Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

 

Μίμης Τσακωνιάτης, Γιάννης Σμαραγδής. Ο Αρχιτέκτονας τής ψυχής. Καλή σου νύχτα Κυρ’ Αλέξανδρε, Eκδόσεις Αρμός

 

Υπέρ ελληνικότητος ο λόγος. Το απερίφραστον ελληνικόν Φως, με την συμβολική και την κυριολεκτική του αιγαιοπελαγίτικη έννοια.

Ο καλός δημοσιογράφος και ερευνητής Μίμης Τσακωνιάτης αναλύει με χειρουργική μεθοδολογία και ακαδημαϊκή εμβρίθεια την ταινία τού εξαίρετου διανοητή και πνευματικού Ανθρώπου Γιάννη Σμαραγδή που ανατέμνει κινηματογραφικώς τον μεγάλο Σκιαθίτη δραματικό ποιητή τής πεζογραφίας μας, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Διπλό το εγχείρημα: αφήγησις εν αφηγήσει. Όμως τα καταφέρνει μια χαρά να μας μεταδώσει την μαγεία τής εικόνας και να την αναγραμματίσει, να την επαναπρογραμματίσει σε λόγο λαγαρό, ελληνικό και παγκόσμιο.

Γιατί η ελληνικότητα δεν είναι ένα εθνικιστικό μόρφωμα αλλά μια νεοπλατωνική Ιδέα που διατρέχει όλα τα μήκη και τα πλάτη τής γης με τα ζωοφόρα μηνύματά της.

Η Ελληνικότητα είναι Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη όλων των λαών τής γης, Αλήθεια, Ομορφιά κι Αρμονία εν τέλει.

Η περίφημη γενιά τού 1930 ασχολήθηκε επί μακρόν κι ενδελεχώς με αυτό το θέμα κι έμεινε στην Ιστορία ως διαχρονική, εξέχουσα μέσα στον εικοστό αιώνα. Ακόμα ακτινοβολεί τα υψηλά νοήματά της σε μια άνυδρη εποχή που όλα είναι σαθρά κι έωλα, τόσο πολύ που μένουμε ενεοί εμπρός στην άναρθρη βαρβαρότητα πολλών (ΚΑΙ διανοουμένων – εμπορικών αντιπροσώπων ληγμένων πρωτοποριών από την Εσπερία, που έχουν ήδη απαξιωθεί στην κοιτίδα που τις εξάμβλωσε).

Ο Γιάννης Σμαραγδής με λίγες αριθμητικώς ταινίες αλλά διόλου ολίγες – το αντίθετο, το ακριβώς αντίθετον – με μέγιστες στην αισθητική τους εκπλήρωση κινηματογραφικές περιπλανήσεις στο ελληνικό πνευματικό και φυσικό τοπίο γίνεται ο εικονογράφος των μεγάλων μορφών, κοσμοκαλόγερων, ασκητών και στυλιτών, που κράτησαν ψηλά άσβεστο το ανέσπερο πυρ και έχτισαν τον Φάρο τού Πνευματικού Φωτός με τις σάρκες τους τις ίδιες σε ένα απόλυτο παρανάλωμα, όπου το Εγώ σβήνει και θυσιάζεται στο Εμείς.

Αυτό είναι και το μήνυμα τού βιβλίου αλλά και όλων των ταινιών τού Γιάννη Σμαραγδή: εγκαταλείψτε τον στείρο ατομικισμό προκειμένου να βρείτε τον εαυτό σας στην ολότητα τού εγρηγορώτος που είμαστε όλοι εμείς, νοσταλγοί τού Ενός, «οι περί πολλά τυρβάζοντες και μεριμνώντες»…

Υψηλή φιλοσοφία, αναστεναγμός τών πανεποπτών άστρων, αγωνία για το αύριο, ανησυχία για το σήμερα, μα κάπου εκεί πέρα η Γαλήνη ότι εν τέλει τα παγκόσμια ρεύματα επαναφέρουν την ανισόρροπη Γαία στον Παγκόσμιο Ρυθμό, από τον οποίο ακούνε μόνο μία νότα οι σοφοί, οι ποιητές, οι ερωτευμένοι, οι διαλογιζόμενοι, οι αθώοι…

Περί αυτού πρόκειται: να ξαναβρούμε την παραδείσια αθωότητά μας για να ξαναγυρίσουμε στην Εδέμ / Εδέντια απαλλαγμένοι από το βάρος των στοχασμών μας, αφήνοντας πίσω μας το λιθάρι τού Σίσυφου, ρίχνοντας μαύρη πέτρα στην Κοιλάδα των Δακρύων, απαλλάσσοντας ακόμα και τον Γίγαντα Άτλαντα από το ασήκωτο βάρος του.

Η Γη μόνη της γυρίζει όταν επανασυντονιστεί με την Αρμονία των σφαιρών και τον Ήλιο εμείς τον τρέφουμε με το κάρβουνο των χαμένων ερώτων μας, με το μαζούτ των πιο μαύρων στοχασμών μας.

Η ενότητα των αντιθέτων είναι τελικά εκείνο που συλλαμβάνουν οι Μεγάλοι Σοφοί, οι Μύστες Ανατολής και Δύσης, από τον Lao Tsu μέχρι τον Σωκράτη και από τον Πυθαγόρα έως τον Αριστοτέλη.

Αυτό το πάντρεμα φωτός και σκότους (που ακυρώνει κάθε μανιχαϊστική απόπειρα διπολικού τεχνητού διαχωρισμού) μόνον μέσα στις ποιητικές ταινίες μπορείς να τον βρεις διακεκριμένων και σεμνών, χαμηλόφωνων μα μεγαλόψυχων νεοελλήνων που έχουν το ένα μάτι στραμμένο προς το μέσα και το άλλο εστιασμένο στο Σύμπαν το βαθύ, εκεί όπου εμφιλοχωρεί η Νέμεσις, ακριβοδίκαια τιμωρός θνητών τε αθανάτων.

Το αίνιγμα τού Θεού είναι αναπόσπαστο με το έργο τού Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου φιλοσόφου. Το τέλος της «Φόνισσας» υποδεικνύει αυτή την αναπόσταστη συνάφεια τού Καλού με το Κακό στο παχύρρευστο γήινο υλοενεργειακό πεδίο τής συμπυκνωμένης Υλοενεργείας.

Επιτέλους, ήρθε η ώρα να αρθεί ο τεχνητός διαχωρισμός πνεύματος-σώματος-ψυχής και να επανέλθουμε στην χαρίεσσα αθωότητα τού Ενός και αδιαιρέτου Όντος.

Ας μου επιτραπεί να παραθέσω τούς πενιχρούς μου στίχους ως απόσταγμα και απαύγασμα των κατακλυσμιαίων (σε βαρύτιμα νοήματα) σελίδων αυτών:

«Αναπαύομαι στις λέξεις όπως οι φακίρηδες στα καρφιά.

Η γλώσσα είναι ένας κώδικας. Το σώμα είναι ένας άλλος.

Αναζητώ για όλους μας τον δρόμο όπου σώμα και ποίηση γίνονται Ένα».

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular