***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Το νέο μυθιστόρημα της Ιωάννας Γκανέτσα με τίτλο «Το άνθος της ζωής» μας συστήνει έναν κόσμο που μέσα από τον έρωτα καρποφορεί την ελπίδα της ζωής. Στην υπόθεση συναντάμε τον Οδυσσέα ο οποίος μετακομίζει στο Εδιμβούργο για να εργαστεί ως γεωπόνος-ερευνητής στον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο και εκεί, μαζί με ένα πλήθος νέων εικόνων και καταστάσεων, θα γνωρίσει τη αιθέρια Φρέγια και μαζί της θα ισορροπήσει την ύπαρξή του στον παθιασμένο έρωτα και τα γλυκά (ή πικρά!) παράφερνά του.
«Όλοι μας κάποιες φορές επιλέγουμε να μην εκδηλώσουμε την απόλυτη πραγματικότητά μας. Η αλήθεια μας δεν είναι για όλους και ούτε την αξίζουν όλοι. Επιλέγουμε πού θα φανερωθούμε ολοκληρωτικά»
«Το άνθος της ζωής» από τις πρώτες του σελίδες σε συνεπαίρνει με τη ροή του και δείχνει γραμμένο από το χέρι μιας δυναμικής νέας φωνής που γνωρίζει για τι μιλάει. Αποτελεί μια συναισθηματική καταβύθιση στον ίδιο τον έρωτα (ως δύναμη που ορίζει τις ζωές) και οι ήρωες του ατενίζουν το πάθος άλλοτε ως καταλύτη πράξεων κι άλλοτε ως διαφυγή προς το όμορφο και το ιδανικό. Πολλά στη ζωή ωστόσο δεν είναι ιδανικά, γι’ αυτό και οι θέσεις των ηρώων, αναπτυγμένες τόσο από την οπτική των ανδρών όσο και των γυναικών, διαξιφίζονται ή συμπορεύονται μέσω των όσων βιώνουν και καταθέτουν. Ανάμεσα στο πάθος των κεντρικών ηρώων, πλήθος δευτεραγωνιστών με τις δικές τους θέσεις και εντέλει το αποτέλεσμα είναι ένα ερωτικό ψυχογράφημα που τοποθετεί τα διλήμματά του επιχειρώντας να ωθήσει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας συστήνοντας τη θέση πως μέσω του έρωτα ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Επιχειρεί (και το πετυχαίνει) μια διχοτόμηση στις θέσεις του ρομαντικού πρίσματος έναντι της σκληρής πεζής πραγματικότητας και ετούτο αναπτύσσεται μέσα από τις συζητήσεις των ηρώων και τις φιλοσοφίες τους πέριξ της δυνάμεως που λέγεται «Ζωή» όταν εκείνη ενεργοποιείται από τον έρωτα.
«Δε νομίζω πως υπάρχει πραγματική ευτυχία διαρκείας. Μόνο για στιγμές μπορούμε να μιλάμε. Πώς μπορείς να μετρήσεις την ευτυχία, άλλωστε; Ή την αγάπη; Ή τον φόβο, τον πόνο, τον έρωτα; Ποιος ορίζει την κλίμακα, την αρχή, το τέλος, τα διαστήματα; Ποιος ορίζει το δυνατό, το πολύ, το λίγο; Ο καθένας έχει σαν μέτρο σύγκρισης τον εαυτό του και τις εμπειρίες του»
Ροή εφαπτόμενη στις εικόνες και τις ρεαλιστικές σκηνές, αγκαλιασμένη από τον κόσμο της φύσης που αγγίζει πανανθρώπινα την ψυχή και σελίδες διάχυτες με τα χρώματα των λουλουδιών. Διαφαίνεται στο βιβλίο η αγάπη και η έρευνα της συγγραφέως για τα διάφορα είδη φυτών και άνθεων που αναφέρονται, όμως ετούτο λειτουργεί εν είδει χορού σε ένα έργο που πρωτοστατεί μια στρωτή ιστορία που διατηρεί άμεση σύνδεση με τη φιλοσοφία καθώς οι ήρωες μέσα από τον κύκλο τεσσάρων εποχών, ανθοφορούν και οι ίδιοι από τις πράξεις και τις αποφάσεις τους.
Αλήθειες και μυστικά, μοναξιά και ενατένιση, συγκρούσεις και υποχωρήσεις, πάθη και μέθη έρωτα, λάθη και αποτολμήσεις, φόβος του απροσδόκητου, ανέπαφο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον, στο σύνολό της μια ιστορία που τρέχει και ουσιαστικά μιλάει για την απόφαση που οφείλει να πάρει κάποιος στη ζωή του και να αφεθεί στον έρωτα και το ανθοφόρο του ταξίδι.
Συνοδέψτε το ακούγοντας τον δίσκο «Flowers» των Echo & The Bunnymen.
Bιογραφικό: Η Ιωάννα Γκανέτσα είναι αστυνομικός και συγγραφέας. Αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικές σελίδες από το 2012, γράφει λογοτεχνικά κείμενα, ποίηση και μυθιστορήματα για μικρούς και μεγάλους. Το πρώτο βιβλίο της «Ο έρωτας δε θέλει τίτλο» κυκλοφόρησε το 2014. Έχει παρακολουθήσει παιδαγωγικά μαθήματα στο Βρετανικό Συμβούλιο και είναι κάτοχος πτυχίου του Πανεπιστημίου Cambridge, ως καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας. Γνωρίζει επίσης γαλλικά και ισπανικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της Δράσης Αστυνομικών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
