«Πέπλος αγνοίας» Αφιέρωμα στην Αγλαΐα Προβελεγίου, γράφει ο Άλκης Λεμπέσης
«Κ’ ἡ ποίησή μου ἐν ὅσῳ ζῇ θὰ ζήσῃ κ’ ἡ ἐνθύμησή σου μὲσ στῇς καρδιαὶς μ’ αὐτὴν μαζί.» Λένε πως πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει μια ηγερία, μια γυναικεία παρουσία, που άλλοτε τον υποστηρίζει, άλλοτε τον κινητ(ρ)οποιεί έστω και έμμεσα, άλλοτε πάλι τον εμπνέει στις πράξεις του και στο δημιουργικό του έργο. […]
To ποίημα της νύχτας: Η βασίλισσα, του Πάμπλο Νερούδα
Η βασίλισσα, του Πάμπλο Νερούδα Σε ονόμασα βασίλισσα. Υπάρχουν ψηλότερες από σένα, ψηλότερες. Υπάρχουν αγνότερες από σένα, αγνότερες. Υπάρχουν ομορφότερες από σένα, ομορφότερες. Αλλά εσύ είσαι η βασίλισσα. Όταν περπατάς στο δρόμο κανείς δε σε αναγνωρίζει. Κανένας δε βλέπει το κρυστάλλινο σου στέμμα, κανένας δεν κοιτάζει το από κόκκινο χρυσό χαλί που πατάς καθώς περνάς, […]
To ποίημα της νύχτας: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω, της Γαλάτειας Καζαντζάκη
Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω. Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω. Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη. Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό. Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα. Ο τόπος μου, ποιος ήταν; Ποιοι οι δικοί μου; Αν […]
Πέντε ποιήματα της Assoc.Prof. Μακλένα Νίκα από τη συλλογή της: Νιτρογλυκερίνη, Εκδόσεις Τoena
H Assoc.Prof. Μακλένα Νίκα είναι Λέκτορας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Τιράνων, Σχολή Ξένων Γλωσσών, Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας από το 2006. Tο ακαδημαικό ενδιαφέρον της συγκετρώνεται κυρίως στη συγκριτική λογοτεχνία σχετικά με την εξέλιξη του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, Αλβανία και σε άλλες χώρες. Ασχολείται με λογοτεχνικές μεταφράσεις Ελλήνων συγγραφέων και θεατρικών έργων στα Αλβανικά, όπως […]
«Τρία ποιήματα για τον έρωτα και την απώλειά του» του Παναγιώτη Κολέλη
Ουλές Η μοναξιά αντρώνεται μέρα με τη μέρα και ριζώνεται μέσα μου βαθιά. Στις ανεπαίσθητες ώρες της, συνυπάρχεις με αποστεωμένα τοπία. Τα γκρίζα πάρκα υπάρχουν δίπλα μου νωχελικά. Στα σοκάκια τους, μίλαγες για ουτοπία. Ο έρωτας λένε, είναι συναίσθημα με παρωπίδες, καλύπτει τις στιγμές και σβήνει τα κενά. Τη ζωή γεμίζει με άγραφες σελίδες, […]
Σαν σήμερα, το 1819, γεννήθηκε o Walt Whitman
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς ποιητές και ιδρυτής της μοντέρνας Αμερικάνικης ποίησης. Υπέρμαχος του ελεύθερου στίχου, υμνητής της φύσης, του κορμιού, αντρικού και γυναικείου, του παλμού της ζωής σε κάθε έκφανσή του, της δημοκρατίας των μαζών και της ελευθερίας, φιλόσοφος, πανερωτικός, πανθεϊστής, μυστικιστής, βάρβαρος και σαρωτικός, αντισυμβατικός και βέβηλος, οραματιστής κι εμψυχωτής του νεοσύστατου […]
To ποίημα της νύχτας: Ὁ σκαρτάδος, του Γεώργιου Σουρή
Ἕνας σκαρτάδος Βρεττανὸς προχθὲς ἀνέβη μόνος ἀπάνω ᾿στὴν Ἀκρόπολι τὴ δόξα μας νὰ ᾿δῇ, κι᾿ ὅσο τὰς στήλας ἔβλεπε τοῦ θείου Παρθενῶνος, ἐσυγκινεῖτο κι᾿ ἔκλαιε σὰν τὸ μωρὸ παιδί. Τὸν ἔπιασε ντελίριο, τὸν ἔσφιξ᾿ ἡ καρδιά του, κι᾿ ἐστάλαζαν ᾿στὰ μάρμαρα ζεστὰ τὰ δάκρυά του. Κι᾿ ἀμέσως τότε ἔγραψε μὲ φοῦρκα ᾿στὸ Λονδῖνο ῾στὴν Ἄνασσα […]
Όλη σου τη σιωπή την είπε η Ποίηση
Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση. Όλη σου τη σιωπή την είπε η ποίηση. Γιάννης Ρίτσος, από την ποιητική συλλογή Τα αρνητικά της σιωπής ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν, πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων. Ούτε ένα δικό […]
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στον Ιανό της Αθήνας
Για 14η χρονιά, η αλυσίδα πολιτισμού IANOS και περισσότεροι από 70 άνθρωποι του πνεύματος (ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, συνθέτες, τραγουδιστές και δημοσιογράφοι) διοργανώνουν το μεγάλο αφιέρωμα στην ποίηση. Μια αφιερωματική βραδιά που επανέρχεται στον Ιανό για πρώτη φορά μετά την πανδημία covid, την Τρίτη 21 Μαρτίου, στις 19:00. Η φετινή χρονιά είναι αφιερωμένη στα 80 χρόνια […]
To ποίημα της νύχτας: Σε περιμένω παντού, του Τάσου Λειβαδίτη
«Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου, μη χάσεις το θάρρος σου. Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ‘χει καρδιά. Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται να παραμερίσει την καρδιά του. Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων […]
To ποίημα της νύχτας: Σβήσε τα μάτια μου, του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω, τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ. Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ’ρθω σ’ εσένα, και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ. Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω, σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά. Σταμάτησέ μου την καρδιά, και […]
To ποίημα της νύχτας: Η Ομορφιά και το κτήνος, του Δημήτρη Φιλελέ
Ένα ποίημα εμπνευσμένο από το ομότιτλο κολλάζ του καλλιτέχνη Χρήστου Δημούλα Η Ομορφιά και το κτήνος Μάτια που αιωρούνται στο κενό χέρια που βυθίζονται στη στάχτη πόδια τσακισμένα κάτω απ’ τις ερπύστριες σώματα γυμνά απροστάτευτα κι ο ουρανός να στάζει κόκκινη βροχή καρδιές κούφιες, κρατήρες ηφαιστείων κι ένα σεντόνι μαύρο να τυλίγει τον ήλιο […]
To ποίημα της νύχτας: Αμαρτολό, της Γαλάτειας Καζαντζάκη
Στη Σμύρνη Μέλπω, Ηρώ στη Σαλονίκη, στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό∙ τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα. Ο τόπος μου ποιος ήταν; ποιοι οι δικοί μου; Αν ξέρω, ανάθεμά με! Σπίτι – πατρίδα έχω τα μπορντέλα. Ως κ’ οι πικροί μου χρόνοι οι παιδικοί μου, θολές, σβησμένες ζωγραφιές, κ’ είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή […]
To ποίημα της νύχτας: Στις πονηρές ακρογιαλιές, του Χρυσάνθη Κύπρου
Στις πονηρές ακρογιαλιές, του Χρυσάνθη Κύπρου Στις πονηρές ακρογιαλιές πόσοι μηροί βλάστησαν απ’ το κύμα, τι εξαίσια νιάτα με πολύ Θεό, τι καθαρά φωνήεντα! Αχ! Να ΄μουν νέος και στην ποδιά σου να σφαγώ, Μαρίνα των θερινών μας ημερομηνιών. Ο Κύπρος Χρύσανθης, ήταν Κύπριος συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λεύκωσια το 1915 και πέθανε το 1998. Σπούδασε στην Άθηνα Ιατρίκη και εργάστηκε ως παιδίατρος στη Λευκωσία, ενω παράλληλα διδασκε […]
Για τον David Huerta: Ο τρόπος που κλείνουν τα χέρια και άλλες ανεπαίσθητες δυνάμεις αυτού του κόσμου
David Huerta, 8/10/1949 – 3/10/2022 Ο εραστής απελπισμένος δοκιμάζει να την ξυπνήσει. Μα είναι αδύνατο, η Χιονάτη έχει αποκοιμηθεί. Σε κάποια χασιέντα, πνιγμένη μες στο όνειρό της. Πάνω από το νεκροκρέβατο της πετούν στίχοι, πουλιά και τουλίπες καπνού. Η Χιονάτη πεθαίνει μες στην παγωνιά της, υπόλευκο νυφικό και οι στίχοι που χτυπούν στους τοίχους ή κάθονται […]
To ποίημα της νύχτας: Μεγάλο Γράμμα του Τίτου Πατρίκιου
(Απόσπασμα) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη βροχή τη νύχτα ξεκλέβαμε μια μακρυνή μουσική, κι όμως με το μάγουλο πάντα μες στη ζεστή σας παλάμη, ακόμα κι όταν την τραβούσατε […]
To ποίημα της νύχτας: ΠΑΤΙΝΑΔΑ του Αργύρη Εφταλιώτη
Τώρα που η νύχτα πύκνωσε και γέρνει το φεγγάρι που ένα αγόρι ξαγρυπνάει για το χατίρι σου, που το σκοτάδι η γης φορεί κι ο ουρανός τη χάρη, έβγα φεγγαροπρόσωπη στο παραθύρι σου. Έβγα και γλυκοπότισε λουλούδια μαραμένα, κι αν έχεις στάλα πονεσιά μες την καρδούλα σου, λυπήσου με, και δόστηνα σε χείλη διψασμένα, […]
To ποίημα της νύχτας: Λιανοτράγουδα του Στράτη Μυριβήλη
Τρία κλωνιά βασιλικό και μια κνικάτη βιόλα τρία παλικαρόπουλα και μια μικρή μαργιόλα. Πολλές φωτιές με ζώσανε και γω δε λέω «σώνει»! κι ήρθε τ’ αγέρι για δροσιά κι αυτό μου τις φουντώνει. Να ‘χα τ’ αητού τη λεβεντιά και του βουνού τα νιάτα, να μην αφήσω αφίλητη καμιά μπιρμπιλομάτα. Γαλαζοπράσινο ψηφί […]
To ποίημα της νύχτας: Τη νύχτα που κοιμήθηκες, του Τσέζαρε Παβέζε
Τη νύχτα που κοιμήθηκες Ακόμα και η νύχτα σου μοιάζει, η μακρινή νύχτα που θρηνεί σιωπηλά, μέσα στα βάθη της καρδιάς, και τ’ άστρα περνάνε κουρασμένα. Ένα μάγουλο ακουμπάει σ’ ένα άλλο μάγουλο – είναι μια παγερή ανατριχίλα, κάποιος χτυπιέται και σε παρακαλεί, μονάχος, σκορπισμένος μέσα σου, στον πυρετό σου. Η νύχτα υποφέρει και θέλει […]
To ποίημα της νύχτας: Πλάνα, του Θωμά Γκόρπα
Πλάνα – Θωμάς Γκόρπας Στο πρώτο πλάνο υπάρχει μια ερημιά γεμάτη χρώματα στολίδια ραντεβού και μίση στο δεύτερο η αγάπη στο τρίτο πάλι μια ερημιά και βουτηγμένη τώρα σε πηχτό σκοτάδι στο τέταρτο πάλι η αγάπη τώρα τυφλή και μεθυσμένη στο πέμπτο πάλι μια ερημιά μαύρη και στάζει αίμα στο έκτο ούτε ερημιά ούτε αγάπη […]
To ποίημα της νύχτας: Βράδυ, του Κώστα Καρυωτάκη
Τα παιδάκια που παίζουν στ’ ανοιξιάτικο δείλι, – μια ιαχή μακρυσμένη –, τ’ αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη ψιθυρίζει και μένει, τ’ ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα, η αδειανή κάμαρά μου, ένα τραίνο που θα’ ρχεται από μια άγνωστη χώρα, τα χαμένα όνειρά μου, οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ […]
Edmond Rostand: Η Google τιμά με Doodle τον Γάλλο ποιητή και δραματουργό
Τη μνήμη του σπουδαίου Γάλλου ποιητή και δραματουργού Edmond Rostand, μαζί και την επέτειο από την εκλογή του στη Γαλλική Ακαδημία τιμά η Google σήμερα, Δευτέρα 30 Μαΐου με ένα ξεχωριστό Doodle. Ήταν ένας νεορομαντικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος έγινε ευρέως γνωστός για το έργο του «Cyrano de Bergerac», μία μυθοπλασία γύρω από […]
Το ποίημα της νύχτας: Έρωτας τάχα, της Μυρτιώτισσας / Θεώνης Δρακοπούλου
Έρωτας τάχα, Μυρτιώτισσα/ Θεώνη Δρακοπούλου (1885-1968) Η Ελληνίδα ποιήτρια που αγαπήθηκε όσο λίγες γυναίκες στην εποχή της, τόσο για την ομορφιά της, όσο και για το πνεύμα και τα ερωτικά της ποιήματα… «Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό που έτσι με κάνει να ποθώ τη συντροφιά σου, που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ τα […]
To ποίημα της νύχτας: Γυναίκες, του Kώστα Ουράνη
Γυναίκες, που σας είδα σ’ ένα τραίνο τη στιγμή που κινούσε γι’ άλλα μέρη· γυναίκες, που σας είδα σ’ άλλου χέρι με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο· γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε στο κενό μ’ ένα βλέμμα ξεχασμένο, ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο μ’ ένα μαντίλι αργά να χαιρετάτε. Να ξέρατε με πόση νοσταλγία, στα δειλινά […]
To ποίημα της νύχτας: Το δίχτυ, του Νίκου Γκάτσου
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει […]
Η εργατική Πρωτομαγιά στη πεζογραφία και την ποίηση – Βάρναλης, Ρίτσος, Λειβαδίτης, Νικηφόρου, Γκάτσος
Πρωτομαγιά του 1886. Τον Μάιο του 1886, κι ενώ ο 19ος αιώνας οδεύει προς το τέλος του, σε ένα πολυάνθρωπο και άκρως βιομηχανοποιημένο Σικάγο, όπου δεκάδες χιλιάδες μετανάστες δουλεύουν σε εξαντλητικά ωράρια για μόλις 1,50 δολάριο την ημέρα. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας σπεύδει να αντιδράσει στην κατάσταση με ένα διάσημο σήμερα σύνθημα: «Οχτώ ώρες δουλειά, […]
To ποίημα της νύχτας: Η ψυχή μας, κάποτε, του Μάνου Ελευθερίου
Καθόμουν ήσυχος, φαίνεται, με τα φτερά διπλωμένα, όπως οι τρελοί πριν απ’ τον παροξυσμό τους. Δίπλα μου μια γυναίκα παρίστανε την αθάνατη. Το εννοούσα από τους κήπους που σήκωνε το κεφάλι της και τα καφενεία ριγμένα στους ώμους. Ύστερα ήρθε κάποιος ντυμένος τη θάλασσα. Το πρόσωπό του χαμένο μέσα σ’ εκείνο που αισθανόταν. Μου ζήτησε […]
To ποίημα της νύχτας: Ήθελε να ‘χει τα ρούχα τ’ ουρανού, του Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς
Αν είχα του ουρανού τα κεντημένα ρούχα Με ύφανση από χρυσό και ασημένιο φως Τα γαλανά τα σκούρα και τα μαύρα ρούχα Από σκοτάδι από φως κι από μισόφωτο Θα τα ‘στρωνα όλα κάτω από τα πόδια σου Είμαι φτωχός όμως, έχω μονάχα τα όνειρά μου Τα όνειρά μου έστρωσα στα πόδια σου Περπάτα απαλά […]
Το τραγούδι των απελπισμένων, του Νίκου Καββαδία
Ανέκδοτο ποίημα του 17χρονου Καββαδία το οποίο έστειλε στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Νίκος Καββαδίας, ο αρμενιστής ποιητής» του Μιχάλη Γελασάκη, Eκδόσεις Άγρα. Είχαμ’ ελπίδες μια φορά κι ιδέες πολύ μεγάλες κι η αγάπη μας ήταν βαθιά κι είχε ψηλό σκοπό. Μα σβύστηκαν οι ελπίδες μας και χάθηκαν σαν άλλες […]
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Ένας ποιητής ήταν και είναι πάντα εδώ
***Γράφει η Χριστίνα Κόλλια «Όπου κι αν με πήγαν οι θεωρίες μου, ανακάλυψα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί”, είπες κύριε Φρόυντ εν μέσω επιστημονικών δοκιμίων και πρωτοπόρων ψυχαναλυτικών ερευνών, για να συμπληρώσει ο Αντρέ Μπρετόν μέσω του ποιητικού του ακτιβισμού: «Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση» σε […]