Διήγημα: «Σαύρας» από την Μαργιάννα Χύμου
Ο γιατρός ήταν κάθετος. Έπρεπε να κάνω την εγχείρηση άμεσα: «Σε δυο, τρεις μέρες το πολύ. Μπορεί να μην το καταλαβαίνετε, αλλά κινδυνεύετε. Έχετε οικογένεια; Φανταστείτε για ένα λεπτό τον πόνο που θα τους προκαλέσετε. Σας παρακαλώ, για τελευταία φορά, ακούστε με και συνεργαστείτε!» «Θα πονέσω;» Ο γιατρός χαμογέλασε τρίβοντας τα χείλη του με […]
Διήγημα: «Θα με βρεις μπροστά σου», γράφει η Φανή Ματσινοπούλου
Στον Αντώνη, για πάντα και πέρα από τον χρόνο… Κι όσο ζω κι όσο μαθαίνω, τόσο νιώθω αλίμονό μου το βαθύ και το μεγάλο κι απροσμέτρητο κενό μου «Αποχαιρετισμοί στη μουσική» Ναπολέων Λαπαθιώτης «Αυτό ακριβώς! Θα με βρεις μπροστά σου, όπου και να πας κάθαρμα. Κι όλα εσείς τα μαυριδερά καθάρματα, θα […]
Τα βουρλισμένα νερά, γράφει η Αγλαΐα Παντελάκη
Θα ζήσεις. Έκανα λάθος. Μου έχουν πει «κόπηκες», «χωρίζουμε», «απολύεσαι», «θ α π ε θ ά ν ε ι ς». Τα είχα υπομείνει και ξεπεράσει όλα. Τίποτα από αυτά δεν μπορούσε να συγκριθεί με εκείνο το «θα ζήσεις». Δεν απαρνιέμαι τη ζωή. Ούτε ταλαιπωρήθηκα καθόλου στο διάστημα που υποτίθεται ότι νοσούσα από […]
Διήγημα: «Μία, δύο, τρείς φωνές» της Κώστιας Κοντολέων
Μια μέρα ακριβώς σαν και σήμερα, μια χρονιά πριν, εγώ η Άννα πρωτότοκη κόρη του Δημητρού και της Φρόσως έζησα την κόλαση της φωτιάς, το παγωμένο άγγιγμα του θανάτου. Ήταν στα έκτα μου γενέθλια που έμελλε να είναι και τα τελευταία μου. Κείνος ο ντελάλης, άγγελος θανάτου είχε βγει από νωρίς στην πόλη, σ’ ανηφοριές […]
Διήγημα: « Ούτε ένα κόκαλο χαμένο » του Αιμίλιου Σολωμού
Προς εφημερίδα «Σύγχρονη πόλη» Αγαπητή σύνταξη, Είναι η πρώτη φορά που επικοινωνώ μαζί σας και θεωρώ χρέος μου να εκφράσω την εκτίμησή μου για το εξαίρετο έργο που επιτελείτε. Παρακαλώ, δεχθείτε τον απεριόριστο σεβασμό μου για το δημοσιογραφικό λειτούργημα, το οποίο με τόσο μοναδικό τρόπο εσείς ξέρετε να τιμάτε. Επειδή τόσος πολύς λόγος γίνεται τελευταία […]
«Άσε τους ποιητές στην ησυχία τους» [ Διήγημα, Χρήστος Χ. Θεοφιλάτος, Παρατηρήσεις ενός κυνηγού σε επικίνδυνο έδαφος ]
Ήταν ένα από κείνα τα δείπνα μεσήλικων διανοουμένων σε σπίτι. Συγκεκριμένα, σε μια μονοκατοικία στο Παλαιό Ψυχικό. Το πλείστον της αποψινής συντροφιάς ανήκε με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. (Αυτό πάλι, γιατί όποιος θεωρούνταν διανοούμενος θα ’πρεπε σώνει και καλά να δηλώνει και προοδευτικός ποτέ μου δεν το εννόησα. Αλλά εν πάση […]
”The dancer’s last move”, A short novel by Tessy Baila [ Dedicated to Palestinian dancer Hassan Rabeh ]
Dedicated to the memory of the Syrian dancer Hassan Rabeh who committed suicide in June, 2016 “Every movement of the dancer on the stage needs to be performed with passion, this is art. Remember, Hassan, the greatest moment in the show is the dancer’s last move. You close your eyes and let go in […]
Εφιάλτες & Παραμύθια Rumpelstiltskin από τον Αντώνη Τουμανίδη
Φλόγες, φλόγες που δυνάμωναν και μετέτρεπαν τη χωρίς αστέρια νύχτα σε μέρα. Τη στιγμή που οι φλόγες έμοιαζαν σχεδόν να αγγίζουν τον ουρανό, ακούστηκε εκείνο το στριγκό γέλιο που αντήχησε ως το πιο απόμερο σημείο του σκοτεινού δάσους και το οποίο τρόμαξε μέχρι και τα πουλιά στα κλαδιά των δέντρων αναγκάζοντας τα […]
Το χρονικό μιας αυτοθέλητης εξόδου, της Τέσυ Μπάιλα
Έγειρε γλυκά και αποκοιμήθηκε. Στα βουρκωμένα λιμανίσια νερά. Στη μόνη σίγουρη αγκαλιά. Στράφηκε προς τη θάλασσα για να βρει τη γαλήνη σε μια αυτοθέλητη έξοδο. Όχι, η πράξη του δεν ήταν μια πράξη διαμαρτυρίας απέναντι σε όσα τραγικά συνέβαιναν ολόγυρά του τόσα χρόνια. Ούτε μια πράξη απελπισίας. Ήταν απλώς μια πράξη ανάγκης. Της ανάγκης να […]
Conte de Noël, του Γιώργου Γλυκοφρύδη
…στην Ιωάννα 12 Δεκεμβρίου 2015, Παρίσι, 10ο Διαμέρισμα, Rue Chaudron 1. Την ώρα δεν την θυμόταν, αλλά σίγουρα ήταν πρωί ακόμη. Αυτό ήταν δεδομένο. Δεν είχε φάει σχεδόν καθόλου. Ενώ θα έπρεπε. Γερό πρωινό και νωρίς πολύ. Το ξημέρωμα. Αλλά εκείνη μάλλον δεν είχε φάει σχεδόν καθόλου. Αν και λογικά, τα πετσοκομμένα φρούτα και τα […]
Ιπτάμενη αναχώρηση, του Παντελή Λιάκα
Η μέρα του ταξιδιού που περίμενε τόσο καιρό είχε επιτέλους φτάσει. Ο μόλις δέκα ετών Ορέστης είχε ετοιμάσει καιρό τώρα- μέρες, ίσως και μήνες- τις αποσκευές που θα τον συντρόφευαν στο όνειρό του. Δεν περίμενε να περάσει η ώρα και να βρεθεί πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου που θα τον μετέφερε στο όμορφο νησί της […]
”Θα γυρίσεις”, από τον Παντελή Κυραμαργιό και την καλλιτεχνική κολεκτίβα ΠΛΕΓΜΑ
Το “πλέγμα” είναι μία καλλιτεχνική κολεκτίβα που ιδρύθηκε το περασμένο φθινόπωρο. Με επίκεντρο το ανέκδοτο διήγημα του Παντελή Κυραμαργιού “Ως την άκρη της κλωστής”, τα μέλη της κολεκτίβας γράφουν τραγούδια, σκηνοθετούν βίντεο και φιλοτεχνούν πίνακες ζωγραφικής. Τελικός προορισμός για το πλέγμα είναι η κυκλοφορία ενός πολύχρωμου κουτιού με τα όλα τα έργα συγκεντρωμένα και το […]
“Για σένα άλλαξα Θεο”, από τον Παντελή Κυραμαργιό και την καλλιτεχνική κολεκτίβα ΠΛΕΓΜΑ
Το “πλέγμα” είναι μία καλλιτεχνική κολεκτίβα που ιδρύθηκε το περασμένο φθινόπωρο. Με επίκεντρο το ανέκδοτο διήγημα του Παντελή Κυραμαργιού “Ως την άκρη της κλωστής”, τα μέλη της κολεκτίβας γράφουν τραγούδια, σκηνοθετούν βίντεο και φιλοτεχνούν πίνακες ζωγραφικής. Τελικός προορισμός για το πλέγμα είναι η κυκλοφορία ενός πολύχρωμου κουτιού με τα όλα τα έργα συγκεντρωμένα και το […]
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (κεφάλαια 25 & 26), του Γιώργου Πανόπουλου
«Και μη σας φαίνεται παράξενο. Γιατί κι ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Σας επαναλαμβάνω. Μη με θεωρήσει κανείς ανόητο. Αν όμως δε γίνεται αλλιώς, πάρτε με […]
«Τηγανητή πατάτα», του Πασχάλη Πράντζιου
Με λένε Σοφία κι είμαι σαν τηγανητή πατάτα. Τώρα θα μου πείτε, πώς είναι ένας άνθρωπος σαν τηγανητή πατάτα. Κατ’ αρχάς, ποιος σας είπε ότι είμαι άνθρωπος – είμαι γυναίκα και μάλιστα γυναίκα στην κατηγορία της τηγανητής πατάτας. Το ‘ξερα από μικρή ότι είμαι έτσι, μα πρώτη φορά το συνειδητοποίησα όταν το είπα στο φίλο […]
Je suis Charlie ή αλλιώς… είμαι ελεύθερος, της Τέσυ Μπάιλα
Ο δρόμος στην Πανεπιστημίου ήταν παγωμένος και ο Γεράσιμος, κάθε τόσο, προσπαθούσε να ισορροπήσει επάνω στην ολισθηρή του επιφάνεια, περπατώντας με τα χέρια βαθιά μέσα στις τσέπες και το κεφάλι χωμένο μέσα στο φθαρμένο του παλτό. Έκανε κρύο και ένιωθε τον παγωμένο αέρα να περονιάζει το στήθος του. Αυτός ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς. Η […]
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (κεφάλαιo 18), του Γιώργου Πανόπουλου
«Και μη σας φαίνεται παράξενο. Γιατί κι ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Σας επαναλαμβάνω. Μη με θεωρήσει κανείς ανόητο. Αν όμως δε γίνεται αλλιώς, πάρτε με […]
«Ο ΠΑΛΑΒΟΣ ΚΙ Ο ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ» του Πασχάλη Πράντζιου
Ένα παραμύθι από αλλοτινούς καιρούς, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο κι οι άνθρωποι λέγανε ιστορίες πλάι στο τζάκι… Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο αδέρφια κι είχαν και μια γριά μάνα. Ο ένας ήταν παλαβός κι ο άλλος γνωστικός. «Τώρα που πέθανε ο πατέρας σας, λέει η γριά, θα πηγαίνει στα χωράφια ο […]
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (κεφάλαια 9-10), του Γιώργου Πανόπουλου
«Και μη σας φαίνεται παράξενο. Γιατί κι ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Σας επαναλαμβάνω. Μη με θεωρήσει κανείς ανόητο. Αν όμως δε γίνεται αλλιώς, πάρτε με […]
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (κεφάλαιο 7), του Γιώργου Πανόπουλου
«Και μη σας φαίνεται παράξενο. Γιατί κι ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους. Σας επαναλαμβάνω. Μη με θεωρήσει κανείς ανόητο. Αν όμως δε γίνεται αλλιώς, πάρτε με […]
Άρωμα Σαββάτου, Μάης 2001 μ.Χ, του Πασχάλη Πράντζιου
Πόση αγάπη χαμένη, εξοδευμένη, ανυπεράσπιστη… Ανυπεράσπιστη η αγάπη δονείται σε χρόνο ανυπεράσπιστο. Μάης αγνώστου έτους. Απολογία απόψε; Παράπονο; Δε θέλω να ξέρω. Μου φτάνει η ανυπαρξία. Η δική σου. Κι απόψε… Μου φτάνει κι η αγάπη που σέρνεται μαζί μου… κι ας κοιτάζει κουρελιασμένη σα συναντώνται φευγαλέα τα βλέμματα. Τόση αγάπη προδομένη, πλανεύτρα, ανυπεράσπιστη… […]
Το κλειδί, του Παντελή Κυραμαργιού
Όταν είμαστε μικροί ζούμε με μια βεβαιότητα. Ότι γεννηθήκαμε για να ξεχωρίσουμε. Ότι κάποια στιγμή θα πετύχουμε κάτι αδιανόητο. Ένα θαύμα. Θεωρούμε ότι δεν είμαστε σαν όλους τους άλλους. Είμαστε καλύτεροι. Κι αυτό αργά ή γρήγορα θα φανεί. Αργότερα εμφανίζεται η αμφιβολία και πριν καλά καλά το καταλάβουμε η βεβαιότητα υποβιβάζεται σε ελπίδα. Στην πορεία […]
Οι φόβοι του Ιάσονα, του Παντελή Κυραμαργιού
Ο Ιάσονας γεννήθηκε σε ένα χωριό της Βορειοδυτικής Ελλάδας. Το όνομα του δεν αποτελεί κληρονομιά από τους παππούδες του. Οφείλεται στην πεποίθηση των γονιών του ότι ο γιος τους θα μοιάσει στον μυθικό ήρωα αν του δώσουν, ως κίνητρο, το ίδιο βαπτιστικό. Ο πατέρας του τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας έλειπε από το σπίτι. Δούλευε […]
The Belvedere, του Γιώργου Γλυκοφρύδη
Το 1941, ο Χάνιμπαλ, ήταν 8 χρονών. Και ζούσε στο κάστρο της οικογένειας Λέκτερ, έξω από το Βίλνιους, στην Λιθουανία. Όμως, η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, του Χίτλερ, η εισβολή στην Σοβιετική Ένωση, δηλαδή, έχει μετατρέψει τα Βαλκάνια σε κόλαση. Οι Λέκτερ, (ο πατέρας, η μητέρα, ο Χάνιμπαλ, κι η αδερφή του), για να γλυτώσουν τα Ναζιστικά […]
‘Γουρουνιές στο δάσος με τα κίτρινα βατόμουρα’ της Ζέφης Κόλια
Στη μια άκρη του δάσους, εκεί που τελειώνει το μεγάλο βουνό με τις σκοτεινές σπηλιές του, μένουν οι Γουρουνόφατσες. Οι Γουρουνόφατσες είναι μια συμμορία από αγριογούρουνα. Άγρια αγριογούρουνα. Ο Κάφρο ντι Κάφρι είναι ο αρχηγός τους. Μαύρος , χοντρός κι ασκημομούρης. Και πολύ- πολύ κακός. Τόσο κακός, που όλες οι Γουρουνόφατσες θέλουν να του μοιάσουν. […]
Η Γκρούσενκα της Μάρκου Ευγενικού, διήγημα του Αλέξη Σταμάτη
Ο Ηλίας Ταλιμανίδης, ξύπνησε χαράματα, ως συνήθως. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ήταν ένα μικρό κομμάτι ουρανού. Νικηφόρου Ουρανού. Εκεί έμενε. Κάτω από τον Λυκαβηττό. Το φως περνούσε μαλακά από μια μικρή χαραμάδα που άφηνε το σκληρό ύφασμα. Σηκώθηκε, προσπαθώντας για μια ακόμα φορά να μη χτυπήσει πάνω στα βιβλία. Ανακάθισε, και το «σπίτι» του […]
Σταύρος, ο γαύρος του Πασαλιμανιού, της Ζέφης Κόλια
Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε ένας γαύρος που τον λέγαν Σταύρο. Ο Σταύρος ο γαύρος ζούσε με το κοπάδι του στο μεγάλο Λιμάνι, στο Πασαλιμάνι. Ήταν ένας γαύρος νόστιμος, λεβέντης, μάγκας και καραμπουζουκλής, πού όταν κυκλοφορούσε στα πέριξ με την κυρά του τη Μαρίνα τη γαυρίνα, τους ζήλευε ακόμη και ο σπάρος με την […]
Αναζητώντας τον Χεσμένο Χρόνο, του Αύγουστου Κορτώ
Όμως είναι τόσο δύσκολο, τόσο απάνθρωπα δύσκολο να δραπετεύσεις απ’ την ιδέα της μοίρας, αυτής της ευθύγραμμης θεώρησης του χρόνου όπου όλα είναι καθορισμένα, και κάθε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο! Και κρεμασμένες πάνω της σαν μακάβρια φυλαχτά, δεκάδες, χιλιάδες άλλες έμμονες ιδέες, παράλογες αλλά εξ’ ίσου ακαταμάχητες: προλήψεις, φόβοι τυφλών, αδύναμων πλασμάτων, χαμένων στο σκοτάδι. […]