Ο «σκοτεινός λαβύρινθος» αποτελεί το τέταρτο βιβλίο του Γρηγόρη Αζαριάδη και είναι η ελληνική crime πρόταση που επάξια στέκεται πλάι στη τεράστια φουρνιά ξένων αστυνομικών μυθιστορημάτων που εκδίδονται στη χώρα μας, δίχως να ‘χει να ζηλέψει τίποτα από εκείνα.
Το βιβλίο ξεκινά με την άγρια δολοφονία μιας πενταμελούς οικογένειας στον Μαραθώνα και ένα σκηνικό πλημμυρισμένο στο αίμα. Η πράξη δείχνει να είναι ένα συμβόλαιο θανάτου από επαγγελματίες εκτελεστές, ποιος όμως θα ήθελε έναν τέτοιο ξεκλήρισμα και γιατί; Η αστυνόμος Τρύπη και η πρώτη ομάδα ερευνών του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής ξεκινούν έναν αγώνα για να ξετυλίξουν το κουβάρι και να εξιχνιάσουν την μυστηριώδη ετούτη ομαδική δολοφονία.
Ο Αζαριάδης, σε αυτή τη νέα του συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο, κάνει αυτό που χρόνια καταφέρνει και στα προηγούμενα βιβλία του: σε βυθίζει σε έναν υπέροχα σκοτεινό τόπο όπου όντως νιώθεις πως κινείσαι μαζί με τους ήρωές του σε έναν λαβύρινθο άνευ φωτός, και το καταφέρνει τόσο καλά κάνοντας χρήση πραγματικών γεγονότων, τόπων, εικόνων και συνηθειών που δεν μπορείς να εντοπίσεις πού σταματά η αλήθεια και πού ξεκινά ο μύθος. Πολλά δείχνουν εξαρχής προφανή όμως τα περισσότερα από αυτά δεν είναι ως δείχνουν και ετούτο είναι που συναρπάζει αναγνωστικά. Η ιστορία διαθέτει πλοκή και κινηματογραφική ροή με συνεχόμενες ανατροπές, ταχύτατες εναλλαγές και με τη βάση διατηρημένη στη δράση. Εκτελεστές, μπράβοι, παγίδες, όπλα, ψέματα, διαφθορά μέσα σε ανελαστικούς νόμους της νύχτας αλλά και ηθικά διλήμματα, ανασκοπήσεις, παρελθόντα μυστικά, ροκ μουσική, συνεργίες, υπόγεια μπαρ, έρωτας, σεξ και βία συστήνουν ετούτο το ελληνικό νουάρ μυθιστόρημα που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.
Αποτελεί ίσως το πιο «σκανδιναβικό» αστυνομικό μυθιστόρημα Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει. Η δράση καταπιάνεται με την ανάλυση των κινήσεων και το άμεσα επόμενο βήμα. Κινείται στο αυστηρό ημερολογιακό αστυνομικό πλαίσιο με δεκάδες πληροφορίες και διασταυρώσεις σχετικά με την υφή των εγκλημάτων, των όπλων και των αστυνομικών διαδικασιών, η ύφανση όμως δεν παύει να είναι λογοτεχνική και αγγίζει τις ακμές του θρίλερ. Εντύπωση προκαλούν στη ροή του βιβλίου οι εμβόλιμες πρωτοπρόσωπες διηγήσεις που τυπωμένες σε πλάγιες γραμμές γραπώνουν την αναγνωστική προσοχή ως σκέψεις και προσφέρουν την αίσθηση κλιμάκωσης μιας ταραγμένης ψυχοσύνθεσης (ή μήπως όχι;).
«Έχασα πολλά κομμάτια από τον εαυτό μου χωρίς να το συνειδητοποιήσω, έχασα όμως κι άλλα με πλήρη επίγνωση. Έσκισα τις σάρκες μου για να τα ξεφορτωθώ. Πόνεσα, πληγώθηκα, δεν είχα χρόνο να μετανιώσω, να θρηνήσω. Τα παράτησα λάφυρα, πίσω μου, για όποιον επίμονο εχθρό με ακολουθήσει. Ακόμα κι αν είναι ο ίδιος μου ο εαυτός, σ δεύτερη βελτιωμένη έκδοση»
Μυστήριο, αρκετό αίμα, σασπένς και ευφάνταστες ανατροπές με αλλεπάλληλα γεγονότα, οδηγούν στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος (σερβιρισμένου με δεκάδες ακόμη) ξετυλίγοντας το νήμα της πλοκής καθώς οι βαθμοί έντασης ανηφορίζουν για την τελική αναμέτρηση και την επιτελική κάθαρση. Μέσω δράματος ο συγγραφέας σε φέρνει πιο κοντά στα κίνητρα και ο λόγος του είναι ταχύς, καυτός, άγριος αλλά και νοσταλγικός, εμβόλιμα ρομαντικός και πνευματώδης (με δόσεις μαύρου και ενίοτε μακάβριου χιούμορ απέναντι σε πτώματα και καταστάσεις). Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι στελεχωμένοι άρτια με τον καθένα να κουβαλά τη δική του χροιά και προσωπικότητα που ξεχωρίζει για τον θυμάσαι, διατηρώντας ικανότητες, γνώσεις και εμμονές. Η κεντρική ηρωίδα αστυνόμος Τρύπη είναι δομημένη ως μια αρκετά σκληρή προσωπικότητα που με ευκολία κινείται ανάμεσα σε συναδέλφους της άντρες και ταυτόχρονα ο συγγραφέας καλύπτει την ψυχοσύνθεσή της τοποθετώντας την να διαχειρίζεται την θηλυκότητά της (άλλοτε κάνοντας σκέψεις και αποτολμώντας βουτιές στο παρελθόν, άλλοτε ζώντας το σήμερα διαθέτοντας εραστή και μια έφηβη κόρη σε σύγκρουση).
Οι λάτρεις των αστυνομικών θα πρέπει να το διαβάσετε αυτό το μυθιστόρημα καθώς μετά τον Μαρή και τον Μάρκαρη, θεωρώ πως έχουμε μπει σε μια νέα εποχή ελληνικού crime που της αξίζει η στήριξη μιας και δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις ξένες αστυνομικές πένες. Στον «Σκοτεινό λαβύρινθο», ο κύριος Αζαριάδης θαρρώ πως δεν έχει κάνει μια εις βάθος μελέτη μονάχα για τη δόμηση της ιστορίας τους αλλά πιθανολογώ πως τον προσδιορίζει και τον μαγεύει ετούτος ο αστυνομικός, σκοτεινός κόσμος και πως ζει όλες τις μέρες του εμποτισμένες μέσα σε μια αστυνομική χροιά. Ανυπομονώ να τον ρωτήσω όταν τον γνωρίσω: Τι θα προτιμούσατε να είστε; Αστυνομικός, ιδιωτικός ερευνητής… ή μήπως δολοφόνος; Σκοτεινός ο λαβύρινθος του δημιουργού και απολαυστικός!
Συνοδέψτε το σκοτεινό ετούτο μυθιστόρημα ακούγοντας τον δίσκο «Master Of Reality» των Black Sabbath.
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα. Έχει έναv γιο και μια κόρη. Είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). Το πρώτο του μυθιστόρημα «Παλιοί λογαριασμοί» εκδόθηκε το 2012. Ακολούθησαν τα «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» και «Το μοτίβο του δολοφόνου», που κυκλοφόρησαν το 2013 και το 2015, αντίστοιχα. Ο «Σκοτεινός λαβύρινθος» είναι το τέταρτο αστυνομικό του μυθιστόρημα. Λατρεύει τη γαλλική σχολή (Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ) και ιδιαίτερα το πολάρ (το ζεύγος των Σουηδών Σγιεβάλ – Βαλέε) και το κλασικό νουάρ (Ρέιμοντ Τσάντλερ).
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
