Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.

Από τα δώδεκα έως τα δεκατέσσερα χρόνια μου ένας μακρόστενος θάλαμος οικοτροφείου με δέκα κρεβάτια. Ύστερα ένα άθλιο δωμάτιο, στο οποίο μέναμε τρία αδέλφια χωρίς τους γονείς μας και πηγαίναμε στο γυμνάσιο ή στο Λύκειο στην Άρτα. Ακολούθησαν άλλα δύο σπίτια-χαμοκέλες, χωρίς κανένα να διαθέτει μπάνιο και κουζίνα. Στο πρώτο από αυτά το πάτωμα του άνω ορόφου ήταν δικό μας ταβάνι, με χαραμάδες ένα δάχτυλο. Στο δεύτερο η τουαλέτα, χωρίς καζανάκι, απείχε περί τα πενήντα μέτρα μέσα στον παρακείμενο μπαχτσέ, και στο τρίτο μας επισκέφτηκε ένα φίδι, ενώ δεν είχαμε καθόλου θέρμανση. Όσο για soundtrack θα ταίριαζε η μουσική της τηλεοπτικής σειράς: “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, την οποία παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση ενός γείτονα αραδιασμένοι στην αυλή του.

Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;

Μάλλον μια μίξη Σαλβαντόρ Νταλί, Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και Γιάννη Σταύρου.

Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;

Με τη μαντάμ Μποβαρί, την Ιουλιέτα, την Αρετούσα, τη Γιοχαή, την Καλίλα και τη Θάλεια σε παράλληλο χρόνο. Οι τρεις τελευταίες είναι δικές μου ηρωίδες στο “Άγιοι και δαίμονες”, στο “Ιμαρέτ” και στο “Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου”. Ωστόσο ως λογοτεχνικός ήρωας κι εγώ, όπως ο Ανθίας ή ο Άνδης, και σε κάθε περίπτωση σε ανάλογη ηλικία.

Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;

Να διαβάζω οποιαδήποτε. Όμως για να γράφω, κοντά στους μηδέν βαθμούς Κελσίου, και το πλέον ιδανικό υπό βροχή.

Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;

Μόλις αισθανθώ ότι ο νους μου θα πάψει να παράγει άξια προς κοινοποίηση γεννήματα.

Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;

Πολλές φορές, όχι όμως αποκομμένα με μια φράση ή έναν μόνο στίχο. Πρέπει να δημιουργηθεί πρωτύτερα η κατάλληλη ατμόσφαιρα και κατόπιν να έρθει η φράση ή ο στίχος για να προκαλέσει τη συναισθηματική έκρηξη, να βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη των δακρύων.

Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;

Να δώσω ζωή απ’ τη ζωή μου με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμη κι αν χαθεί η δική μου.

Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;

Η μοναξιά, σε κάθε της μορφή. Φυσική, να μην έχεις κανέναν δίπλα σου ή πνευματική, να μην μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν.

Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;

Το “Οδυσσέας” του Τζόις.

Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;

Γιατί φοβόμαστε τις επιπτώσεις ή γιατί θεωρούμε ότι έχουμε να ωφεληθούμε από την απόκρυψή της.

Ο Γιάννης Καλπούζος γεννήθηκε στις Μελάτες Άρτας το 1960. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα εξής έργα του: Το 2000 η ποιητική συλλογή: «Το νερό των ονείρων» και το μυθιστόρημα: «Μεθυσμένος δρόμος» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Το 2002  η συλλογή διηγημάτων: «Μόνο να τους άγγιζα» από τις εκδόσεις Κέδρος και το 2005 το μυθιστόρημα: «Παντομίμα Φαντασμάτων» από τις εκδόσεις Άγκυρα. Το 2006 και το 2007 από τις εκδόσεις Ίκαρος οι ποιητικές συλλογές: «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών» και «Έρωτας νυν και αεί», με την οποία ήταν υποψήφιος στη “μικρή λίστα” για το κρατικό βραβείο ποίησης. Το 2008 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το μυθιστόρημα: «Ιμαρέτ» που κέρδισε το Βραβείο Αναγνωστών 2009 και μεταφράζεται στα Ιταλικά, στα Πολωνικά και στα Τουρκικά. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το 2011 και το 2013 τα μυθιστορήματα: «Άγιοι και δαίμονες» και «Ουρανόπετρα».

Ο Γιάννης Καλπούζος έχει γράψει και τους στίχους 70 τραγουδιών μεταξύ των οποίων τα: «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου», «Δέκα μάγισσες», «Να ‘σουν θάλασσα», «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» και άλλα. Τον Απρίλιο του 2014, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το νέο μυθιστόρημά του: «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» με πρώτη έκδοση τις 40.000 αντίτυπα.

Το facebook και το blog  του συγγραφέα.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.