Η καταστροφή της Σμύρνης είναι αναμφίβολα ένα έγκλημα στην Παγκόσμια Ιστορία. Πολιτικοί κατηγορήθηκαν, κόσμος σφαγιάστηκε, καθώς «συνωστιζόταν» στην Προκυμαία, περιουσίες καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν, κοπέλες βιάστηκαν και όλα τα συναφή που μας μαθαίνουν τα βιβλία του σχολείου ή καλύτερα, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε διαπαντός.
Αυτή είναι η γνωστή πλευρά της καταστροφής. Υπάρχει όμως μια άλλη. Συντελείται κατά κόρον και ανενδοίαστα στα λογοτεχνικά βιβλία τις τελευταίες δεκαετίες, εξασφαλίζει πολλές ανατυπώσεις και πωλήσεις σε συγγραφείς και εκδότες και γεμίζει τα ράφια των βιβλιοπωλείων και τις βιβλιοθήκες των σπιτιών με δακρύβρεχτες ιστορίες αγάπης, συνήθως ανάμεσα σε όμορφες, λυγερόκορμες Ελληνίδες και στιβαρούς σμιχτοφρύδηδες Τούρκους.
Η συνταγή είναι εύκολη και γνωστή. Η σφαγή στη Σμύρνη πρωταγωνιστεί όπως είναι φυσικό και μέσα στις φωτιές που κατακαίνε τον τόπο, μια αγάπη χάνεται και προδομένα μυστικά προσπαθούν να βγουν στο φως μέσα από τα σεντούκια, που όλως περιέργως, η νεαρή κορασίδα καταφέρνει να κουβαλήσει μαζί της φεύγοντας από τη Σμύρνη. Τώρα αν στο φόντο προστεθεί τουλάχιστον ένας βιασμός, ένα παιδί αποτέλεσμα αυτού, λίγο γλυκό βύσσινο που απαραιτήτως έφτιαχνε η μανούλα της κεντρικής ηρωίδας, μια δύσκολη επιβίβαση στο πλοίο, και ο Πειραιάς ως προορισμός τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο πικάντικα.
Το ενδιαφέρον θα μεγαλώσει από το πέρασμα της ηρωίδας από κάποιο πορνείο. Η νεαρή ατιμασμένη, πλην τίμια, ηρωίδα θα καταφέρει να επιβιώσει χάρη σε έναν καλό γάμο και το στόρυ θα δέσει καλύτερα, προκαλώντας ρίγη στους αναγνώστες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η επιστροφή του Τούρκου εραστή θα ανατρέψει τα πράγματα και θα θέσει τα φοβερά διλλήματα αλλά η φτωχή προσφυγοπούλα θα παραμείνει πιστή στον άντρα της έως ότου τον βρει καθισμένο ανακούρκουδα στο κρεβάτι του ένα πρωί με το στόμα ανοιχτό να χάσκει και το βλέμμα στραμμένο στο υπερπέραν κατόπιν καρδιακής προσβολής. Θα τον κλάψει και θα βάλει πλερέζες και λίγα βράδια αργότερα θα παρηγορηθεί στην αγκαλιά του σμιχτοφρύδη Τούρκου της. Ο δεύτερος γάμος μαζί του θα είναι το happy end και θα γίνει η καλύτερη εξιλέωση για τον συγκινημένο αναγνώστη και την ηρωίδα του.
Η επιτυχία του βιβλίου είναι δεδομένη αν στο εξώφυλλο προστεθεί μια φωτογραφία της Σμύρνης και γραφτεί επάνω του πως πρόκειται για αληθινή Ιστορία (πόσες αλήθεια υπάρχουν; Θα μου πείτε άπειρες και δεν γλιτώνουμε απ’ ό,τι φαίνεται).
Αλλά τα πράγματα δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη Σμύρνη. Τα βιβλία αυτά συνδυάζουν και ένα ακόμη έγκλημα, ίσως το μεγαλύτερο. Εκείνο που θέλει τις ταπεινές και καταφρονεμένες ηρωίδες που τραβούν τα πάνδεινα σε όλη τους τη ζωή και κατακαίγονται από έναν μεγάλο έρωτα να πρωταγωνιστούν στα λεγόμενα «ροζ» μυθιστορήματα. Ευαίσθητες υπάρξεις, τρυφερές κοπελούδες, στρίγγλες ή και φόνισσες ακόμα, θεριά ανήμερα που ζητούν εκδίκηση τέλος πάντων γυναίκες κάθε είδους, στο τέλος επιβιώνουν από σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, βιασμούς, διαμάχες, δύσκολες γέννες και μούλικα αλλά πάντα δικαιώνονται, όπως δικαιώνονται και όλοι όσοι σχετίζονται με τα εν λόγω βιβλία και βλέπουν το δημιούργημά τους να εκτινάσσεται εμπορικά, όπως είναι και το ζητούμενο.
Το ερώτημα είναι όμως, κυρίες και κύριοι, αν η λογοτεχνία ένα ανάλογο θηλυκό, βιασμένο κατ’ επανάληψη και καταλεηλατημένο, που στις μέρες που ζούμε περνά διά πυρός και σιδήρου θα καταφέρει να επιβιώσει και αν ναι θα βρει ποτέ τη δικαίωσή της;
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
