Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.

Δύσκολο να περιγράψω το εφηβικό μου δωμάτιο επειδή δεν ήταν ακριβώς εφηβικό. Πάντως αυτό που πάντα χαρακτήριζε ένα δωμάτιο δικό μου ήταν η ακαταστασία, τα πολλά βιβλία κι ένα μικρό ραδιοφωνάκι για να ακούω τις νύχτες μουσική και το imagine των Beatles.

Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;

Ο Νικόλαος Λύτρας για το φως που κατάφερε να παγιδεύσει μέσα στους άξονες του μοντερνισμού αλλά και  για τον τρόπο που υπονόμευσε  την οπτική έτσι όπως την γνωρίζουμε έως εκείνη τη στιγμή και την ανασυνέθεσε αφαιρετικά εστιάζοντας σε ό,τι είναι πιο ουσιαστικό.

Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;

Χάρτινοι ήρωες οι λογοτεχνικοί δεν σκέφτηκα ποτέ μια πιθανή ερωτική σχέση μαζί τους, όμως αγάπησα πολύ τον Γουίνστον από το 1984 του Όργουελ για τη μάχη και την ευαισθησία που προτάσσει απέναντι στον ολοκληρωτισμό, για την ανθρωπιά που χάνεται κι αυτή μαζί με το παρελθόν που διαγράφεται, για το ζοφερό μέλλον που αρνείται να δει και τελικά σβήνει μέσα του.

Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;

Μπορώ σε οποιεσδήποτε συνθήκες να διαβάσω ή να γράψω αφού το βιβλίο αλλά και το γράψιμο είναι φίλοι πολύτιμοι κάθε στιγμή και γι’ αυτό αναγκαίοι.

Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

Δύσκολο να ξεστρατίσει κανείς από μονοπάτια που διάλεξε για να αναζητήσει τις προσωπικές του αλήθειες ή και να κρυφτεί μέσα σε αυτές και για μένα το γράψιμο είναι ακριβώς αυτό. Ένας προσωπικός τρόπος διαφυγής σε ένα εσωτερικό ρυθμό ελευθερίας και ζωής.

Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;

Πολλές φορές έχω συγκινηθεί πολύ με κάτι που έχω διαβάσει. Αυτή η ικανότητα μερικών ανθρώπων να φέρνουν μια λέξη δίπλα στην άλλη και αυτομάτως το μυαλό να εξαναγκάζεται να περνά σε νέες εικόνες και ιδέες είναι από μόνη της πολύ συγκινητική. Σκεφτείτε πόσο μαγική είναι αυτή η φράση του Οδυσσέα Ελύτη και θα αισθανθείτε τι ακριβώς θέλω να πω: «Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;»

Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;

Όλοι νομίζουμε ότι θα κάναμε τα πάντα για έναν άνθρωπο που αγαπάμε πολύ, ίσως γιατί τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται, ευτυχώς για εμάς, να αποδείξουμε την αλήθεια των λόγων μας. Οι ακραίες θυσίες απαιτούν ανάλογους αποδέκτες όμως, έτσι κι εγώ αν θα ήμουν σίγουρη για τον αποδέκτη της πράξης μου θα έκανα, θέλω να πιστεύω, οποιαδήποτε θυσία ήταν αναγκαία για να είναι εκείνος ευτυχισμένος.

 Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;

Νομίζω η πορεία προς την αυτογνωσία. Άλλωστε μια τέτοια πορεία είναι ολόκληρη η ζωή μας. Από την πρώτη στιγμή και μάλιστα συχνά με όχημα έναν μεγάλο έρωτα, είτε αυτός εκφράζεται στο πρόσωπο ενός ανθρώπου είτε σε μια ιδέα ή σε ό,τι τελικά αγαπάμε υπερβολικά σε ολόκληρη τη ζωή μας,  έως το τέλος που αναπόφευκτα μας περιμένει ο θάνατος η αυτογνωσία είναι ο σκοπός ή καμιά φορά και το πρόσχημα.

Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;

Δύσκολη ερώτηση. Κάθε βιβλίο εκτιμάται σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής του και η εκτίμηση αυτή είναι ανάλογη της αισθητικής καλλιέργειας της συγκεκριμένης εποχής.

Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;

Επειδή τις περισσότερες φορές φοβόμαστε τον αντίκτυπό της τόσο απέναντι σε εκείνους που θα ακούσουν μια αλήθεια όσο και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό που θα κληθεί να την αντιμετωπίσει με θάρρος λέγοντάς τη. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που πολλοί καταφεύγουν στην τέχνη, επειδή όπως έλεγε ο Πικάσο: « Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει να δούμε την αλήθεια».

Η Τέσυ Μπάιλα κατάγεται από τις Κυκλάδες αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε ιστορία ελληνικού πολιτισμού και μετάφραση λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία και ατομικές της εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί στο πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας και στην Αθήνα. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού “Κλεψύδρα”. Παράλληλα δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά.  Το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο: ”Tο μυστικό ήταν η ζάχαρη” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα στο προσωπικό της blog.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.