Αποτεφρώσεις, Κατερίνα Ταγαρά, Εκδόσεις Βακχικόν

D Minor

12 February 2022

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

***Αποτεφρώσεις,* *Κατερίνα Ταγαρά, Εκδόσεις Βακχικόν***

Γράφω για ποιήματα σημαίνει ξεχνώ όσα έχω φανταστεί. Και αφήνω όλα τα παράθυρα ανοιχτά, να υποψιαστώ αν το μπορέσω, το ένστικτο. Πίσω από τους τοίχους της φυλακής μου κάποτε ακούω μια φωνή. Δεν μοιάζει σε τίποτε με τους τυμβωρύχους που ξέσκισαν τις ζωές μας. Είναι μια φωνή κοριτσιού μεγαλωμένη μες σε αυτό το χρονικό. Την φαντάζομαι να φωτογραφίζεται μες στο φως, κόντρα στους προβολείς που δεν αφήνουν τίποτε κρυφό μες σε αυτόν τον αιώνα. Χτυπώ ρυθμικά, μαθαίνω τον κώδικα από την αρχή, το κορίτσι μου εμπιστεύεται πράγματα μεταφυσικά, όπως την ηλικία της βροχής και το βρεγμένο πρόσωπο της ζωής. Πριν σας πω οτιδήποτε άλλο, ένας ποιητής στον δρόμο σου σημαίνει τοπία ακατόρθωτα και ορίζοντες εκεί που άλλοτε υπήρξε το χολ, το σαλόνι, ο μεγάλος διάδρομος, ο αχανής. Ένας ποιητής είναι μια ευτυχία που δεν αξίζει σε αυτήν την εποχή. Η φωνή κάνει κομμάτια εκείνο το νυχτερινό μπλε και από παντού πέφτει φως. Χώρες εξωτικές, ερημωμένες βγαίνουν στις επιφάνειες και όλα μας μορφώνουν από την αρχή με σημασίες αλαργινές. Μα κυρίως αφάνταστες.

Σαν τα ποιήματα της Κατερίνας Ταγαρά που δεν μας αξίζουν. Η συλλογή της Αποτεφρώσεις από τις πιστές στην σύγχρονη, ελληνική ποίηση εκδόσεις Βακχικόν συνιστά την παρθενική εμφάνιση της Κατερίνας. Γεννημένη στην Θεσσαλονίκη, ζει στην Αθήνα και γράφει. Διχάζεται και προχωρεί όπως κάνει κάθε ψυχή στοχαστική. Οι στίχοι της ακούγονται πίσω από θορύβους εκκωφαντικούς, μικροί, μεγάλοι θάνατοι, θάλασσες, νευρικοί κλονισμοί, σουίτες, ο κόσμος φλέγεται πίσω από τις λέξεις τις απλές, τις ζωντανές, που όσο διαβάζονται μες στον ρυθμό τους μεταμορφώνονται σε βιώματα και μας αγγίζουν. Είναι χειρονομίες, λέξεις που αν δεν τις πήρε ο άνεμος ήταν για να μπουν σε τούτη εδώ την συλλογή που παλεύει με τις στάχτες. Στις Αποτεφρώσεις την πρώτη, ποιητική συλλογή της Κατερίνας Ταγαρά κάποιος γράφει για δύο, ακριβώς όπως σώζεται στα ημερολόγια του Καμύ. Ο κόσμος ανατρέπεται, στην καρδιά μας φθάνει μια ανταπόκριση, η αξιοπρέπεια εκείνων των τριών γυναικών στο ποίημα Suite Νο2 καθίσταται μια μαρτυρία. Στο πλάι της ζωγράφοι και η δημοτική επανάληψη, έκφραση συλλογική και εμπέδωση του μυστικού ρυθμού που σαρώνει τον κόσμο. Φιλμ κινηματογραφικά μες σε καταιγισμό μιας δόξας πικρής, ενός χρόνου που μετριέται με τις φθορές, την κούραση, την απώλεια. Την μνήμη. Είναι γραμμένο μες στις σελίδες του Γκαίτε πως το ύψιστο δεν είναι άλλο από το να εκπληρώνεις ευχές, στραμμένος προς το φως. Ίσως αυτό να ερμηνεύει περισσότερο από όλα τους στίχους της Κατερίνας Ταγαρά που ανασύρει, παρατηρεί, βάζει φωτιά στο δευτερόλεπτο, μιλά κοφτά, φτιάχνοντας μια ποίηση ζωντανή και ηλεκτρισμένη. Η τέχνη της δεν είναι άκαμπτη, επιδιώκει την συναλλαγή και την φωτίζει.

Ανατρέχω στις σημειώσεις που κλείνουν ιδανικά με την παράθεση ενός αποσπάσματος του Εκκλησιαστή τις Αποτεφρώσεις των εκδόσεων Βακχικόν. Ορισμένες φορές στο τέλος μιας μικρής συλλογής κρύβονται όλα τα κλειδιά. Διαλέγω την σουίτα υπ΄αριθμόν δύο για cello του J.S. Bach. Η Κατερίνα Ταγαρά βάζει τις λέξεις και ετούτο το σημείωμα διαλέγει για σκηνή του αγαπημένη εκείνη των τριών γυναικών, καθώς ανεβαίνει η μουσική. Τα πρόσωπα στην φωτογραφία ζωντανεύουν, ήχος κυμάτων που παίρνουν τις φωνές, ζεστός αέρας και η μοναξιά που καίει τον τόπο. Κάτι εντός μου επιβάλλει μια απόσταση, οι στίχοι της Κατερίνας σφραγίζουν την αίσθηση. Και εγώ δοκιμάζω τις γραμμές των σωμάτων που καίει ο ήλιος, τότε και τώρα, αρνητικά από φιλμ κατά μήκος της ακτής, χρόνος και κάτι λίγα εφόδια για την άλλη πλευρά. Εκεί, που μας προσμένει είδωλο δικό μας αγαπημένο. Τότε που η μοίρα μας δεν είχε γραφτεί ακόμη. Κοιτάζω τις απόμακρες φιγούρες, ο Έντουαρντ Χόπερ κάνει τις τελευταίες διορθώσεις ώστε η μοναξιά να μοιάζει με τον εαυτό της.

Η θαυμάσια οικονομία, η σκόπευση των στίχων της Κατερίνας Ταγαρά που απευθύνονται στο φως, αυτός ο θησαυρός εκεί έξω και η παγωμένη, νεκρή Ζαν, μια μελαγχολία σαν αυτή που γεννά ο πιο άγριος ήλιος. Σκηνές μικροτεχνίες του Κορνέλ, αυτόνομα μέρη για να απαγκιάζουν τα ποιήματα. Ρυθμοί που εναλλάσσονται, η σκόνη των αιώνων και τα στολίδια της θαλάσσης συνθέτουν τα σύμπαντα της Κατερίνας Ταγαρά. Ενορχηστρωτής αυτής της συμφωνίας που φέρνουν οι εκδόσεις Βακχικόν στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης, ελληνικής ποίησης η μουσική και τα κλειδιά της. Όλα τα υπόλοιπα διαμορφώνουν αυθύπαρκτες ιστορίες με δική τους μοίρα, σωροί από σκηνικά απαρατήρητα που η εξαιρετική Κατερίνα Ταγαρά τα κάνει να περνούν από μπροστά μας, δαπανώντας την φόρμα σε αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι ρίζες τους θα παραμείνουν μυστικές μα ποιος θέλει να εξηγήσει την ποίηση;

Οι Αποτεφρώσεις που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν δικαιώνουν στίχο τον στίχο την ύπαρξή τους. Συνομιλούν με την φύση, τους ανθρώπους, την φιλία και τον χρόνο, περιέχουν εντός τους την στερνή, αιφνίδια κατάπληξη. Τα πρόσωπα της Κατερίνας Ταγαρά ενσαρκώνουν την ταραχή του βυθού. Και ριγούν ιδανικά στην πρώτη της εμφάνιση με μια συλλογή γεμάτη εξαίσιες φωτογραφίες. Από τις εκδόσεις Βακχικόν.