***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Άμνετ, Μάγκι Ο’ Φάρελ, Εκδόσεις Ψυχογιός
Ύστερα από μια μεγάλη έρευνα για τον Σαίξπηρ και την προσωπική του ζωή η Μάγκι Ο’ Φάρελ υπογράφει ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα για να φωτίσει τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, ανάμεσα στα δίδυμα αδέλφια αλλά και τις σχέσεις που δοκιμάζονται όταν συναντηθούν με τη μεγάλη απώλεια του θανάτου. Παράλληλα αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο ο πόνος μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη διεκδικώντας την αθανασία σαν αντίδοτο απέναντι στον θάνατο.
Ένα γεγονός εξαιρετικής σημασίας για τον Σαίξπηρ, αυτό του θανάτου του γιου του είναι η αφετηρία για τη συγγραφέα από όπου ξεκινά την εξιστόρηση μιας ιδιαίτερα γοητευτικής ιστορίας. Ο Άμνετ είναι ο εντεκάχρονος γιος του που πέθανε, σύμφωνα με τις ιστορικές πληροφορίες το 1596, πιθανόν θύμα του λοιμού που είχε ενσκήψει εκείνη την εποχή. Ο Σαίξπηρ, τέσσερα χρόνια μετά ον χαμό του παιδιού του, θα γράψει τον Άμλετ, ένα έργο παγκόσμιας σημασίας.
Η συγγραφέας όμως δεν στέκεται μόνο σ’ αυτό. Στον αφηγηματικό της κόσμο ο Σαίξπηρ είναι απλώς ένας τυχαίος πατέρας που χάνει το παιδί του. Με ευρηματικό τρόπο η αφήγηση επικεντρώνεται στην Άγκνες, τη σύζυγό του, στο πρόσωπο της οποίας αποτυπώνεται ο σπαραγμός της απροσδόκητης απώλειας. Η Άγκνες είναι η γυναίκα που κινεί τα νήματα της ιστορίας. Ένα αερικό που περνά τον χρόνο της στον μαγισσόκηπό της, όπου καλλιεργεί βοτάνια και μεταφέρει τις γνώσεις της για τις ιαματικές τους ιδιότητες στους συντοπίτες της, ζει με τα πεθερικά της και μεγαλώνει τα τρία τους παιδιά με τον ίδιο τον Σαίξπηρ να βρίσκεται στο Λονδίνο. Πολύ σύντομα θα μετατραπεί από μια ανέμελη χωριατοπούλα στη μάνα που θρηνεί τον χαμό του παιδιού της και θα ταχθεί εναντίον του άντρα της όταν αυτός αποφασίσει να γράψει ένα έργο χρησιμοποιώντας το όνομα του νεκρού τους παιδιού. Βλέποντας τα πράγματα από διαφορετική οπτική η Άγκνες δε θα του συγχωρήσει ποτέ την εκμετάλλευση του ονόματος του παιδιού τους.
Με έντονο το λυρικό στοιχείο και περιγραφές που θυμίζουν αρχαία τραγωδία η συγγραφέας καταφέρνει να περάσει στην αφήγησή της με έναν γοητευτικό τρόπο, λαογραφικά στοιχεία της εποχής του Μεσαίωνα στην Αγγλία και να ανασυστήσει την εποχή. Παράλληλα, απομυθοποιώντας τον μεγάλο συγγραφέα παρακολουθεί τα ίχνη του ως ενός απλού ανθρώπου αλλά και την ιστορία της οικογένειάς του και καταγράφει όλους τους λεπταίσθητους ψυχικούς κραδασμούς που συνταράσσουν τη ζωή του. Χωρίς ουδέποτε να τον κατονομάζει αλλά διατηρώντας τα στοιχεία εκείνα που διαμόρφωσαν τον ψυχισμό του Σαίξπηρ στη διάρκεια της ζωής του αποδίδει τους ήρωές της και τις αντιδράσεις τους αδρά και ιδιαίτερα γλαφυρά. Η Φάρελ άλλωστε δεν ενδιαφέρεται να αποδώσει τη βιογραφία του συγγραφέα. Αυτό που την απασχολεί είναι η εμβάθυνση στη σχέση της τέχνης με τον θρήνο, την απώλεια, τον υπέρτατο πόνο και η συνύφανσή τους. Η αναδίφηση του ιστορικού στοιχείου με τη μυθοπλασία και η ερμηνεία αυτής της μυθοπλασίας. Έτσι τολμά να αψηφήσει την ανάδειξη του κορυφαίου συγγραφέα ως κεντρικό ήρωα αυτής της ιστορίας και δίνει φωνή σε μια γυναίκα που έζησε όλη της τη ζωή στη σκιά του και ταυτόχρονα στην απουσία του. Για να αναδείξει καλύτερα την μετουσίωση ενός τεράστιου πλήγματος σε αγάπη, καθώς μόνο με την αγάπη η ανθρώπινη εμπειρία μπορεί να γίνει υποφερτή.
Το βιβλίο έχει τιμηθεί με το Βραβείο Women’s Prize for Fiction. Το BBC το ανακήρυξε ως το καλύτερο βιβλίο του 2020, οι Sunday Times το θεώρησαν Μπεστ Σέλερ, οι New York Times το συμπεριέλαβαν ανάμεσα στα δέκα κορυφαία βιβλία του 2020 ενώ το αναγνωστικό κοινό, σε όλες τις χώρες που κυκλοφόρησε το αγάπησε αμέσως. Στην ελληνική έκδοση τη μετάφραση του βιβλίου υπογράφει ο Αύγουστος Κορτώ.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
