Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, αποφάσισαν να δωρίσουν το βιβλίο στις ειδικές δομές που φιλοξενούν και στα σχολεία όπου φοιτούν προσφυγόπουλα. Για τον σκοπό αυτό το βιβλίο μεταφράστηκε στα αραβικά από την Πέρσα Κουμούτση και τον Abdelaziz Mohamed Abbas. Στη διανομή του βιβλίου βοηθούν οργανώσεις που ασχολούνται και φορείς που ευαισθητοποιούνται σε τέτοια ζητήματα όπως η ΑΡΣΙΣ, η ΜΕΤΑδραση, το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και ο Δήμος Αθηναίων (Πρόγραμμα Στέγασης), καθώς και μεμονωμένοι εκπαιδευτικοί. Μέχρι στιγμής έχουν δοθεί 1.400 αντίτυπα και η διανομή συνεχίζεται.

Η συγγραφέας Μαριέττα Κόντου, με αφορμή την ειδική αυτή έκδοση, έγραψε ένα προσωπικό σημείωμα το οποίο επίσης μεταφράστηκε στα αραβικά για να συνοδεύσει την αποστολή των βιβλίων και να διαβαστεί από τα παιδιά. Αξίζει κι εσείς να το διαβάσετε! Θα το βρείτε στο συνημμένο αρχείο.

Το Φτου ξελύπη είναι μια ιστορία πείσματος και παιδικής αξιοπρέπειας, με φτερά στην πλάτη και σακίδιο στους ώμους, που ξορκίζει τη λύπη με ένα «Φτου»! Το γενναίο ταξίδι της Νουρ από τη Συρία, που αγαπά το νερό τόσο που πιστεύει πως υπάρχει μια χώρα με κατοίκους νερένιους, που λέγεται Κολυμβησία. Η διαδρομή, γεμάτη νοσταλγία για τα παλιά και δύναμη για το άγνωστο μέλλον, με μοναδικά εφόδια τη γάτα της την Κιταμπάν, την αδελφή της και ένα σακούλι στον λαιμό με τα πιο «πολύτιμα».

Τι θα γίνει όμως όταν η Κιταμπάν χαθεί στη Λέσβο; Πώς θα ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους της και πώς θα γίνει το κολύμπι οδηγός επιβίωσης και απροσδόκητο εισιτήριο για το μεγάλο της όνειρο; Ένα ασυνόδευτο παιδί σαν τόσα άλλα που αφήνει πίσω την πατρίδα του και καταφέρνει να επιβιώσει, κυνηγά το όνειρό του και τελικά το κάνει πραγματικότητα. Ένα βιβλίο, γραμμένο με φρεσκάδα, ζωντάνια κι ευαισθησία, που μας μιλά για την αγάπη, τη φιλία, τον αποχωρισμό, την αποφασιστικότητα, το αθλητικό ιδεώδες και μας ενθαρρύνει να μην τα παρατάμε ποτέ, γιατί τα καλύτερα έρχονται αν επιμένουμε να τα κυνηγάμε.

Το βιβλίο είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία της Yusra Mardini, πρόσφυγα από τη Συρία και κολυμβήτρια, που περνώντας από το Αιγαίο τράβηξε μαζί με την αδερφή της τη βάρκα στην οποία επέβαιναν αυτή και τόσοι άλλοι συμπατριώτες της, προκειμένου να τους γλιτώσει από βέβαιο πνιγμό, και κατόρθωσε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, όπου δήλωσε: «Θα ήταν ντροπή να πνίγονταν οι άνθρωποι που δεν ήξεραν κολύμπι, θα ήταν ντροπή να πνιγόμουν άδικα, ενώ θα μπορούσα τουλάχιστον να πνιγώ περήφανη που αγωνίστηκα για το όνειρό μου».

Μια εξομολόγηση της συγγραφέα Μαριέττας Κόντου

για το βιβλίο της Φτου ξελύπη

Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν εγώ ακόμη δεν είχα γεννηθεί, τον Σεπτέμβρη του 1922, ο δικός μου παππούς ήρθε στην Ελλάδα από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ήταν μικρός, πολύ μικρός, γύρω στα 7 και ήρθε μόνος του, αφού με τη μητέρα του και τις αδελφές του, χωρίστηκε στο ταξίδι και τις βρήκε πολύ μετά. Και τα κατάφερε!

Παρόλο που αυτή την ιστορία δεν είχα την ευτυχία να την ακούσω από τον ίδιο αλλά από τη μητέρα μου, την αγάπησα πολύ, την έκανα δική μου και στα μάτια μου, ο παππούς έγινε ένας ήρωας αγαπημένος κι ας μην τον γνώρισα ποτέ…

Όταν άκουσα την ιστορία της Ysra, ένιωσα τον ίδιο θαυμασμό που είχα νιώσει και τότε, όταν παιδί άκουσα την ιστορία του παππού. Κι έπειτα άκουσα κι άλλες κι άλλες ιστορίες, τις δικές σας, και άρχισα να νιώθω πως τελικά η ιστορία είναι στρογγυλή, κάνει κύκλους, κι έτσι γυρίζει πάλι στο ίδιο σημείο. Όμως πάντα θα υπάρχουν, σε όλες τις εποχές, παιδιά γενναία σαν εσάς, την Ysra, τη Νουρ που αν και αφήνουν πίσω τους λυπημένες πατρίδες, έχουν τόση δύναμη μέσα τους που καταφέρνουν να κάνουν τη λύπη χαμόγελο και κατόρθωμα θαυμαστό!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς το βιβλίο αυτό δεν θα είχε γραφτεί, και μια ευχή, να κουβαλάτε πάντα μαζί σας τα πιο πολύτιμα κι αγαπημένα κι όπου κι αν πάτε να είναι αυτά που θα σας δίνουν τη δύναμη να συνεχίζετε και να γράφετε τη δική σας ιστορία, χαρούμενη, πολύχρωμη και ευτυχισμένη, όπως αξίζει σε όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου…

Με τρυφερότητα

 Μαριέττα Κόντου

Δείτε το αραβικό κείμενο παρακάτω.

وداعاً للحزن

منذ سنوات عديدة،  وتحديداً في سبتمبر عام 1922، حينها لم أكن قد وُلِدتُ بعد، جاء جدي من منظقة ازمير بأسيا الصغرى  الى اليونان. كان وقتها  في السابعة من عمره، وجاء وحيداً بعدما فقد أمه واخوته اثناء الرحلة، لكنه وجدهم بعد ذلك بسنوات.

لم أكن محظوظة لأني لم أسمع قصة هذه الرحلة من جدي، ولكني سمعتها من أمي، وعلى الرغم من ذلك فقد احببتها جداً، حتى أني جعلتها قصتي الخاصة، وأصبح جدي في نظري أحد الأبطال رغم أني لم أراه نهائياً.

عندما سمعت لأولِ مرةٍ قصة الطفلة يسرا، انتابني نفس الإحساس الذي شعرت به عندما سمعت قصة جدي. بعد ذلك سمعت العديد والعديد من القصص، وبدأت أشعر وكأن التاريخ يُعيد نفسه وينتهي الى النقطة ذاتها. لكن رغم ذلك فسيكون هناك دائماً أطفال شجعان مثلكم،مثل يسرا ، ومثل نور. هؤلاء الأطفال، رغم كونهم تركوا أوطانهم ، كان لديهم قوة وشجاعة كبيرة جعلتهم يُحولون الحزن إلى ابتسامة ويقومون بأعمال عظمية.

أتقدم اليكم بخالص الشكر لأنه وبدونكم لم أكن أستطيع ان أكتب هذا الكتاب… أريدُ منكم أن تحملوا دائماً معكم كلّ ما هو محبوب وثمين لكم، لأن هذه الأشياء هي التي سوف تعطيكم القوة كي تستمروا وتكتيوا تاريخكم السعيد والممتلئ بالألوان.

Στην ελληνική έκδοση συμπεριλαμβάνεται στο τέλος κείμενο της ΜΕΤΑδρασης (www.metadrasi.org), της Οργάνωσης της Κοινωνίας των Πολιτών που εξειδικεύεται στον τομέα της διερμηνείας και διαπολιτισμικής μεσολάβησης καθώς και στην προάσπιση των δικαιωμάτων των ασυνόδευτων ανηλίκων και των ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας, με πληροφορίες σχετικά με τα ασυνόδευτα παιδιά – πρόσφυγες και την προστασία τους, που παροτρύνουν μικρούς και μεγάλους αναγνώστες να αναζητήσουν τρόπους επικοινωνίας και στήριξης προς κάποιο παιδί που μπορεί να βρίσκεται κοντά τους και να αισθάνεται μόνο του.