***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τρία πρόσωπα, τρεις φωνές, ένα έγκλημα. Το Παγοδρόμιο του Roberto Bolaño κυκλοφορεί πρώτη φορά στη χώρα μας από τις εκδόσεις Άγρα, ένα εκδοτικό γεγονός αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ποτέ ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού συγγραφέας.
Είναι ένα –μάλλον– αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά όχι κι ακριβώς: το έγκλημα τελείται, αλλά ο αναγνώστης έχει ήδη παρασυρθεί τόσο από τη γοητεία της αφήγησης που ο πραγματικός ένοχος παύει να έχει τόση σημασία…
Ο τόπος είναι μια απροσδιόριστη πόλη στη νότιο Ισπανία και οι χαρακτήρες που μας λένε την ιστορία είναι τρεις άντρες, φαινομενικά εντελώς διαφορετικοί. Ο πρώτος είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, ο δεύτερος ένας φτωχοδιάβολος πλάνητας που βρέθηκε μάλλον τυχαία από τη Νότιο Αμερική στην Ισπανία, και ο τρίτος ένα ευυπόληπτο μέλος της τοπικής κοινωνίας και δεξί χέρι της δημάρχου. Η δομή του μυθιστορήματος είναι αυστηρή, αφού τον λόγο παίρνει ο ένας αφηγητής μετά τον άλλον, πάντα με την ίδια σειρά, με σχεδόν στρατιωτική πειθαρχία. Παρότι, όμως, πρόκειται για εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες που βλέπουν τα πράγματα ο καθένας από τη δική του σκοπιά, η γλώσσα είναι ίδια, και, κυρίως, η ατμόσφαιρα αμετάβλητη.
Όλο το βιβλίο κινείται σκοτεινά, υποτονικά, με εντάσεις υπόκωφες.
Οι τρεις αφηγητές γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν γνώμη ο ένας για τον άλλον, συνήθως όχι θετική. Ωστόσο, η λέξη-κλειδί και για τους τρεις και, γενικά, για τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου είναι μία: περιθώριο. Στο προσκήνιο βρίσκονται άνθρωποι αποδιωγμένοι από εκεί που ανήκαν. Είτε μιλά για αστέγους, είτε για μετανάστες, είτε για εξοβελισμένους με τον όποιο τρόπο από ό,τι αγαπούσαν πιο πολύ, το βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή στο περιθώριο της κοινωνίας.
Κι ο τόνος γίνεται στωικός, υπομονετικός, σχεδόν απαθής, αφού δεν υπάρχει πια τίποτα να χαθεί. Ακόμα κι ο έρωτας είναι απελπισμένος, χωρίς ανταπόκριση, αλλά και χωρίς εξάρσεις, μια βουβή απόγνωση που επιμένει να προσπαθεί με πλήρη επίγνωση της ματαιότητας.
Το σύμπαν που δημιουργεί ο Bolaño είναι πραγματικά γοητευτικό. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέχρι τέλους να μην ενδώσει σε εύκολες λύσεις και απαντήσεις, με αποτέλεσμα το βιβλίο να ακολουθεί τον αναγνώστη ακόμα και μετά το τέλος του, αφήνοντας επίγευση που διαρκεί. Για τους φίλους του Bolaño, ειδικότερα, δίνεται η ευκαιρία να ανιχνεύσουν τα πρώτα του βήματα ως μυθιστοριογράφου. Το εξαιρετικά ευτυχές είναι ότι δεν θα απογοητευτούν καθόλου.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
