***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Αν ο εικοστός αιώνας κατάφερε να αντιτάξει κάτι στο ρεαλιστικό και νατουραλιστικό θαύμα του μυθιστορήματος και στην παντοκρατορία του Μπαλζάκ, του Ντοστογιέφσκι και του Τολστόι, είναι η γλώσσα στην οποία ξεδίπλωσε τις αφηγήσεις του.
Κι αυτή η γλώσσα, η γλώσσα του Τζόις, του Μπέκετ, της Γουλφ και του Ναμπόκοφ, δεν είναι μόνο η αγγλική. Είναι επίσης η γλώσσα του Καμύ, του Κάφκα, του Ταμπούκι, του Μπόρχες, του Χαβιέρ Μαρίας, του Φερνάντο Πεσόα και του Καβάφη -γλώσσα υπερεθνική, απόσταγμα κοσμοπολιτισμού και οικουμενικής θεώρησης των πραγμάτων. Είναι η γλώσσα που μας δίδαξαν από νωρίς ο Φλομπέρ, ο Γκόγκολ και ο Μωπασάν, προτού ακόμα εκπνεύσει ο δέκατος ένατος αιώνας. Είναι μια γλώσσα για τη γλώσσα και τις ιδέες…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
