Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα σ’ ένα μεγάλο νησί.
Το νησί αυτό δεν ήταν πολύ πλούσιο, όμως αυτός που το κυβερνούσε ήταν άξιος και ο λαός ευτυχισμένος. Ο βασιλιάς, λοιπόν, είχε όλα τα καλά: την αγάπη του κόσμου, τα πλούτη που δίνει η εργασία και μια πολύ καλή βασίλισσα. Όταν μάλιστα απόκτησαν κι ένα κοριτσάκι, η ευτυχία τους μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ. Στη βάφτιση κάλεσε όλο τον λαό του και έγινε μεγάλο γλέντι. Την ώρα που ο κόσμος γλεντούσε, οι νεράιδες του νησιού μαζεύτηκαν γύρω από την κούνια του μωρού για να του δώσουν τις ευχές τους.
Η μία έδωσε ομορφιά. Η άλλη ωραία φωνή, η τρίτη έδωσε χάρη, η τέταρτη εξυπνάδα. Η πέμπτη, όμως, δεν έδωσε τίποτε απ’ όλα αυτά, έσκυψε μόνο στο προσκεφάλι του μωρού και του ψιθύρισε: «Είμαι η Mοίρα! Εγώ δε θα σου δώσω μία ευχή όπως έκαναν οι νεράιδες. Θα κάνω κάτι άλλο∙ θα σε προστατέψω από την ίδια σου τη ζωή. Θέλω, καλή μου, να μη στενοχωρηθείς, να μη λυπηθείς, να μην κλάψεις ποτέ! Γι’ αυτό… Παίρνω την καρδιά σου, τη βάζω σ’ ένα χρυσό κουτάκι και το κουτάκι αυτό το παίρνω μαζί μου…». Αυτά είπε και χάθηκε μέσα στη νύχτα χωρίς να μπορέσει κανείς να τη σταματήσει.
Εικονογράφηση, Γιάννης Σπανόπουλος,
Περιέχει ΔΩΡΟ CD με την ομότιτλη θεατρική παράσταση
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
