Με γλαφυρή αφηγηματικότητα, με έγκυρη ενημέρωση σε ανατρεπτικές ιατρικές ανακαλύψεις και το πάθος ανθρώπου που αναζήτησε τη λύση ιδίων προβλημάτων, η Giulia Enders καταπιάνεται με ένα αντικείμενο που σε πρώτη επαφή δεν ελκύει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.

Ο ευρηματικός τίτλος όμως προϊδεάζει ότι δεν πρόκειται για κάτι κοινότυπο. Η χιουμοριστική διάθεση που αποπνέει το κείμενο δεν μειώνει διόλου την ποιότητα της πληροφορίας ούτε τη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση της από τη συγγραφέα.

Ο αναγνώστης θα εντυπωσιαστεί μαθαίνοντας ότι τα νεογέννητα δεν έχουν ομάδα αίματος και αυτό θα καθοριστεί εν πολλοίς από το είδος των βακτηριών που κυριαρχούν στο έντερο ενός εκάστου. Το έντερο είναι το επίκεντρο του βιβλίου, όχι με τη στενή του έννοια, αλλά σαν το σύνολο των οργάνων που συμμετέχουν στην πεπτική διαδικασία, από τα χείλη και τα δόντια μέχρι το σφιγκτήρα στον ποπό. Για όσους πιστεύουν πως η σκωληκοειδής απόφυση είναι άχρηστη, πως το μαγείρεμα των τροφών τις καταστρέφει, πως τα βακτήρια και μικρόβια είναι de facto επιβλαβή, η ανάγνωση του βιβλίου θα ανατρέψει τα πιστεύω τους.

Όσο κι αν η ανάπτυξη των θεμάτων φανεί στην αρχή λίγο παιδιάστικη, η υπομονή θα αμειφτεί από τις νεώτερες αντιλήψεις για τις αλλεργίες, τις δυσανεξίες και κάποιες από τις πρακτικές δυσλειτουργίες. Η επιθετική συμπεριφορά του ανοσοποιητικού συστήματος εξηγεί πολλά από τα παραπάνω, άλλα ερμηνεύονται από την αλληλεπίδραση με το νευρικό σύστημα.

Το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον με την σύντομη αναφορά στα πιο γνωστά παράσιτα και στο πώς αυτά λειτουργού με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ όσο νομίζαμε. Είναι τα ελικοβακτηρίδια αποκλειστικά υπεύθυνα κακών σαν τις γαστρίτιδες το έλκος και τον καρκίνο; Ή ασκούν και ευεργετικές δράσεις. Μπορεί το τοξόπλασμα να επηρεάσει το θυμικό των ενδιάμεσων ξενιστών κάνοντας τους ριψοκίνδυνους ή ακόμα και αυτοκτονικούς, προς όφελος του τελικού ξενιστή του, των αιλουροειδών;

Χρησιμοποιούν τα μικρόβια εντός μας έξυπνους μηχανισμούς για να επιβιώσουν που θυμίζουν επιστημονική φαντασία;

Θα απαντηθούν όλα, ίσως με μια δεύτερη ανάγνωση και στο μέτρο της παρούσας γνώσης. Η Giulia άνοιξε ένα νέο παράθυρο για μια κλεφτή μάτια σ’ έναν άλλο κόσμο. Μένει πολύς δρόμος μέχρι την πλήρη κατανόηση και καμιά φόρα ο επιστήμονας χρειάζεται να πιει ο ίδιος ένα κοκτέιλ με ελικοβακτηρίδια για να αποδείξει τις καινοφανείς θεωρίες του για τις οποίες τον περιγελούν.

Καλή χώνεψη κύριε Μάρσαλ.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.