Να έχεις παιδιά ή να γράφεις για βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά ή -ακόμα καλύτερα- να σου συμβαίνουν και τα δυο!
Έτσι έχεις την ευκαιρία, χωρίς κανένας να σε κοιτάζει στραβά, να απολαμβάνεις βιβλία που δεν είναι της …ηλικίας σου. Να διασκεδάζεις με μια όπως την ζωντανεύει η Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου και την ζωγραφίζει η Ελίζα Βαβούρη. Ένα τόσο χαρούμενο βιβλίο που μας κάνει κι εμάς μέλη της παρέας μιας γιαγιάς και της εγγονής της που ξέρουν να περνάνε τόσο όμορφα , να ανακαλύπτουν παιχνίδια και διασκεδάσεις, εκεί που δεν το περιμένεις. Ζωγραφικές, διαβάσματα, θέατρο, κρυφτό και στο τέλος …πάρτι. Ο κόσμος της μεγάλης και της μικρής Ίριδας είναι ένας κόσμος που μπορεί να γίνει προσιτός, αρκεί να κλείσουμε τάμπλετ, υπολογιστές και τηλεοράσεις και να ζήσουμε το δημιουργικό παιχνίδι, όσο μικροί -ή μεγάλοι- κι αν είμαστε!
Σημειώνω ότι μέρος των εσόδων του βιβλίου που κυκλοφορεί από την «κόκκινη κλωστή δεμένη» διατίθεται στην «Κιβωτό του Κόσμου».
…και να δείτε πόσο χαρήκαμε κι εγώ κι ο γιος μου (κι ας είναι κι εκείνος μεγάλος – όπως λέει) όταν είδαμε πως βγήκε κι ένα καινούργιο βιβλίο με τον Νόι. «Ο Νόι και η Φάλαινα του χειμώνα» του Benji Davies κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος κι είναι ένα τόσο όμορφο βιβλίο. Ζωγραφιές που τις απολαμβάνεις, μια ιστορία τόσο απλή και τρυφερή, ένα θαρραλέο αγόρι και το αγαπημένο του φαλαινάκι. Δεν χρειάζονται φιοριτούρες και δήθεν ποιητικοί ακροβατισμοί για να δημιουργήσεις μια ιστορία που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά. Μέσα στη νύχτα ο μπαμπάς -ψαράς δεν έχει γυρίσει. Καταιγίδα. Τα μικρός σκάφος έρημο στον πάγο. Εκεί στο αμπάρι του όλα μοιάζουν τρομακτικά. Όμως … Το φαλαινάκι σώζει τον Νόι και οι ψαράδες τον μπαμπά του. Και είναι τόση η ζεστασιά που μας έρχεται από αυτόν τον φάρο του παγωμένου Βορρά…
Κι αν φοβάστε, μη σας νοιάζει, ο πιο τρομερός από τους εφιάλτες, ο Φον ο Φοβερός της Γιώτας Κ. Αλεξάνδρου που κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική με εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου, είναι κι αυτός ένας …φοβιτσιάρης! Αυτό που φοβάται ο Φον ο οποίος τρομοκρατεί παιδιά σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, είναι μήπως πάψουν να τον φοβούνται. Μήπως τα διάφορα τερτίπια του δεν πιάνουν πια και πίσω από τις τρομερές μορφές που παίρνει, κρύβεται ένα πλάσμα που τίποτε κακό δεν μπορεί να κάνει. Τη δύναμη του την παίρνει από τον ίδιο τον φόβο των παιδιών. Κι είναι η αρχή του τέλους όταν ένα από τα παιδιά ορθώσει το ανάστημά του και πει «Φίλε δεν υπάρχεις. Δεν σε φοβάμαι!» Ένα ακόμη διασκεδαστικό βιβλίο που με ανάλαφρο τρόπο μιλά για τους φόβους των παιδιών και μπορεί να τα βοηθήσει να τους ξορκίσουν… Όμορφος και τρόπος που συνδέει όλες τις γωνιές του πλανήτη με παιδιά π’ όλη τη γη που μαθαίνουν να νικούν τους φόβους τους.
Σε εικονογράφηση και πάλι της Αιμιλίας Κονταίου είναι και η «Γραμμή» του Βασίλη Κουτσιαρή και του Γιάννη Διακομανώλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Η αλήθεια είναι ότι με κάθε νέο βιβλίο των δυο συγγραφέων, ξέρω πως ανοίγοντάς το μια ιστορία ξεχωριστή θα διαβάσω. Και για μια ακόμη φορά δεν πέφτω έξω. Ο νεαρός ήρωας της ιστορίας δυσανασχετεί αφάνταστα όταν ένας καινούργιος συμμαθητής έρχεται αν καταλάβει το μισό του θρανίο. Εκεί που το απολάμβανε μόνος, τώρα πρέπει να το μοιραστεί. Χαράζει κι αυτός μια γραμμή στη μέση, προστατεύοντας -όπως πιστεύει – τον ζωτικό του χώρο. Θα αντισταθεί στις «επιθέσεις φιλίας» του γείτονα. Θα αρνηθεί τις προσκλήσεις του… Όμως σταδιακά θα καταλάβει πως ο νέος συμμαθητής δεν είναι ο εχθρός που νόμιζε. Κι όταν αποφασίσει να τον γνωρίσει και να μοιραστεί μαζί του πράγματα και στιγμές, θα σβήσει και η γραμμή…
Πόσα έχει να μας πει το παραμύθι αυτό και για τα μεγάλα θέματα… Για τις διαχωριστικές γραμμές που καθημερινά βάζουμε και καθόλου δεν ομορφαίνουν τη ζωή μας… μακάρι να διαβάζαμε και ν‘ αλλάζαμε κι εμείς οι μεγάλοι…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
