Πως μπορεί ένα βιβλίο …χάλια να κάνει δυο παιδιά και τον μπαμπά τους να ξεκαρδίζονται νυχτιάτικα στα γέλια και τη μαμά να έρχεται και να δείχνει το ρολόι υπενθυμίζοντας στους τρεις γλεντοκόπους ότι η ώρα είναι περασμένη και τα «παιδιά πρέπει να κοιμηθούν γιατί αύριο έχουν σχολείο»;
Η Παναγιώτα Πλήση συγγραφέας του «Μα, μπαμπά, είναι Χάλια!» (εκδόσεις Κέδρος) είναι που το κατάφερε αυτό. Φαντάζομαι πως έπαιξε τον ρόλο της και η πετυχημένη εικονογράφηση του Γιώργου Σγουρού. Φυσικά το βιβλίο δεν είναι καθόλου χάλια, όμως η «Χάλια» είναι αυτή που απασχολεί την ηρωίδα του, τη Λένα. Η «Χάλια» -που ποτέ η Λένα δεν λέει με το όνομά της- είναι η νέα σύντροφος του δύστυχου πατέρα, μετά τον χωρισμό των γονιών της. Κι αν η Λένα τον σύντροφο της μαμάς τον αποδέχτηκε, με την Χάλι δεν δέχεται ούτε κουβέντα, οδηγώντας τον μπαμπά σε απελπισία. Τίποτε δεν μπορεί να πετύχει. Το άλλο βάσανο της Λένας είναι το «Χαζό», ήτοι ο μικρός της αδερφός.
Το βιβλίο αυτό που απευθύνεται σε παιδιά από 9 ετών μιλά με απίστευτο χιούμορ για ένα πολύ δύσκολο θέμα: Το διαζύγιο των γονιών και τον τρόπο που τα παιδιά βιώνουν τις νέες σχέσεις των γονιών. Χώρις να καταφεύγει σε «διδακτισμό» καταφέρνει πιστεύω να μας μιλήσει ξεκάθαρα και να μας κάνει όλους να σκεφτούμε λίγο τη στάση μας. Έτσι ή αλλιώς είναι από τα πιο διασκεδαστικά παιδικά βιβλία που διαβάσαμε τελευταία!
Κι εκεί που έλεγα πως αυτό ήταν από διασκέδαση και θα πρέπει να περιμένουμε κάμποσο καιρό για ένα άλλο απολαυστικό βιβλίο, μια …μαύρη θρούμπα προσγειώθηκε στο σαλόνι του σπιτιού μας. Και φυσικά η πρώτη που άπλωσε το χέρι και την άρπαξε ήταν η κόρη μου. Και δεν την άφησε ούτε για να φάει τα σουβλάκια που είχαμε παραγγείλει (κι ήταν …Τσικνοπέμπτη!)
Θα μου πείτε τώρα πως κάνει έτσι η κόρη μου για μια …θρούμπα. Μα είναι «Η (μία και μοναδική) Μαύρη Θρούμπα» σε κείμενο και εικονογράφηση της Λέλας Στρούτση. Η δε Μαύρη Θρούμπα είναι ένα μαύρο διαμάντι που φορά στο χέρι της η όμορφη Ισπανίδα Δόνα Μόνα. Κι όταν εξαφανίζεται, αναλαμβάνει δράση ο μοναδικός Οκτάβιο Παζλ. Όλα αυτά συμβαίνουν πάνω στο πλοίο Κουκούτσι και οι ήρωες είναι ένας κι ένας. Η εικονογράφηση και ο σχεδιασμός του βιβλίου είναι κυριολεκτικά έργο τέχνης. Ακόμη κι αν δεν διάβαζε κανείς την ιστορία –που είναι επίσης εξαιρετική- θα μπορούσε ακόμη και χωρίς λόγια να απολαύσει τη ζωγραφική της Λέλας Στρούτση. Όμως όλο το βιβλίο είναι ευφυέστατο και μυεί τα παιδιά στην ομορφιά των μαθηματικών και της φιλοσοφίας με τον πιο γοητευτικό τρόπο. Να πω ότι διάβασα το βιβλίο στο Μετρό και όταν έφτασα στη στάση που έπρεπε να κατέβω για μια στιγμή σκέφτηκα να κάνω … κοπάνα και να μην πάω στο γραφείο πριν το τελειώσω!
Για τη σημαντική δουλειά του Βασίλη Κουτσιαρή στον χώρο του παιδικού βιβλίου θα άξιζε να γραφτούν αρκετά πράγματα. Πέρα από τον τρόπο που αναδεικνύει και στηρίζει την καλή παιδική λογοτεχνία, ο ίδιος κάθε τόσο μας χαρίζει όμορφα βιβλία για τα παιδιά. Οι «Μάγισσες γόμες» (εκδόσεις Μίνωας) με ζωγραφιές μιας ακόμη από τις πιο ταλαντούχες εικονογράφους, της Αιμιλίας Κονταίου, μιλούν με τρυφερό κι όμορφο τρόπο για ένα ακόμη δύσκολο θέμα: Την «κλοπή». Η Νικολέτα, μαγεύεται από τις γόμες των συμμαθητριών της και τις παίρνει κρυφά στο σπίτι της. Μετανιώνει, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει. Φοβάται πως η δασκάλα δεν θα την αγαπά πια και δεν ξέρει τι θα πουν οι φίλες της. Το βιβλιο δείχνει πως όταν μοιραστείς τις σκέψεις και τους φόβους σου, κάποια λύση στο τέλος θα βρεθεί. Κι εκείνο που φαίνεται «βουνό» -ειδικά για ένα παιδί- θα μπορέσει να ξεπεραστεί…
Ακόμη πιο δύσκολο είναι το θέμα της απώλειας. Κι όμως. Ο Κώστας Πούλος στο βιβλίο του «Παππού;» (εκδόσεις Μεταίχμιο) με εικόνες της Σταματίνας Ντουτσούλη καταφέρνει αν μιλήσει υπαινικτικά και εύστοχα σε α βιβλίο γεμάτο αγάπη, όπου στο τέλος τίποτε δεν πάει χαμένο. Όπου η φύση ξαναγεννιέται και όλα όσα χάνονται εμφανίζονται με μια άλλη μορφή. Δεν είναι όμως μόνο η απώλεια, αλλά και ο τρόπος που μπορεί κανείς να μάθει και να αντιληφθεί τους αριθμούς. Ο παππούς της ιστορίας άλλωστε λατρεύει να παίζει με τους αριθμούς και να τους μαθαίνει στον εγγονό του… Ένα βιβλίο απλό που πιστεύω ότι γίνεται κατανοητό κι έχει αξία και για μικρότερα παιδιά, παρά το γεγονός ότι «επισήμως» απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών
Με τέτοια βιβλία, νομίζω ότι το 2015 ξεκίνησε πολύ –πολύ καλά.
(Για τα άλλα βιβλία, που δυστυχώς είναι αρκετά, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πως γράφεται ένα κακό παιδικό βιβλίο», Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου στις 7μμ)
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
