Η Κωνσταντίνα Μόσχου αποτελεί μία από τις «θηλυκές πένες» της σύγχρονης ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας και το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Λέμον Πάι» μάς προσφέρει στιγμές απολαυστικής ανάγνωσης.
Αγαπώ τον σαρκασμό και τους πνευματώδεις ήρωες, ειδικά όταν εκείνοι απέναντι στην μακαβριότητα ενός θανάτου, δεν θα χάσουν την ψυχραιμία τους και θα σχολιάσουν (ακόμη και δίχως να τους συμφέρει) εκείνο που βλέπουν, αντιμετωπίζουν ή σκέφτονται. Έτσι δεν είναι οι καθημερινοί άνθρωποι; Γιατί να διαφέρει ένας ιδιωτικός ερευνητής όπως ο Στάθης Παντελιάς που αποτελεί τον κεντρικό ήρωα του «Λέμον Πάι» και προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις (και τις γνωριμίες του) να λύσει ένα μυστήριο; Θεωρώ πως σε αυτό οφείλει την επιτυχία του το βιβλίο της κυρίας Μόσχου· είναι ένα μυθιστόρημα εξαιρετικά έντιμο ως προς την ελληνική πραγματικότητα, δεν είναι αιματοκυλισμένο σε κάθε σελίδα του αλλά φιλτραρισμένο από ανθρώπινες, καθημερινές σχέσεις και συμβάντα που όλοι μας μπορεί να συναντήσουμε καταμεσής της Αθήνας του σήμερα.
Συμπάθησα τον μυστακοφόρο Στάθη Παντελιά για τον εξής απλό λόγο: Δεν είναι ο macho ντετέκτιβ που θα τα βάλει με χίλιους, ούτε η δαιμόνια ιδιοφυία που θα τραβήξει έναν λαγό μέσα από το μανίκι του και θα λύσει το μυστήριο. Είναι ένας άνθρωπος της πιάτσας με αλήτικα υπερφίαλο ύφος και κάνει λάθη, έχει πάθη, νοημοσύνη, χιούμορ, ανορθόδοξες μεθόδους αλλά και κάμποση πείρα για να διασταυρώνει στοιχεία και να οδηγηθεί στη λύση του βήμα-βήμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια ανάγνωσης, η ροή του βιβλίου με βαστούσε σε αγωνία και ατάκα την ατάκα του Παντελιά, δεν φρέναρε στιγμή το χαμόγελό μου καθώς αποζητούσα το επόμενο απρόσμενο συμβάν που μπορεί να του συμβεί. Ο ντετέκτιβ με ωθούσε να διαβάσω τρέχοντας τις σελίδες (παρά το γεγονός πως σε εκείνον δεν αρέσει η ταχύτητα), να περιμένω ένα λάθος στη ροή της εξιχνίασης (ομολογώ ίσως και μια γκάφα του), να λαχταρώ τα βιτριολικά σχόλιά του στις συζητήσεις (και τις σκέψεις του) και τις αναποδιές που μπορεί να συμβούν σε έναν δόλιο ντετέκτιβ που αναζητά τη λύση ενός μυστηρίου και ένα μεροκάματο.
Στο «Λέμον Πάι» η υπόθεση είναι γρήγορη, η πλοκή σφιχτή και η δράση τρέχει· οι πληροφορίες ζυγισμένες, τα στοιχεία διασταυρωμένα και οι ήρωες δομημένοι, εξοπλισμένοι με κίνητρα και συμφεροντολογικές σχέσεις αναμεταξύ τους που τους διαχωρίζουν σε ήρωες και αντιήρωες δίχως να χάνουν τη ρεαλιστική υφή τους και να θυμίζουν CSI Miami ή Serpico. Οι παράλληλες ιστορίες οδηγούν σε ένα δυναμιτισμένο φινάλε και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, παρά το γεγονός πως πάντα περιορίζει τις προεκτάσεις ενός μυθιστορήματος (εγκιβωτισμούς τρίτων προσώπων, σκηνών, σκέψεων κ.α), προσφέρει αμεσότητα και ζωτικότητα αφήνοντας άνοιγμα στα απολαυστικά σχόλια (βουβά και μη!) και τις αμφισβητήσεις του Παντελιά. Η ιστορία διαδραματίζεται εντός της Αττικής του σήμερα, τα συμβάντα είναι σύγχρονα και μέσα στις σελίδες του θα διαβάσεις για καθημερινές σχέσεις, μοιραία και φιλόδοξα θηλυκά, αγοραίο έρωτα, δολοφονίες, προσχεδιασμένες επιθέσεις, αναμετρήσεις, παγιδεύσεις, έναν καφετζή που θα ήθελε να είναι ντετέκτιβ, αρκετή μαστίχα Χίου και ένα αυτοκίνητο που το λένε Τάκη(!).
Κοντολογίς το «Λέμον Πάι» δεν αποτελεί ένα «αυστηρό» αστυνομικό μυθιστόρημα σκανδιναβικής επιρροής όπου ο καταιγισμός πληροφοριών και η ανάλυση ενός τόπου εγκλήματος ή των στοιχείων σε πελαγώνουν. Πρόκειται για ένα από εκείνα τα αστυνομικά μυθιστορήματα που με τη χρήση αρκετού χιούμορ, λειτουργεί άριστα αναγνωστικά και αφήνει ανοιχτή τη θύρα σε αναγνώστες που επιθυμούν να μυηθούν στην αστυνομική λογοτεχνία αλλά δεν θέλουν να βρεθούν καταμεσής ενός τυφώνα πυροβολισμών από καλάσνικοφ, μαχαιρωμάτων και λουτρών αίματος. Διαβάστε το και θα διαπιστώσετε πως διαβάζετε μια ταλαντούχα γραφή και ένα old school αστυνομικό μυθιστόρημα (βγαλμένο θαρρείς από μιαν άλλη εποχή που επιθυμεί να την τιμήσει).
Συνοδέψτε το ακούγοντας το άλμπουμ «An Innocent Man» του Billy Joel από το 1983.
Η Κωνσταντίνα Μόσχου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφιστικά και σχέδιο. Εργάστηκε στον έντυπο καθηµερινό και περιοδικό Τύπο στη διαφήµιση, στη σύνταξη και στην αρχισυνταξία, στη συγγραφή βιβλίων έρευνας για ένθετες εκδόσεις, στην επιµέλεια βιβλίων, στην επικοινωνία-δηµόσιες σχέσεις. Εκδοθέντα βιβλία της είναι: Ο Θησαυρός του Ποσειδώνα (παιδική περιπέτεια, 2008), Η Πόλη της Υδράηρας (επιστηµονικής φαντασίας, 2012), Όσο υπάρχει Ανατολή (ιστορικό, 2014), καθώς και τα µυθιστορήµατα σε συνεργασία µε την Γ. Παπαλυµπέρη: Αγάπησα τον Δολοφόνο µου (αστυνοµικό, 2011) και Όλα για τη Ζωή µου (αστυνοµικό, 2013). Συµµετείχε επίσης στη συλλογική έκδοση αστυνοµικού διηγήµατος με τίτλο Ο Τόπος πρόδωσε τον Ένοχο, 10+1 Αστυνοµικές Ιστορίες (2014) καθώς επίσης και στη συλλογή επιστηµονικής φαντασίας Θρύλοι του Σύµπαντος IV τόµος (2015).
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.