Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Στην Ελλάδα της κρίσης, οικονομικής και κοινωνικής, η μεγάλη μας αδυναμία είναι να καταλάβουμε τι συνιστά αξία και πώς πρέπει να στεκόμαστε απέναντί της οπουδήποτε την ανακαλύπτουμε. Ίσως μάλιστα αυτό να υπήρξε το πρωταρχικό αίτιο αυτής της κρίσης. Από τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα οποία συντελούνται στις μέρες μας λοιπόν είναι αναμφισβήτητα το έγκλημα της ασυνειδησίας ή καλύτερα της ανοησίας. Και θα εξηγήσω πάραυτα τι εννοώ, καθώς πιστεύω πως ο χώρος της ελληνικής λογοτεχνίας πάσχει κατά κόρον από το σύνδρομο της λογοτεχνικής ανοησίας.

Είναι δεδομένο και εξαιρετικά λυπηρό στη γενέτειρα χώρα της ποίησης να μην υπάρχει πια ακροατής του ποιητικού λόγου. Σήμερα οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι ποιητές αλλά και όσοι πραγματικά συνεχίζουν το όραμα της Σαπφούς αναγκάζονται να πληρώσουν οι ίδιοι τις εκδόσεις των έργων τους. Διαχωρισμός ανάμεσα σε ρημοκόπους της δεκάρας και σε ποιητές δεν υπάρχει, όλοι βράζουν στα ίδια καζάνια της ανυπαρξίας και της αμφισβήτησης.

Από την άλλη, μεγάλοι ποιητές που με το έργο τους κόσμησαν τη λογοτεχνική παραγωγή και έγραψαν ιστορία λοιδορούνται στα social media με το χειρότερο τρόπο. Ενδεικτικά αναφέρω σελίδα του facebook με την ονομασία «Ελύτης ο ποιητής του Αιγαίου», στην οποία ο χλευασμός απέναντι στο σύμβολο που ονομάζεται Ελύτης είναι αδιανόητος και ουδείς καταγγέλλει την ασυνειδησία αυτή. Τουναντίον, ψάχνοντας ανακαλύπτει κανείς πως ανάμεσα στους ανθρώπους οι οποίοι αρέσκονται στις βλακώδεις και εμετικές αναρτήσεις της εν λόγου σελίδας υπάρχουν νεόκοποι συγγραφείς που θα έπρεπε να ντρέπονται για αυτή τους την προτίμηση. Πιθανώς βέβαια απλώς να αγνοούν το μέγεθος ή να έχουν απαξιώσει την προσφορά του, ελαφρά τη καρδία ή καλύτερα τη νόηση. Ουδείς ωστόσο δεν δικαιούται να επικαλεστεί άγνοια, ιδιαίτερα όταν φιλοδοξεί να λέγεται λογοτέχνης!

Από την άλλη ο χορός γύρω από τα λογοτεχνικά δρώμενα αυτού του τόπου καλά κρατά. Πεζογράφοι δηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς ότι ομοιάζουν του Μπέκετ ή του Ντοστογιέφσκι και έκθαμβο το αναγνωστικό περιμένει τα αριστουργήματά τους, άλλοι συνεχίζουν την αθρόα παραγωγή ιστοριών αγάπης για τους ευνόητους εμπορικούς λόγους με συγκεκριμένο ραντεβού κάθε χρόνο, άλλοι διαδηλώνουν εκκωφαντικά τη βαριά διανόησή τους, την οποία μόνο οι ίδιοι και οι αυλοκόλακές τους ανακαλύπτουν και ενίοτε βραβεύουν.

Στον αντίποδα όλων αυτών αναδύεται το νέο φαινόμενο που λέγεται λογοτεχνικός παράγοντας. Όχι, δεν πρόκειται για περιοδικά λογοτεχνικά ή για σοβαρούς κριτικούς λογοτεχνίας έστω, πόσω μάλλον για πανεπιστημιακούς δασκάλους οι οποίοι θα μπορούσαν να νιώσουν τις ανησυχίες της σύγχρονης λογοτεχνικής γενιάς και να στρέψουν σ’ αυτές τους αναγνώστες.

Πρόκειται για ομάδες βιβλίων μέσα στα social media, τις περισσότερες φορές φτιαγμένες απλώς και μόνο για να διεκδικούν βιβλία από τους εκδότες. Οι διαχειριστές τους λοιπόν θεωρούν πως ρυθμίζουν τα πράγματα, περιφέρονται σε κάθε παρουσίαση και φωτογραφίζονται με τους συγγραφείς, ανεβάζουν διθυράμβους για τις λογοτεχνικές ανοησίες που κατακλύζουν το χώρο από αυτόκλητους συγγραφείς του τίποτα, της ανορθογραφίας και της έλλειψης παιδείας και συχνά προτρέπουν τους διαδικτυακούς φίλους να ψηφίζουν τα βιβλία. Οι συγκεκριμένοι δημιουργοί βαυκαλίζονται να πιστεύουν στη σημαντικότητά τους και ξημεροβραδιάζονται όλη την ημέρα στο facebook συνομιλώντας και «γλείφοντας» το κοινό τους για να νιώσουν σπουδαίοι. Συχνά εκλιπαρούν για καμιά κριτική το κοινό τους, γράφουν οι ίδιοι ό,τι νομίζουν για το πόνημα τους και το αναρτούν και ενθουσιάζονται (παρακινούν) για φωτογραφίες των βιβλίων τους δίπλα στην θάλασσα. Λες και είναι σημαντικό να φωτογραφηθεί με φραπέ και μαγιό ένα βιβλίο.

Την ίδια στιγμή εμφανίζονται από το πουθενά νέοι βιβλιοκριτικοί. Συχνά χωρίς την παραμικρή θεωρητική κατάρτιση, αυτοβαφτίζονται και υπογράφουν με φαρδιά πλατιά γράμματα την ιδιότητά τους. Στις σελίδες τους διατυμπανίζουν την κενότητα της κριτικής τους, μιας κριτικής που δεν κατορθώνει να αναδείξει, ως όφειλε, το καινούργιο που φέρνει στην τέχνη ένα νέο βιβλίο αλλά παρουσιάζει την περίληψή του και αποκαλύπτει την ιστορία του με μοναδικό σκοπό την προσωπική τους ματαιοδοξία. Και φυσικά ορμώμενοι από το διδασκαλικό τους απωθημένο καταλήγουν να βαθμολογούν με τη σειρά τους το έργο. Δοκησίσοφοι και υπερφίαλοι μνηστήρες μιας τέχνης που δεν αξιώθηκαν.

Παραγκωνισμένη σε μιαν άκρη και αηδιασμένη από όλα αυτά η αυθεντική λογοτεχνία. Παρακολουθεί χρόνια τώρα τον χορό της ανοησίας, της ματαιοδοξίας και των ευρώ που στήθηκε στο όνομά της και ερήμην της. Όχι, δε ζητιανεύει την προσοχή κανενός. Παραμένει περήφανη και είναι σίγουρη πως εκείνοι που θα φτάσουν κοντά της είναι λίγοι αλλά εκλεκτοί. Ανακαλύψτε την.

Rodion Romanovich Raskolnikov

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular