***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
«Η μοιραία ταυτότητα του ερωτευμένου δεν είναι άλλη απ’ αυτήν: είμαι αυτός που περιμένει», δηλώνει ο Ρολάν Μπαρτ στο εμβληματικό του έργο Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, και ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος του Alejandro Zambra, Η ιδιωτική ζωή των δέντρων, από τις εκδόσεις Ίκαρος, κάνει αυτό ακριβώς: περιμένει.
Η ιδιωτική ζωή των δέντρων είναι ένα έργο μικρής έκτασης που εντούτοις διεκδικεί τον χαρακτηρισμό του ως μυθιστορήματος – θα το έλεγε κανείς ένα μυθιστόρημα-μπονσάι, σαν το μπονσάι που αναφέρεται συχνά στις σελίδες του ως πηγή έμπνευσης του πρωταγωνιστή.
Η ιστορία φαίνεται απλή, μια ιστορία ρουτίνας. Ο Χουλιάν είναι ένας νέος καθηγητής λογοτεχνίας και συγγραφέας. Είναι ερωτευμένος με τη Βερόνικα, που τα πρωινά φτιάχνει τούρτες και τα απογεύματα ζωγραφίζει όσο εκείνος διαβάζει. Η Βερόνικα έχει μια μικρή κόρη από προηγούμενο γάμο, τη Ντανιέλα. Ο Χουλιάν φτιάχνει ιστορίες για να κρατάει παρέα στη Ντανιέλα μέχρι να έρθει η Βερόνικα από τα μαθήματα ζωγραφικής. Μέχρι που ένα βράδυ, ένα βράδυ που ξεκίνησε σαν όλα τ’ άλλα, η Βερόνικα δεν έρχεται.
Ο Χουλιάν περιμένει. Πλάθει ιστορίες για την ιδιωτική ζωή των δέντρων ώστε να αποκοιμίσει τη Ντανιέλα, μένει ξάγρυπνος, φαντάζεται ιστορίες κινδύνου, απιστίας, βουτάει στο μέλλον, θυμάται το παρελθόν. Δίνει χρησμό πως το βιβλίο θα τελειώσει μόνο όταν γυρίσει η Βερόνικα, ή όταν αυτός πάρει απόφαση ότι η Βερόνικα δεν θα γυρίσει πια.
Το βιβλίο αυτό, το λιλιπούτειο αυτό διαμαντάκι, διαπνέεται από έναν εσωτερικό ρυθμό, σαν τον σφυγμό μιας καρδιάς που χτυπάει περιμένοντας, αποσπάται και ξεγελιέται μόνη της αλλά στη σιωπή ξανακούγεται το ίδιο εκκωφαντικά. Η φαντασία του πρωταγωνιστή –συγγραφέας είναι άλλωστε κι ο ίδιος– δημιουργεί εναλλακτικές πραγματικότητες, παράλληλα σύμπαντα με παρελθόν και μέλλον, προκειμένου να αποφύγει την κατά μέτωπο αντιμετώπιση με τη φρικτή πραγματικότητα, το φοβερό παρόν: η Βερόνικα δεν έρχεται.
Η ιδιωτική ζωή των δέντρων καταφέρνει να παρουσιάσει την αγωνία της προσμονής για τον ερωτικό σύντροφο μπολιάζοντάς την με τη βαθιά αγάπη και το νοιάξιμο για το μικρό παιδί, θίγοντας με ευαισθησία το ζήτημα της οικογένειας, της διάλυσης και της επανασύστασής της με όλους τους ευφάνταστους τρόπους που ίσως δεν θα ήταν νοητοί κάποιες γενιές πριν, της εγκατάλειψης και των γιατρικών της. Το πρώτο μέρος του βιβλίου τιτλοφορείται Θερμοκήπιο, το δεύτερο Χειμώνας· ίσως αρκεί οι ρίζες να είναι αρκετά γερές ώστε να αντέχουν.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
