Χαμένες Πλατείες, Χριστίνα Χρυσανθοπούλου, Εκδόσεις Κέδρος
Το βιβλίο «Χαμένες Πλατείες» αποτελεί μια βεντάλια επτά διηγημάτων και έρχεται από τις εκδόσεις Κέδρος· πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως Χριστίνας Χρυσανθοπούλου (το πρώτο της με τίτλο «Ζοή με όμικρον» κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Πάπυρος).
Μέσα στις «Χαμένες Πλατείες» θα διαβάσουμε άμεσα, ευθύβολα και συναισθηματικά, για ήρωες της διπλανής πόρτας και για ανθρώπους καθημερινούς που κάπου τους έχουμε συναντήσει, για υπάρξεις που τα όνειρά τους βρίσκονται σε αναμονή και για ζωές υπό συμβιβασμό, που όμως μάχονται για να αλλάξει αυτό το γκρίζο φως που τους ακολουθεί κατά πόδας καταδιωκτικά.
«Τι να τις κάνεις τις πυξίδες στο αδιέξοδο; Και τους χάρτες; Γι’ αυτό καμία μετακίνηση. Τουλάχιστον εδώ δεν έχει ματαιώσεις»
Οι ήρωες στις «Χαμένες Πλατείες» περιδιαβαίνουν τις γειτονιές της πρωτεύουσας, βιώνουν απροσδόκητα γεγονότα (όπως π.χ. ένας σεισμός) και στριμώχνονται μέσα σε σχέσεις, σε σκέψεις, και σε σπίτια που φαντάζουν στενά. Κάνουν τζόκινγκ και περιπλανιούνται στους δρόμους γυρεύοντας έναν φίλο, αναζητούν την προσοχή της μητέρας τους, μετρούν τον χρόνο της ουσιώδης ζωής τους φορώντας ένα ρολόι, αποζητούν μια διαφυγή στο βουνό μα τους φαντάζει τόσο δύσκολη, κοιμούνται στα παγκάκια μιας πλατείας όντας κατεστραμμένοι οικονομικά και άστεγοι πλέον, ενώ άλλοι, αν και εύρωστοι, γυρεύουν την ευτυχία και το νόημα της ύπαρξης μέσα από απαντήσεις που –ίσως– θα καταφέρουν να μαλακώσουν τον πόνο της εγκατάλειψης τους ως παιδί.
«Κάτι την έκανε να κοιτάξει πάλι στον καθρέφτη. Έριξε μια βιαστική ματιά. Τους φοβόταν τους καθρέφτες. Άνοιξε το ραδιόφωνο και στάθηκε στη συχνότητα με την εκκλησιαστική μουσική. Να ξορκίσει το κακό, αν αυτό εμφανιζόταν. Περίεργο να αντλεί δύναμη και φόβο από την ίδια πηγή»
Η δομή των αφηγημάτων είναι δωρική και η παρουσία του ρομαντισμού και της ποιητικής χροιάς είναι διάχυτη. Οι ιστορίες των λίγων σελίδων κάθε φορά, προσφέρουν παλμό και δυναμική στις υποθέσεις τους και η ροή τους διαθέτει συναισθηματικό βάθος, ένταση και χρώμα μέσα από τις σκέψεις και τους διαλόγους των ηρώων. Διαβάζοντας τις «Χαμένες Πλατείες» διαπιστώνεις ότι το στοιχείο της περίσκεψης και της φιλοσοφίας είναι έκδηλο. Με έναν μαεστρικά κεκαλυμμένο τρόπο, η συγγραφέας έχει χτίσει τις έξι ιστορίες του βιβλίου για να οδηγούν στην έβδομη –μια υπέροχα διασκεδαστική ιστορία με τις περιπέτειες ενός σκύλου που αλλάζει σπίτια και αφεντικά και μας τα διηγείται όλα με σαρκαστικό τρόπο. Η συγκεκριμένη ιστορία φροντίζει να «δέσει» τους ήρωες μεταξύ τους –με σκηνές, κουβέντες ή σκέψεις– και αυτό το βρήκα πολύ έξυπνο λογοτεχνικά.
Εν κατακλείδι, οι ήρωες στις «Χαμένες Πλατείες» επιλέγουν να μάχονται με τη μελαγχολία αντί να της παραδοθούν αμαχητί, αναζητώντας μέσα από τη δράση εκείνη τη χαραμάδα ευτυχίας και φωτεινότητας, παρά να επαναπαυτούν στην αποδοχή της όποιας κατάστασης που θα τους επιφέρει και την οριστική παραίτηση. Πίσω από τις γραμμές της αμεσότητας στην αφήγηση των ιστοριών, θα διαβάσουμε για τη διατήρηση της ελπίδας, για τη μετάνοια, για την οριοθέτηση και τον συμβιβασμό, για λησμονημένη και χαμένη παιδικότητα, για συμφέροντα, φιλότιμο, ευαισθησίες, και –κυρίως– για μια δυνατή πίστη, ένα πείσμα για ζωή. Εντέλει, όλοι οι ήρωες του έργου κάνουν υπομονή ζυγίζοντας τα μέτρα των δυνάμεών τους, ενώ μέσω αυτού θα ανιχνεύσουν το στοιχείο που τους προσδιορίζει: Τη μάχη να μη χάσουν την ελπίδα τους στη ζωή και να χαθούν κάποτε και οι ίδιοι.
Αποκτήστε το βιβλίο
Συνοδέψτε την ανάγνωση του βιβλίου ακούγοντας τον δίσκο «Welcome» του Carlos Santana από το 1973.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
