Ακάκιε, Κώστας Κρομμύδας, Εκδόσεις Διόπτρα
Tο 2014 ο Κώστας Κρομμύδας ξεκίνησε την συνεργασία του με τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ με το βιβλίο του «Ογκρέσα». Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Μη με λησμόνει». Ακολούθησε το 2016 το έργο του με τίτλο «Ουρανόεσσα», το οποίο βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση» το 2017 από το Public και το 2018 κυκλοφόρησε το «Μυρωδιά από σανίδι» και επανακυκλοφόρησε το πρώτο του έργο με τίτλο «Η ζωή που έλειπε». Πλέον όλα τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ακολουθούν το «Μια νύχτα ακόμη», το 2019 και τον Μάιο του 2020 το βιβλίο με τίτλο «Εβόρα». Το δέκατο βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο «ΑΚΑΚΙΕ» κυκλοφόρησε και πάλι από τις Εκδόσεις Διόπτρα, τον Μάιο του 2021.
Στο «ΑΚΑΚΙΕ» ο τίτλος είναι μια κλητική προσφώνηση που αποτέλεσε το σλόγκαν διαφημιστικής καμπάνιας πριν από πολλά χρόνια, που κανείς δεν ξέχασε από τους παλιούς και είναι γνωστός ακόμα και στους νεότερους. Ο Ακάκιος είναι και ο κεντρικός ήρωας αυτής της μυθιστορηματικής βιογραφίας. Μυθιστορηματική βιογραφία γιατί ο συγγραφέας κατάφερε να συνδυάσει την πραγματική ιστορία με τη μυθοπλασία με θαυμαστό τρόπο. Η ενδελεχής έρευνα και οι πληροφορίες που συγκέντρωσε ο συγγραφέας για τον κεντρικό του ήρωα ήταν πολλές. Όχι όμως όλες. Έτσι, τα κενά τα σκιαγράφησε ο ίδιος με την πένα του προσθέτοντας φανταστικά πρόσωπα πλάι στα πραγματικά.
Αυτή τη φορά, ο Κρομμύδας επιλέγει έναν άντρα για κεντρικό χαρακτήρα, τον Λευτέρη. Ένα παιδί που ένα χρόνο μετά την γέννηση του το 1917, θα χάσει την μητέρα του από την πανδημία της Ισπανικής γρίπης. Δεν ένοιωσε ποτέ τη μητρική αγάπη, δεν είδε ποτέ τη μορφή της μητέρας του αφού δεν υπήρχε καμία φωτογραφία της. Ανήσυχο πνεύμα. Ήθελε να μάθει, ήθελε να προοδεύσει. Από πολύ μικρός μπήκε στο μεροκάματο όχι όμως για να μείνει μόνο σε αυτό. Είχε όνειρα. Ήθελε να ανοίξει τα φτερά του. Όμως οι εποχές είναι δύσκολες. Τόσο πριν από τον πόλεμο όσο και μετά από αυτόν. Όμως ο Ακάκιος πιστεύει ότι θα έχει τις ευκαιρίες του και δε θα πρέπει να αφήσει καμιά να πάει χαμένη.
«…Να θυμάσαι πως θα έχεις πολλές ευκαιρίες. Μην αφήσεις καμιά να πάει χαμένη και προπαντός μην αφήσεις τίποτα στην τύχη. Αυτό είναι το μυστικό.” Άρπαξέ τες, βάλ΄τες στο σάκο με τα όνειρα μα μην ξεχάσεις… Να είσαι πάντα άνθρωπος…»
Παρακολουθεί τις συζητήσεις του αφεντικού του, προσπαθεί να διαβάσει τα σημεία των καιρών αλλά και να δει ποια δραστηριότητα θα ήταν αυτή που θα είχε επιτυχία στο μέλλον.
«…Μείνε ελεύθερος στην ψυχή, αιχμαλώτισε κάθε ιδέα που θα γίνει ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για σένα, αλλά για τους γύρω σου. Σχεδίασε, οραματίσου, δούλεψε, βάλε την σκέψη σου να χτίσει μεγαλόπρεπες εικόνες για το μέλλον μα έχε πάντα στην άκρη του μυαλού σου πως πρέπει πρώτος να σκάψεις για να ρίξεις τα θεμέλια. Ζήσε, χαμογέλα, μάζεψε στις αποσκευές σου συμβουλές που θα σε κάνουν καλύτερο και λάθη που θα σε διδάξουν. Άνοιξε δρόμους με τις πράξεις σου, γράψε με κεφαλαία γράμματα στις σελίδες που ανοίγονται μπροστά σου κάθε μέρα. …»
Το σπουδαιότερο προτέρημά του πιθανώς να ήταν ότι ήξερε να επιλέγει ανθρώπους. Τόσο τους φίλους του όσο και τους συνεργάτες του. Ανθρώπους, με τους οποίους δέθηκε και ουδέποτε προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, αλλά συνοδοιπόρησε με εντιμότητα και ευθύτητα.
«…Αγάπα, με όλο σου το είναι αφήνοντας συναισθήματα να ριζώσουν βαθιά μέσα σου. Γίνε αγκαλιά, παρηγοριά. Άφησε την καρδιά σου να κρατήσει δίπλα της τους εκλεκτούς, εκείνους που επέλεξαν να βαδίζουν πλάι σου, χτίσε σε κάθε χτύπο της απάγκιο για να τους προστατεύσεις…»
Ο Λευτέρης μπορεί να είχε όνειρα και φιλοδοξίες αλλά πάνω από όλα ήταν άνθρωπος. Βοηθούσε χωρίς ανταλλάγματα ακόμα και αυτούς που τον φθονούσαν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έκανε τα στραβά μάτια αφήνοντας κάποιους να πιστεύουν ότι τον κορόιδεψαν. Μα ο ίδιος ήθελε να τα έχει καλά με τον εαυτό του. Μπορεί να δημιούργησε μια τεράστια περιουσία όμως το φιλανθρωπικό του έργο, ήταν και αυτό τεράστιο. Και ίσως και αυτό να είναι ένα από τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας. Το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει κάποιος τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά χωρίς να ξεχνά ποτέ από πού και πώς ξεκινήσαμε και κυρίως να μην ξεχνά ποτέ την ανθρωπιά που πρέπει να έχει και με αυτή να προχωράει στη ζωή.
«…Ξεκίνα για το ταξίδι της ζωής γυμνός, αγνός, απαλλαγμένος από φόβους, με καθαρό το μέτωπο κι όνειρα γεμάτα χρώμα. Προχώρα, μη διστάσεις και φτάσε όπου μπορείς, ακόμα κι εκεί που τρέμει η ψυχή σου, μα μην ξεχάσεις… Να είσαι πάντα άνθρωπος. Να σπέρνεις ελπίδες και καλοσύνη στο διάβα σου, να απλώνεις το χέρι για να δώσεις, όχι μόνο για να πάρεις. Να είσαι το παράδειγμα που θα φωτίζει πρόσωπα και δεν θα σκοτεινιάζει συνειδήσεις…»
Ο Λευτέρης είχε μια τεράστια επιχειρηματική επιτυχία η οποία οφειλόταν στην πεποίθηση του ότι όταν κάνεις κάτι με τα χέρια είσαι εργάτης, όταν βάζεις και το μυαλό είσαι τεχνίτης αλλά όταν βάζεις και την καρδιά είσαι καλλιτέχνης με ταλέντο. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος άνοιγε το δικό του μονοπάτι ακόμα και όταν δεν υπήρχε δρόμος μπροστά του. Όμως πέρα από την όποια οικονομική και κοινωνική του επιτυχία που είναι αδιαμφισβήτητη και μόνο από την εταιρεία κολοσσό που έχτισε, είχε το μεγαλύτερο κέρδος που μπορεί να έχει άνθρωπος. Την αγάπη που εισέπραξε μα και που πρόσφερε. Γιατί χορταίνει καλοσύνη αυτός που την χαρίζει απλόχερα. Και όταν έκλεισε τα μάτια του στο πρόσωπο του είχε αποτυπωμένο το χαμόγελο της αγάπης.
Και αν και το βιβλίο είναι μυθιστορηματική βιογραφία δηλαδή ο συγγραφέας από θαυμασμό σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και στις πράξεις του έχει την πρόθεση να αποτυπώσει με την γραφή του και να το αφήσει για πάντα κληρονομιά στις επόμενες γενιές, η κοινωνική χροιά όλου του έργου είναι φανερή. H προσφορά, το όραμα, η θέληση, το πείσμα και η πίστη στον εαυτό μας, η προσπάθεια η σκληρή δουλειά και η αγωνιστικότητα για την επίτευξη των στόχων μας, η υπομονή, ο μόχθος, η δημιουργία, η ανθρωπιά είναι μερικές από τις έννοιες που πραγματεύεται με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ο συγγραφέας.
Αποκτήστε το βιβλίο
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
