Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Η παγκόσμια κριτική έχει χαρακτηρίσει το έργο του Χόρχε Γκαλάν ως το απόλυτο δείγμα μαγικού ρεαλισμού. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι: «απλώς προσπαθεί να διηγηθεί ιστορίες που άκουγε από παιδί στην οικογένειά του και να μιμηθεί την προφορικότητα του λόγου. Αυτό λοιπόν που όλοι θεωρούν μαγικό ρεαλισμό για τους Λατινοαμερικανούς είναι μια καθημερινή πρακτική. Όλοι έχουν δει κάποιο φάντασμα για παράδειγμα ή βλέπουν όνειρα που τους προφητεύουν μελλοντικές πράξεις. Είναι μια πραγματικότητα μαγική αλλά είναι αληθινή και όλοι έχουν συνηθίσει να ζουν το παράδοξο». Επί της ουσίας όμως ο Χόρχε Γκαλάν, μετά το εξαιρετικό «Το δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού» και το εμβληματικό «Νοέμβριος» υπογράφει και αυτή τη φορά ένα πολιτικό μυθιστόρημα με ιστορικές και κοινωνικές προεκτάσεις επιστρατεύοντας τον μαγικό ρεαλισμό, αναδεικνύοντας έτσι τη βαθιά σχέση του με το λογοτεχνικό αυτό είδος που γνωρίσαμε από σπουδαία ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως είναι ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Χουάν Ρούλφο, ο Χούλιο Κορτάσαρ, η Ιζαμπέλ Αλιέντε, η Λάουρα Εσκιβέλ, ο Σαλμάν Ρούσντι.

Ένας άνδρας, ο Ναύτης, σκορπίζει καναρόσπορους στους δρόμους για να δελεάσει κουκουβάγιες που θα του φέρουν πίσω την αγαπημένη του και η πορεία του θα τον φέρει μπροστά σε μια οικογενειακή κατάρα αλλά και στα δεινά μιας χώρας που μαστίζεται από επιδημίες, κατακλυσμούς, σεισμούς και δικτατορίες και που μόνη της σωτηρία είναι η πίστη στο θαύμα που φέρει στη ζωή ο μύθος. Στην πορεία θα ζήσει για πολλά χρόνια με τη Γκρεγκόρια μια ζωή χωρίς κανένα ερωτικό ενδιαφέρον αλλά με αγάπη. Η εξιστόρηση της Γκρεγκόρια για τον αφανισμό της οικογένειάς της κατά τη φονική επιδημία που ενέσκηψε στη χώρα τον εικοστό αιώνα είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες στιγμές της αφήγησης αλλά και ο τρόπος με τον οποίο  Γκαλάν περιγράφει τα γεγονότα, τραγικά επίκαιρα αυτή την εποχή αντιτίθεται στην ηπιότητα του τρόπου γραφής που υιοθετεί ο συγγραφέας:

«[…] Κράτησε τέσσερα χρόνια, και οι νεκροί ήταν χιλιάδες. Λένε πως δεν υπήρξε οικογένεια που να μην έχασε ένα ή περισσότερα από τα μέλη της. Χωριά ολόκληρα εξαφανίστηκαν. Ακόμα και κάποια νησιά του κόλπου Φονσέκα άδειασαν. Ήταν συνηθισμένο να βλέπει κανείς ανθρώπους, ντυμένους με μαύρους μανδύες και κουκούλες, να σέρνουν μικρά κάρα με πτώματα, που τα έριχναν σε αυτοσχέδιους ομαδικούς τάφους. Έγιναν επίσης συχνό φαινόμενο οι λεπτές στήλες καπνού στο τέλος του απογεύματος, που σήμαιναν τις ημερήσιες αποτεφρώσεις. Το σκοτάδι και η αβεβαιότητα απλώθηκαν σ’ όλη τη χώρα».

Η αφήγηση ακολουθεί τη ζωή του Ναύτη από τη νεαρή του ηλικία ως τα βαθιά του γεράματα. Όταν θα συναντήσει τον Μαξιμιλιανό θα γνωρίσει μια άλλη πλευρά της ζωής καθώς ο στρατιωτικός Μαξιμιλιανός μέσα από ατέλειωτες συζητήσεις θα του συστήσει νέους στοχασμούς που θα δοκιμάσουν την κρίση του. Ο Μαξιμιλιανός όμως θα αναδειχθεί σε έναν από τους πιο σκληρούς δικτάτορες και η σφαγή των ιθαγενών που θα συμβεί επί των ημερών του θα στιγματίσει για πάντα τον στυγνό δικτάτορα για τον οποίο ο Γκαλάν γράφει:

«Ήταν αλάνθαστος. Πολύ γρήγορα απέκτησε τη φήμη του άτεγκτου. Στα σαλόνια, στους διαδρόμους και στις αυλές των στρατοπέδων και των υπουργείων μιλούσαν γι’ αυτόν σαν να μην είχε τίποτα κοινό μ’ όλους τους άλλους: δεν έπινε, δεν πήγαινε με πόρνες, δεν είχε οικογένεια, κι έλεγαν ότι δεν αρρώσταινε ποτέ κι ούτε μπορούσε να τον πειράξει η ζέστη, αφού τα καλοκαίρια, ακόμα και τις ώρες του μεσημεριού, δεν έδειχνε να ιδρώνει, μήτε ν’ ασθμαίνει».

Για μια ακόμα φορά ο Γκαλάν συμπάσχει με τα τραγικά γεγονότα της πατρίδας του, του Ελ Σαλβαδόρ από την οποία έχει αυτοεξοριστεί και καταδεικνύει την τραγικότητα των γεγονότων 1931-1944 που την καθόρισαν με αποκορύφωμα τον τραγικό θάνατο τριών εκ των βασικών στελεχών του Κομμουνιστικού κόμματος του Ελ Σαλβαδόρ, την 1η Φεβρουαρίου του 1932. Πρόκειται για τους Φαραμπούντο Μαρτί, και Μάριο Σαπάτα και Αλφόνσο Λούνα που καθοδήγησαν το κίνημα των ιθαγενών.

«Τα σώματα έμειναν σκορπισμένα στους δρόμους και τις πλατείες ή στα περίχωρα των αγορών ή γύρω απ’ τα υποστατικά ή ανάμεσα στις φυτείες καφέ. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν γονατίσει εκλιπαρώντας για συγχώρεση, αλλά τίποτα δεν μπόρεσε ν’ αποτρέψει το πεπρωμένο τους».

Μέσα από ήθη, έθιμα, θρησκευτικές τελετές, δεισιδαιμονίες και κατάρες που κλονίζουν τη ζωή των ηρώων του ο Γκαλάν παρουσιάζει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο μια σειρά από ιστορίες ανθρώπων που δορυφορικά κινούνται γύρω από τους ήρωες, έχουν ωστόσο τη δική τους φωνή και μαρτυρούν τα συγκλονιστικά δικά τους χρόνια ανασυνθέτοντας τη συλλογική μνήμη μιας χώρας. Ο Γκαλάν δημιουργεί ένα μωσαϊκό των στοιχείων εκείνων που συγκροτούν τη χώρα του και ταυτόχρονα παρουσιάζει όλα όσα ταλάνισαν τη μοίρα των κατοίκων της κατά την ταραχώδη εποχή του εικοστού αιώνα. Με φόντο τη μοναχικότητα του κεντρικού ήρωα αλλά και όλων των ηρώων που τελικά στη ζωή παραμένουν πάντα μόνοι περιγράφει τη μοναχική πορεία του Ελ Σαλβαδόρ στον ιστορικό χρόνο, ίσως και τη δική του μοναχική πορεία μακριά από αυτό. Μια ιστορία γραμμένη σαγηνευτικά που ευτύχησε τη μεταφραστική αρτιότητα του Αχιλλέα Κυριακίδη. 

 

https://www.facebook.com/psichogios/videos/2491726374451134/

https://www.literature.gr/tesi-baila/

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular