***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Διάκριση στον Διαγωνισμό Φθινοπωρινές Ακροβασίες

Οι δύο αδελφές έκαναν το κουμάντο με δάκρυα στα μάγουλα, απορίες στα μάτια και έγνοιες στα μυαλά.

– Τώρα τι κάνουμε; Φωνάζουμε το γιατρό;

– Πρώτα πέτα μακριά το ποντικοφάρμακο. Μην το δει κανένας. Να τηλεφωνήσουμε στον ανιψιό μας, το γιατρό, στην Καρδίτσα.

– Όχι τον αγροτικό; Δυο βήματα είναι το ιατρείο.

– Όχι βέβαια! Μπελάδες θες; Άμα πιστοποιήσει ο γιατρός ότι ο πατέρας πήρε ποντικοφάρμακο, θα γίνουμε ρεζίλι. Ο παπάς είναι αγύριστο κεφάλι και δε θα θάψει έναν άνθρωπο που αυτοκτόνησε.

– Να μαζέψουμε και τα φύλλα. Τι του ‘ρθε και γέμισε ξερόφυλλα το κρεβάτι; Άμα πέθανε η μάνα μας τα ‘χε λίγο χαμένα, αλλά ότι θα έφτανε στο σημείο αυτό, δεν το περίμενα. Τηλεφώνησε στον ανιψιό μας κι εγώ συμμαζεύω.

Ανήμερα τ’ Αϊ-Δημήτρη ο Λουκάς Μπουκουβάλας έβαλε τέρμα στη ζωή του. Στα εβδομήντα τρία του. Είχε πρωτύτερα γεμίσει το κρεβάτι του με ξερά φύλλα. Το διπλό κρεβάτι. Οι δυο κόρες του, που αλαφιασμένες ετοίμαζαν τα δέοντα, δεν μπορούσαν να δώσουν μια λογική εξήγηση. Ούτε για την αποκοτιά με το ποντικοφάρμακο, ούτε για την παραξενιά με τα ξερόφυλλα. Ο μόνος άνθρωπος που θα καταλάβαινε είχε πεθάνει από τον περασμένο Φλεβάρη. Η μάνα τους, η επί 52 χρόνια σύζυγος του Λουκά, η Ουρανία.

Την παντρεύτηκε το 1951. Δε χρειάστηκαν πολλά. Στις 25 του Ιούλη ο Λουκάς πήγε τρία χωριά παρακάτω να προσκυνήσει τη χάρη της Αγίας Παρασκευής. Ένα βλέμμα που επιστράφηκε, ένα πέρασμα, ένα τυχαίο άγγιγμα. Αυτό ήταν. Ο Λουκάς ρώτησε, έμαθε, την ζήτησε νύφη, περάσανε βέρες. Έρωτας δυνατός, μα σιωπηλός. Ρίχτηκαν με τα μούτρα στη δουλειά να στήσουν το σπιτικό τους. Ο Αϊ-Γιώργης έδινε το σύνθημα.  Άνοιξη, καλοκαίρι, χωρίς ανάπαυση. Μόνο βλέμματα. Ούτε πολλές κουβέντες, ούτε πολλές αγκαλιές. Ο καβαλάρης ήταν σκληρός επιστάτης. Εξαντλούσε τα σώματα, ρουφούσε κάθε δύναμη, απαιτούσε κάθε ανάσα. Έπρεπε να ‘ρθει ο άλλος καβαλάρης, ο Αϊ-Δημήτρης, να γεμίσει τον τόπο χρυσάνθεμα, να ξεράνει και τις πρασινάδες και να κλείσει το ζευγάρι στην κάμαρη. Ο Λουκάς και η Ουρανία τότε παρατούσαν τα δικράνια και τις τσάπες, σμίγαν σε ένα σώμα και ιστορούσαν ο ένας στον άλλον τα ανιστόρητα. Τότε δεν ήξερε ο κόσμος από Βαλεντίνους και Υάκινθους. Τότε ο έρωτας και το φιλί μύριζαν βροχή και νοτισμένα καυσόξυλα. Το διπλό, σιδερένιο κρεβάτι είδε κι έμαθε πολλά. Δε μαρτύρησε όμως τίποτε.

Η Ουρανία πέθανε 14 Φλεβάρη. Ο Βαλεντίνος έγινε έξαλλος που η Ουρανία και ο Λουκάς τον αγνοούσαν και αποφάσισε να τους χωρίσει. Ο Λουκάς έχασε τον κόσμο, το μάτι του κοιτούσε αλλά δεν έβλεπε τίποτε πια, δεν υπήρχε πια τίποτε να δει. Άντεξε για οκτώμισι μήνες. Τόσο μπορούσε. Τον Βαλεντίνο δεν τον ήξερε, τον Αϊ-Γιώργη με τις πολλές δουλειές τον φοβόταν, την Αγία Παρασκευή την σέβονταν. Αλλά ο Αϊ-Δημήτρης; Πώς ζεις έτσι μοναχός σου αυτό το σκληρό φθινόπωρο… Γιατί ξεραθήκαν πάλι τα φύλλα αφού η Ουρανία δε ζει πια; Καλά, το καλοκαίρι είχαμε τις δουλειές. Τώρα όμως; Καλύτερα το ποντικοφάρμακο…

Οι κόρες του, με το δάκρυ στο μάγουλο και την απορία στα μάτια, πέταξαν τα ξερόφυλλα και ετοίμασαν το νεκροκρέβατο.

*** Ο Μανόλης Χατζηπαναγιώτου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1968 και κατοικεί στα Χανιά. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Ιστορία. Δουλεύει ως δάσκαλος ειδικής αγωγής. Έχει μία κόρη. Γράφει διηγήματα τα οποία δημοσιεύει στο διαδίκτυο ή τα μοιράζεται με φίλους. Διηγήματά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

*** Cover Photo by Irina Iriser from Pexels    

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.