***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Αλτσχάιμερ Trance, Στέργια Κάββαλου, Εκδόσεις Βακχικόν

Σε αντίθεση με την ηρωίδα του Λιούις Κάρολ, η κυρία Αλίκη του διηγήματος «Αλτσχάιμερ Trance» έχει από καιρό αφήσει πίσω της την παιδική ηλικία. Όμως σαν τη νεαρή συνονόματη της ζει κι εκείνη στα όρια της πραγματικότητας. Ξεχνά το όνομα της, χάνει το δρόμο για τη Βουλιαγμένη, μπερδεύει τα άπλυτα ρούχα με τα καθαρά, και κάποια νύχτα συνειδητοποιεί πως η θάλασσα που ονειρεύεται βρίσκεται μόνο μια ανάσα μακριά.

Η ηλικιωμένη κυρία Αλίκη με το «ψυχεδελικό της φωτοστέφανο» είναι ένα πρόσωπο που ίσως έχουμε όλοι συναντήσει και προσπεράσει χωρίς δεύτερη ματιά. Το ίδιο και ο Ματέο, ο ερωτευμένος ηρωινομανής που αγωνιά πριν το πρώτο του ραντεβού με ένα κορίτσι. Ή η Χρυσάνθη, μια προκλητική οργισμένη έφηβη εγκλωβισμένη στο κορμί μιας σαραντάχρονης γυναίκας. Ή η αξιοπρεπής κοσμοπολίτισσα κυρία Μ, η μητριάρχης γιαγιά Θοδώρα, η ανώνυμη γυναίκα που πενθεί τη γέννηση της. Άνθρωποι μοναχικοί, παραιτημένοι, συχνά αγνοημένοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Στα 16 διηγήματα της συλλογής, που εκτυλίσσονται στην Αθήνα της περασμένης δεκαετίας, η Στέργια Κάββαλου δίνει στον καθένα τους την προσοχή που του αναλογεί. Φέρνει στο προσκήνιο τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους, μας αναγκάζει να διεισδύσουμε κάτω από το δέρμα τους και να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους… για να αντιληφθούμε πως δεν διαφέρουν και τόσο πολύ από μας. Όπως εμείς, έχουν κι εκείνοι όνειρα τα οποία δεν μοιράζονται με κανέναν. Λαχταρούν την ουσιαστική επικοινωνία, αλλά δεν τολμούν να ρισκάρουν γι’ αυτήν. Η μοναξιά τους είναι η μοναξιά που βιώνουμε λίγο πολύ όλοι, η μοναξιά που- από ειρωνεία της μοίρας- μας συνδέει μεταξύ μας ίσως περισσότερο από οτιδήποτε.

Ο έρωτας υπόσχεται να γίνει το αντίδοτο στη μοναξιά, κι αν η πραγματικότητα ξεφτίζει σιγά σιγά το παραμυθένιο του περιτύλιγμα εμείς εξακολουθούμε να λαχταράμε την τρυφερή του πλάνη. «Δύο άνθρωποι φριχτά μονάχοι, υπέροχα αληθινοί με τα σώματα και τις σκέψεις τους που σκαρφαλώνουν σε ουράνια τόξα σε κάθε τους συνάντηση. Κι έτσι από ψηλά, από τη δική τους θέση, κοιτάζουν τον κόσμο που παλεύει να κατακτήσει μια μέτρια στοργή, που βάζει στόχο να περάσει καλά, να κοιμηθεί χωρίς εφιάλτες και να κεράσει κανένα ποτηράκι κρασί τις νοσταλγίες του». Με αυτά τα λόγια συμπυκνώνει η συγγραφέας (στο διήγημα «Μαύρος και αγρίμι») την ουσία του έρωτα, χωρίς ποτέ να παρασύρεται σε μελοδράματα. Το συναίσθημα, ενίοτε το ακραίο συναίσθημα, είναι απανταχού παρόν στις ιστορίες της συλλογής, είναι όμως ωμό, «καθαρό» συναίσθημα απαλλαγμένο από στολίδια και αναλύσεις.

Πεζογράφος, ποιήτρια και μεταφράστρια, η Στέργια Κάββαλου έχει εκδώσει, μεταξύ άλλων, τρεις συλλογές διηγημάτων, το μυθιστόρημα «Αντίστροφα», για το οποίο έλαβε υποτροφία ενθάρρυνσης από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας, τρεις ποιητικές συλλογές, ένα θεατρικό έργο και πολυάριθμα βιβλία για παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο, το «Αλτσχάιμερ Trance» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2010 και της εξασφάλισε μια υποψηφιότητα για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω». Σήμερα η συλλογή κυκλοφορεί εκ νέου από τις εκδόσεις Βακχικόν, με την προσθήκη ενός πιο πρόσφατου διηγήματος: της «Ανδρομάχης», με πρωταγωνίστρια μία μοναχική, πληγωμένη αλλά δυναμική και ανυπότακτη γυναίκα.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.