Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Οι εμμονικές διαδρομές του Σωτήρη Δημητρίου στον αφηγηματικό σχηματισμό της συμπυκνωμένης φόρμας είναι εμφανείς και στο νέο του βιβλίο, εκπεφρασμένες σκωπτικά μέσα από τις βιωματικές ιστορίες των ηρώων που επιλέγει για να αποδώσει έναν ολόκληρο μικρόκοσμο, αθέατο ίσως στους περισσότερους.

Με τον χαρακτηριστικό του τρόπο ο Σωτήρης Δημητρίου εστιάζει και αυτή τη φορά στις λεπτομέρειες, συχνά, ή καλύτερα φαινομενικά, ασήμαντες, για να αποκαλύψει την κοινωνική διάσταση της ανθρώπινης ωμότητας, την τραχύτητα των προθέσεων και την πλέον κυνική αντιμετώπιση των καταστάσεων στις οποίες εμπλέκονται οι ήρωές του.

Αυτό όμως που κάνει ξεχωριστή την ιδιαίτερη γραφή του είναι το γεγονός ότι ο Δημητρίου και στη συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων του, όπως και σε προηγούμενες, επιλέγει τη διακριτικότητα και την αθόρυβη αφηγηματική προσέγγιση, την εστίαση στην λεπτομέρεια και την ασίγαστη λεκτική και αφηγηματική τόλμη, για να καταθέσει μια προσωπική άποψη ενάντια σε ό,τι υπονομεύει τη συνείδησή του, την αισθητική του πληρότητα, την υπαρκτική του ιχνηλασία. Με συνειδητή επιλογή την καταβύθιση στα ανθρώπινα όρια του ψυχισμού ο Δημητρίου καταφέρνει να επαναφέρει την αθωότητα ως τον αντίποδα της δειλίας που αναπτύσσεται στην ενήλικη ζωή των ανθρώπων.

Ο Δημητρίου μοιάζει να συγκινείται από τον ρεαλισμό της καθημερινότητας. Αφουγκράζεται τους ανθρώπους εκείνους που με θαμπωμένο νου εισέρχονται στα μονοπάτια μιας άλογης λογικής και αναμετρώνται με την συνείδησή τους. Παρίες και αποσυνάγωγοι, άνθρωποι που πάσχουν από νευρώσεις, που γίνονται βορά των εμμονών τους ή που απλώς, εντελώς ξαφνικά, έρχονται σε μια στάθμιση με τον πραγματικό τους εαυτό, σκάβουν εν τω βάθει και ανακαλύπτουν την αληθινή τους μορφή.

Όλοι τους είναι άνθρωποι αναγνωρίσιμοι στον αναγνώστη, άνθρωποι κοινοί, που επινοούν έναν κόσμο παράλληλο, αποδεκτό από την συνείδησή τους, στον οποίο κινούνται και με αυτό τον τρόπο γίνονται ο πυρήνας μιας αφυπνιστικής μυθοπλασίας στοχοπροσηλωμένης απόλυτα στην ενδελεχή ενδοσκόπηση, συνειδητοποίηση και εν τέλει αυτογνωσία.

Όλα αυτά επιτυγχάνονται από μια εκρηκτική δυναμική που απορρέει από την μεστότητα του κειμένου. Ο Δημητρίου  πετυχαίνει όμως και κάτι ακόμα. Στήνει μπροστά στον αναγνώστη έναν καθρέφτη και μέσα εκεί τον καλεί να αντικρίσει τον πραγματικό του εαυτό, να δει τις δικές του εμμονές και να αποδεχτεί ίσως μια εικόνα του εντελώς διαφορετική από αυτήν που έχει επιλέξει να παρουσιάζει στις κοινωνικές του συναναστροφές.

Έχοντας βοηθό του την ηπειρώτικη ντοπιολαλιά, η οποία διανθίζει τον λόγο του, καταθέτει τα σημαντικά αυτά διηγήματα με ευθυβολία και ακρίβεια. Η συμπάγεια των εννοιών που προσεγγίζει γίνεται με έναν απλό αλλά καθόλου απλοϊκό τρόπο, γεγονός που αναδεικνύει τη συγγραφική του μαεστρία. Με λόγο ηδυσμένο περιγράφει σκληρές πτυχές της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα αναζητά τον σύμμαχο αναγνώστη, τον μυημένο εκείνον, ικανό να αγγίζει τη συγγραφική του ωριμότητα και σκέψη μέσα από τη λακωνική ροή της γλωσσικής του δεξιότητας.

Σημαντική είναι και η χρήση της ειρωνείας που χρησιμοποιεί ο Δημητρίου. Πρόκειται για ένα στοιχείο χαρακτηριστικό στο έργο του, όπως χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι, πολύ συχνά, επιλέγει να παρεμβάλλει τη συγγραφική του ταυτότητα στη ροή της διήγησης δίνοντας έναν μεταμοντέρνο τόνο στη διήγησή του. Και σε αυτή τη συλλογή ο Δημητρίου προκαλεί τον αναγνώστη με τον ιδιότυπο τρόπο γραφής του και επιλέγει να καυτηριάσει τα γεγονότα περιπαικτικά και να αναδείξει την τραγικότητα των ηρώων του, να «διηγηθεί τα λάθη, τα πιο λοξά», ψηλαφώντας τους ήχους και τα ηχοχρώματα των λέξεων, χρησιμοποιώντας καθαρευουσιάνικους τύπους, στήνοντας τις ιστορίες σε μια τροχιά αργής εξελικτικής πορείας, αφήνοντας κάποιες φορές το τέλος ανοιχτό σε ό,τι γεννά η φαντασία του κάθε αναγνώστη.

Η ηδύτητα της οδύνης, η συγκίνηση της παρέκκλισης, η λογική των παραλογισμών, η έκφραση της ιδιοτυπίας, το ημίφως που συντηρεί τις σκιές, η λαθροφωτισμένη υπόσταση του ανθρώπου, ο ανθρώπινος ψυχισμός ως άλλος Ιανός με τα διττά προσωπεία του γίνονται για τον Δημητρίου ο λόγος, για τον οποίο γράφει αυτά τα διηγήματα.

Ένα αξιοδιάβαστο βιβλίο για την αθωότητα και τη σημασία της στην πορεία προς την ωριμότητα από έναν πεζογράφο εξαιρετικά αξιόλογο, μια σπουδαία, μοναδική μορφή στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας.

Tessy Baila – Editor in Chief

«Λίγα πράγματα κάνει ο λογοτέχνης, κάθεται στην όχθη της ζωής και ότι του φέρει το κύμα» Ο Σωτήρης Δημητρίου στο Literature.gr

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular