυπεράσπιστη… Ανυπεράσπιστη η αγάπη δονείται σε χρόνο ανυπεράσπιστο. Μάης αγνώστου έτους. Απολογία απόψε; Παράπονο; Δε θέλω να ξέρω. Μου φτάνει η ανυπαρξία. Η δική σου. Κι απόψε… Μου φτάνει κι η αγάπη που σέρνεται μαζί μου… κι ας κοιτάζει κουρελιασμένη σα συναντώνται φευγαλέα τα βλέμματα. Τόση αγάπη προδομένη, πλανεύτρα, ανυπεράσπιστη… […]