***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Ελεονώρα της Ακουιτανίας, Εύα Γκαρθία Σάνεθ ντε Ουρτούρι, Εκδόσεις Ψυχογιός

Τη μερική βιογραφία μιας από τις μεγαλύτερες βασίλισσες του Μεσαίωνα, την Ελεονώρα της Ακουιτανίας, υπογράφει η Ισπανίδα συγγραφέας από τη Βιτόρια της Ισπανίας, Εύα Γκαρθία Σάνεθ ντε Ουρτούρι στο βραβευμένο ιστορικό της μυθιστόρημα με τίτλο “Ελεονώρα της Ακουιτανίας“. Η Ισπανίδα συγγραφέας έγινε ευρέως γνωστή με την πολυμεταφρασμένη Τριλογία της Λευκής Πόλης, η οποία έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα ως τώρα.

Η Ελεονώρα της Ακουιτανίας, η δυναμική γυναίκα που υπήρξε τρομερά μακρόβια για την εποχή της-απεβίωσε σε ηλικία ογδόντα δύο ετών-πραγματοποίησε δύο γάμους, έναν με τον Λουδοβίκο Ζ’ της Γαλλίας και έναν με τον Ερρίκο Β’ της Αγγλίας και γέννησε δέκα παιδιά, μεταξύ των οποίων τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και τον Ιωάννη, δύο διάσημους βασιλείς της Αγγλίας.

Η συγγραφέας εστιάζει στην παρούσα αποσπασματική βιογραφία της στην περίοδο της νεότητάς της και στον πρώτο της γάμο με τον Λουδοβίκο Ζ’. Το βιβλίο αρχίζει με τον θάνατο του πατέρα της το 1137 και τελειώνει με την επιστροφή της στο Παρίσι από τους Αγίους Τόπους το 1149.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται με έξοχο τρόπο οι δυσκολίες της διακυβέρνησης που αντιμετώπιζαν οι βασιλείς της εποχής από τις κάθε λογής δολοπλοκίες των υποτελών τους, αλλά και η τραγική μοίρα των γυναικών της αριστοκρατίας, ακόμη και των βασιλισσών όπως η Ελεονώρα, οι οποίες όφειλαν υποταγή στους συζύγους τους.

Η αγωνία τους για τη γέννηση αρσενικού διαδόχου, η προσπάθεια να κυβερνήσουν συνετά τον λαό τους, αλλά και η αναπόφευκτη αδυναμία που συνεπαγόταν το φύλο τους, χαρακτηρίζουν τόσο την ίδια την Ελεονώρα, όσο και άλλες βασίλισσες της εποχής. Η συγκεκριμένη όμως αληθεύει ότι υπήρξε μία πού ιδιαίτερη, δυναμική και ξεχωριστή προσωπικότητα.

Η κοινωνία της δυτικής Ευρώπης εκείνη την εποχή ήταν καθαρά πολεμική. Αυτό απεικονίζεται ολοκάθαρα στο βιβλίο, αφού τα χρόνια εκείνα οι σταυροφορικές εκστρατείες βρίσκονταν σε εξέλιξη και έλαβε χώρα η δεύτερη σταυροφορία, η μεγαλύτερη, αλλά και η πιο αποτυχημένη από τις σταυροφορίες.

Η συγγραφέας εναλλάσσει τις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις της ίδια της Ελεονώρας, του αγαπημένου της θείου, του Ραϋμόνδου, με τον οποίο την έδενε ένας αιμομικτικός, ντροπιαστικός και παράνομος έρωτας, αλλά και του συζύγου της του Λουδοβίκου.

Η Ουρτούτι μοιάζει να αγνοεί επιδεικτικά το μεσαιωνικό περιβάλλον γύρω από τους ήρωές της, εστιάζοντας καθαρά σε αυτούς, στα συναισθήματα και στα λεγόμενά τους μέσα από πολυάριθμους διαλόγους που δίνουν μία γρήγορη εξέλιξη της πλοκής. Σε αρκετά σημεία του βιβλίου η Ουρτούρι δημιουργεί πολύ δυνατές και συγκινησιακά φορτισμένες σκηνές, εστιάζοντας στην ψυχολογία των ηρώων.

Στο βιβλίο ξεχωρίζει η καλή γνώση των συνθηκών της εποχής, που μεταφέρει απευθείας νοερά τον αναγνώστη στον μεσαιωνικό κόσμο, αλλά και η παρουσία του Βερνάρδου του Κλερβώ, της μορφής που παρακίνησε τον λαό στη δεύτερη σταυροφορία. Η επίσκεψη του Λουδοβίκου και της Ελεονώρας στους Αγίους Τόπους αποτελεί το κορυφαίο φινάλε του βιβλίου. Ακόμη, η συγγραφέας διατηρεί εντέχνως μία αύρα μυστηρίου σχετικά με τον θάνατο του πατέρα της Ελεονώρας και με αναδρομές σε μυστικά του παρελθόντος, τα οποία θα παίξουν καίριο ρόλο για το μέλλον της δυναμικής βασίλισσας.

Εν ολίγοις, πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική πρόταση για τον Έλληνα αναγνώστη, η οποία θα τον μυήσει στη μεσαιωνική ευρωπαϊκή ιστορία μιας ταραγμένης περιόδου με τρόπο ευχάριστο και συναρπαστικό.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.