Η Γυναίκα της Βιβλιοθήκης, Φρέγια Σάμπσον, Εκδόσεις Μίνωας 

Ανάλαφρο και πρωτότυπο, το βιβλίο Η γυναίκα της βιβλιοθήκης, γραμμένο από μία βιβλιόφιλο, τη Φρέγια Σάμπσον, για βιβλιόφιλους, είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο για τις κρύες νύχτες του χειμώνα που βρίσκονται μπροστά μας.

Στις σελίδες του ταξιδεύουμε στο μικρό και γραφικό Τσάλκοτ ένα χωριό της Μεγάλης Βρετανίας. Εκεί βρίσκεται μία μικρή, μα συνάμα πολύ ιδιαίτερη βιβλιοθήκη. Σε αυτήν εργάζεται ως βοηθός βιβλιοθηκάριου η Τζουν Τζόουνς, μία ντροπαλή, εσωστρεφής και χωρίς αυτοπεποίθηση κοπέλα, η οποία δεν έφευγε ποτέ από το χωριό της και βρίσκεται σε διαρκές πένθος για τη μητέρα της. Αυτή χάθηκε αρκετά χρόνια προηγουμένως και εργαζόταν και εκείνη ως βιβλιοθηκάριος στην ίδια βιβλιοθήκη.

Όμως, σαν βότσαλο στην ήρεμη λίμνη της ζωής της Τζουν έρχεται να πέσει η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ότι η βιβλιοθήκη πρέπει να κλείσει λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Τότε, ο κόσμος της Τζουν γκρεμίζεται, αφού στη σκέψη και μόνο ότι θα πρέπει να ξεμυτίσει από το κουκούλι της “ασφάλειας” και της “συνήθειας” που η ίδια έπλεξε σαν προνύμφη γύρω από τον εαυτό της από τότε που ήταν παιδί, η Τζουν νιώθει ναυτία.

Εν τέλει, όμως, η Τζουν, δεν είναι τόσο αντιδημοφιλής όσο η ίδια νομίζει. Μαζί με μια παρέα από εκκεντρικούς θαμώνες της βιβλιοθήκης, οι οποίοι θα γίνουν σιγά σιγά φίλοι της, και έναν παλιό συμμαθητή της, η Τζουν θα προσπαθήσει να σώσει αυτό που αποτελούσε σε ολάκερη τη ζωή της το δικό της σύμπαν: τη βιβλιοθήκη της.

Η Φρέγια Σάμπσον με τρυφερότητα, χιούμορ  και συγγραφική δεινότητα, σκιαγραφεί πολλούς ετερογενείς χαρακτήρες και θέτει έντεχνα πολλούς σύγχρονους προβληματισμούς. Πώς μπορούμε να δράσουμε όταν το κράτος κάνει περικοπές σε πολιτιστικά αγαθά, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της φιλίας, του εθελοντισμού και της ενωμένης ομάδας, πότε πρέπει να δοκιμάζουμε να κάνουμε μία νέα αρχή στη ζωή μας, ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε τους ανθρώπους, πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους πρόσφυγες της κοινότητάς μας, πως πρέπει να διαχειριζόμαστε το πένθος μας και σε ποιες περιπτώσεις οφείλουμε να βγαίνουμε μπροστά και να τολμάμε να μιλάμε και να κάνουμε πράγματα.

Η πλοκή είναι γρήγορη, οι διάλογοι άφθονοι και ολοζώντανοι και η απεικόνιση των διαφορετικών ανθρώπινων χαρακτήρων πλήρης και ολοκληρωμένη. Το τέλος είναι συγκινητικό, με πολλές ανατροπές, ευχάριστο μεν, αλλά χωρίς η συγγραφέας να ακολουθεί την κλασική, όσο και πεπατημένη, οδό του happy end.

Πάνω απ’ όλα όμως, η συγγραφέας διαλαλεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της την αγάπη που τρέφει για τις βιβλιοθήκες. Παράλληλα, επισημαίνει τη χρησιμότητα των βιβλιοθηκών, ακόμη και στις πιο μικρές πόλεις και τα χωριά μιας χώρας και τον ρόλο που αυτές παίζουν στη σύσφιξη των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ μιας κοινότητας:

“Βλέπετε, οι βιβλιοθήκες δεν είναι μόνο βιβλία. Είναι μέρη που ένα οκτάχρονο αγόρι μπορεί να ανοίξει τα μάτια του στα θαύματα του κόσμου, και όπου μια μοναχική ογδοντάχρονη γυναίκα μπορεί να έρθει για λίγη ζωτική ανθρώπινη επαφή. Όπου μια έφηβη μπορεί να βρει έναν πολύτιμο ήσυχο χώρο να κάνει τις σχολικές εργασίες της και μια πρόσφυγας που μόλις ήρθε στη χώρα μπορεί να βρει μαι καινούρια κοινότητα. Οι βιβλιοθήκες είναι μέρη που ο καθένας, πλούσιος ή φτωχός, από όποιο σημείο του κόσμου κι αν έρχεται, μπορεί να αισθανθεί ασφαλής, όπου έχει πρόσβαση σε πληροφορίες που θα τον βοηθήσουν”.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.