Να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε, Βαγγέλης Μαργιωρής, Εκδόσεις Βακχικόν
Μία πολύ αξιόλογη οικογενειακή σάτιρα μας προσφέρει ο Σαμιώτης συγγραφέας Βαγγέλης Μαργιωρής στο νέο του χιουμοριστικό και κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο Να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε.
Ο Βαγγέλης Μαργιωρής περιγράφει γλαφυρότατα, με γενναίες δόσεις χιούμορ και κάπου κάπου και μια δόση υπερβολής, τη ζωή μιας κλασικής τριμελούς ελληνικής οικογένειας, κυρίως από τη σκοπιά της μητέρας της οικογένειας, της Αθηνάς. Μεγάλο το στοίχημα για τον συγγραφέα να καταφέρει να περιγράψει τραγελαφικές καταστάσεις μέσα από μία καθαρά γυναικεία ματιά και να μη διστάσει, πολλές φορές, να εκτοξεύσει και ο ίδιος, δια μέσου του στόματος της Αθηνάς, και αφορισμούς για το δικό του φύλο, το ανδρικό. Στοίχημα το οποίο, πάντως, φαίνεται να πετυχαίνει, καθώς αποδεικνύεται πολύ καλός γνώστης της γυναικείας ψυχολογίας μέσα στα πλαίσια ενός γάμου πριν και μετά τη μητρότητα.
“Το βλαστάρι μου, η κορούλα μου, αυτός ο ευαίσθητος μίσχος όποτε έβρισκε μπόσικο τον Γιαννάκη τον πλάκωνε στο ξύλο. Το έβρισκε αστείο που το καημένο το παιδί τη φοβόταν και τον τάραζε στην επίθεση. Αυτό το δύστυχο για να αμυνθεί της τραβούσε την κοτσίδα. Αυτό που ακολουθούσε φυσικά στο σπίτι-σενάριο, σκηνικά και κουστούμια- ήταν η παραπληροφόρηση της κορούλας μου σε όλο της το μεγαλείο”.
Μέσα από τα μάτια της Αθηνάς, επομένως, μας περιγράφει όλη τη διαδρομή της γνωριμίας της με τον Θανάση, του γάμου τους και, κυρίως, την εμπειρία από την απόκτηση της κόρης τους, της Ελένης. Παρόλο που ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις φίλες και τους φίλους του ζευγαριού, τα πεθερικά, τις δουλειές τους και την προηγούμενη ζωή τους πριν από τον γάμο, είναι εξαρχής φανερό ότι πρόθεσή του είναι να επικεντρωθεί στις κωμικοτραγικές καταστάσεις που προκύπτουν από την απόφαση ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδί. Όλες οι φάσεις που περνά ένα ανδρόγυνο μετά από την απόφασή του να γίνει γονιός περιγράφονται διεξοδικότατα από τον συγγραφέα, μέσω των εμπειριών της ίδιας της μητέρας- Αθηνάς φυσικά που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο.
Ο Βαγγέλης Μαργιωρής μάλιστα δεν διστάζει να δώσει- πολύ επιτυχημένα μάλιστα – και ονόματα στις διάφορες φάσεις που περνάει η οικογένεια καθώς το παιδί μεγαλώνει, για παράδειγμα Ροζ περίοδος, ήτοι η περίοδος των πολλών ερωτικών συνευρέσεων με σκοπό την απόκτηση παιδιού, ζόμπι περίοδος, δηλαδή η περίοδος αϋπνίας της μαμάς, ηλεκτρονική περίοδος, περίοδος VIP και πολλές άλλες. Η αφήγηση σταματά με την είσοδο της Ελενίτσας στο Πανεπιστήμιο, οπότε και τερματίζεται, θεωρητικώς τουλάχιστον, το μεγάλωμα του παιδιού και ολοκληρώνεται η χειραφέτησή του από τους κόλπους της οικογένειας.
Οπωσδήποτε, γνωρίζοντας ότι και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει μία κόρη, προφανώς κάποιες από τις εμπειρίες που περιγράφει στις σελίδες του βιβλίου του, δεν μπορεί παρά να στηρίζονται και σε εμπειρίες προσωπικές που έχει ο ίδιος βιώσει μέσω της πατρότητας. Αναμφίβολα, πάντως, το δυνατό σημείο του βιβλίου είναι ο κωμικός τρόπος θεώρησης των γεγονότων από τους ήρωες του βιβλίου και ιδίως από την Αθηνά, η οποία αγανακτεί συχνά με το “κόλλημα” που επιδεικνύει ο Θανάσης για την μπάλα, σε σημείο μάλιστα που να αφηγείται στην κόρη του τα κλασικά παραμύθια παραλλαγμένα σε ποδοσφαιρική βερσιόν! Η Αθηνά όμως, εκτός από τον άντρα της τον Θανάση, έχει πολλούς άλλους γύρω της που την ταλαιπωρούν καθημερινά: μητέρα, πεθερά, προϊσταμένη και ιδίως την απαιτητική κορούλα της την Ελενίτσα, η οποία επιδίδεται σε κάθε λογής τερτίπια καθώς μεγαλώνει.
“Και έπειτα της διάβαζε πολλά πολλά παραμύθια. Όχι τα κανονικά βέβαια, που διαβάζει και λέει όλος ο κόσμος στα παιδιά του. Τα διασκεύαζε κάπως ο Θανάσης για να ταιριάζουν στη βλακεία που τον έδερνε. Γιατί το στεφάνι μου, καλός και άγιος, δεν λέω, αλλά την πετριά του με τον Ολυμπιακό την είχε και φυσικά τη διατηρεί σε υψηλότατα επίπεδα. Τα αγαπημένα του παραμύθια λοιπόν ήταν Ο κακός λυκο-βάζελος και η κοκκινοσκουφίτσα, Η Χιονάτη και τα εφτά κόκκινα πρωταθλήματα, Η πεντάμορφη και ο αεκτζής. Τέτοια πράγματα. Είχε αρχίσει από νωρίς τη χρηστομάθεια, μην τυχόν και του έβγαινε το παιδί βάζελος και τι θα κάναμε μετά!“
Οι αναγνώστες και των δύο φύλων, ιδίως όσοι έχουν οικογένεια, θα αναγνωρίσουν κοινά σημεία τόσο με τους πρωταγωνιστές του βιβλίου, όσο και με τις καταστάσεις που αυτοί βιώνουν. Η αφήγηση δε του Μαργιωρή είναι τόσο άμεση, αυθόρμητη και αστεία, πολλές φορές, που θα μας κάνει να γελάσουμε, να λυπηθούμε, να θυμώσουμε, αλλά και να αναρωτηθούμε για τη δική μας στάση σε πολλά οικογενειακά ζητήματα.
“Ο Θανάσης αποβλακωμένος στην τηλεόραση, έχει φορέσει το πουκάμισο, την αριστερή του κάλτσα, την άλλη την κρατάει και είναι ακόμη με το σώβρακο. Νιώθω ένα κύμα έξαψης, ένα φούντωμα να με κυριεύει. Να φωνάξω, να τον βρίσω, τι να κάνω; Είναι που είχα δώσει και υπόσχεση να μην είμαι επικριτική και δύστροπη. Κοιτάζω το ρολόι όσο ο Θανάσης φοράει τη δεξιά κάλτσα και κοιτάζει για πέμπτη φορά σε επανάληψη τη φάση, προσπαθώντας να καταλάβει αν είναι ή όχι οφσάιντ“.
Κάποιες σκηνές, ιδίως εκείνες που αφορούν τις φίλες και τους φίλους του ζευγαριού, θα μας φέρουν στο μυαλό την επιτυχημένη σειρά με τον Αθερίδη και την Παπαδοπούλου Σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς.
Το Να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε, εν κατακλείδι, αποτελεί ένα ολόδροσο ανάγνωσμα που θα μας συγκινήσει και θα μας διασκεδάσει εστιάζοντας στον μικρόκοσμο της σημερινής ελληνικής οικογένειας με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο.
Αποκτήστε το βιβλίο
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
