***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα βιβλία που αρέσουν στους αναγνώστες να διαβάζουν, τους αρέσουν πριν τα διαβάσουν.
Και αυτό γιατί, στην ουσία, η ανθρώπινη φύση είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να μπορεί κανείς να οχυρωθεί πίσω από αυτό που αναγνωρίζει ως δικό του, ως κάτι που του δημιουργεί την απαραίτητη οικειότητα και ζεστασιά για να το καλωσορίσει στο προσωπικό του σύμπαν. Ένας αναγνώστης, λοιπόν, δε διαθέτει την ευελιξία που θα περίμενε κανείς να διαθέτει ως ένας άνθρωπος με ελεύθερο πνεύμα, που αναζητά να ανακαλύψει ένα λογοτεχνικό κείμενο. Με λίγα λόγια, όταν κανείς ανοίγει ένα βιβλίο, ξέρει από πριν τι θέλει να διαβάσει σε αυτό, έχει σχηματοποιήσει ήδη τι σημαίνει λογοτεχνική αξία, ομορφιά των λέξεων, αξιοπιστία και σοβαρότητα ενός λογοτέχνη. Και έτσι, όταν εντοπίσει ένα βιβλίο που το θεωρεί καλό (;), αμέσως συμπεραίνει ότι το εν λόγω βιβλίο πρόκειται για ένα σημαντικό βιβλίο, που ενδεχομένως πρέπει όλοι να εκτιμήσουν.
Συχνά οι αναγνώστες φτάνουν σε αφορισμούς, δε θα διαβάσουν λ.χ. ποτέ ένα μυθιστόρημα, στο οποίο υπάρχει η λέξη «αθανασία» ή η λέξη «διαπληκτισμός», είναι λέξεις που περισσεύουν στη γλωσσική τους –ασυνείδητη- λογοκρισία, το ίδιο, κατά κάποιο τρόπο, συμβαίνει με μια απόκλιση απ’ το «σωστό» ύφος, από τον «σωστό» τίτλο, και η λίστα δεν έχει τέλος, καταδεικνύοντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι στην πραγματικότητα οι αναγνώστες έχουν προαποφασίσει τι επιθυμούν να διαβάσουν και αν το βρουν, είναι ευτυχείς, αφού έτσι επαλήθευσαν την αισθητική λογοτεχνική τους προσέγγιση μέσα απ’ αυτή την επιλογή. Η τάση αυτή, αν εξεταστεί προσεκτικά, φτάνουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλοιώσει την προδιάθεση ενός αναγνώστη να διαβάσει και να ξαναδιαβάσει το βιβλίο που του αρέσει, έστω διαβάζοντας ένα καινούριο βιβλίο, να ξανασυγκινηθεί και να ξαναδεί τη ζωή του μέσα από ένα πρίσμα, το οποίο ωστόσο δεν μετακινείται ιδιαιτέρως λόγω αυτής της ιδιότυπης εμμονής του με το «σωστό» βιβλίο, δηλαδή, τελικά, με τον εαυτό του. Τίποτα δεν διαταράσσει την ησυχία ενός οργανωμένου αναγνώστη, θα παραμείνει μέχρι το τέλος ο αναγνώστης ενός και μοναδικού βιβλίου, που θα ξαναπέσει στα χέρια του με άλλο τίτλο και διαφορετικό συγγραφέα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
