Το λαμπρό άστρο του Keats, της Ιωάννας Γιολδάση

Σύνταξη: Newsroom

8 October 2014

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Έζησε σύμφωνα με το ρομαντικό ιδεώδες. Βίωσε τα πάντα έντονα και πέθανε νέος. Ο John Keats έφυγε πριν προλάβει να μπει στην τρίτη δεκαετία της ζωής του μα άφησε πίσω του φλεγόμενη ουρά όπως τα πεφταστέρια.

Γεύτηκε τον κόσμο γύρω του και επέλεξε να μας μεταφέρει τις απορίες, τους φόβους και τα όνειρα του μέσα από τα ποιήματα που με τόση αγάπη έπλασε. Ανήκει στην κατηγορία των ρομαντικών ποιητών μαζί με το Percy Bysshe Shelley και τον Lord Byron. Έγραψε ωδές, σονέτα, αφηγηματικά ποιήματα, μπαλάντες και τραγούδια.

Ευτυχώς για εμάς, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην ιατρική για να ακολουθήσει τη συγγραφή. Ξεκίνησε πειραματικά και την γενική αποδοχή την βρήκε μετά θάνατον. Για το σύντομο της βιολογικής και συνάμα συγγραφικής του ζωής, το έργο του στο σύνολο είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Τα ποιήματα του τα χαρακτηρίζει η μεγάλη ευκολία με την οποία περνούν από τον φυσικό στον πνευματικό κόσμο. Σε μια από τις πιο γνωστές του ωδές, ένα αηδόνι και η μελωδική του λαλιά θα γίνουν η αφορμή να μεταφερθούμε σε μια πλάση αλλιώτικη. Το μεθυστικό του κελαΐδισμα θα τον βάλει σε σκέψεις ίσως απόκοσμες που με γλαφυρότητα θα μοιραστεί μαζί μας.

Στα μάτια μας ένα ποίημα το οποίο έγραψε για την αγαπημένη του Fanny Brawne, ξεχωρίζει. Η σχέση τους τον ταξίδευε και του ξύπναγε συναισθήματα που δύσκολα η ανθρώπινη γλώσσα μπορεί να μεταφέρει. Βυθιζόμαστε μαζί του στον ωκεανό αγάπης που φύλαγε σφιχτά για την κοπέλα του. Στο Λαμπρό Αστέρι (Bright Star) ο Keats φαντάζεται τον εαυτό του σαν ένα άστρο που ποτέ δεν αλλάζει. Επιθυμεί, ριζωμένος στην αγκαλιά της λατρεμένης του, να ζει αιώνια μια κατάσταση γλυκύς μέθης. Εύχεται να έμοιαζε σε ένα άστρο, όχι γιατί ζήλευε τη λαμπρότητα του, αλλά επειδή ήθελε σαν τα αστέρια και αυτός να παραμείνει καρφιτσωμένος στο πλάι της γλυκιάς του, αμετάβλητος και αμετακίνητος.

Τα γράμματα που έστελνε στην Fanny Brawne, όταν πια μετακόμισε στη Ρώμη λόγω της φυματίωσης που τον έπληξε, συγκινούν. Η απόσταση μεταξύ τους είναι αυτή που τον πονά περισσότερο. Αυτή βρίσκεται στον νου του συνεχώς και την παρακαλεί να του απαντήσει αμέσως καθώς νιώθει τόσο απελπισμένος που ακόμη και αυτόν οι λέξεις τον εγκαταλείπουν. Πιστεύει πως δεν μπορεί να της εκφράσει το μέγεθος της αγάπης του όμως εμείς διαβάζοντας τα γράμματα αυτά συνειδητοποιούμε πως ελάχιστοι μόνο θα μπορούσαν να εκφραστούν τόσο όμορφα και αληθινά.

Δυστυχώς το σώμα του νικήθηκε. Το πνεύμα του όμως παραμένει μαζί μας ως σήμερα, χύνεται από τους στίχους του και ξεπηδά από τις σελίδες των έργων του. Θα κλείσω με ένα δίστιχό του :

Still, still to hear her tender-taken breath,

And so live ever—or else swoon to death.

Ασάλευτος, ασάλευτος να ακούω την τρυφερή της ανάσα

και έτσι να ζήσω για παντοτινά, ειδάλλως να πέσω στο λήθαργο του θανάτου.

(μετάφραση ποιήματος από: http://kapoumakria.blogspot.gr/2012/02/john-keats.html )